Ρένα Δούρου: Το μνημόνιο βλάπτει και το περιβάλλον

«Δεσμευόμαστε ότι το Πάρκο Τρίτση θα αποκτήσει τη σπουδαιότητα που του ταιριάζει» δήλωσε η Ρένα Δούρου σημειώνοντας ότι έτσι «θα εκπληρώσει τον διπλό του ρόλο: Ως πνεύμονας στην πολύπαθη Δυτική Αττική και ως ανεκτίμητος υπερτοπικός παράγοντας που συμβάλλει καθοριστικά στην αναβάθμιση της ποιότητας ζωής συνολικά της Αττικής».

Διαβάστε εκτενή αποσπάσματα από την ομιλία της Ρένας Δούρου:

Στο Πάρκο Αντώνη Τρίτση συντελείται ένα διπλό έγκλημα. Ένα διπλό έγκλημα δια πράξεως και δια παραλείψεως.

Το δια παραλείψεως έγκλημα αφορά στην πλήρη εγκατάλειψη του πάρκου εκ μέρους της Πολιτείας, η οποία παραλείπει συνειδητά να πράξει το καθήκον της απέναντι στους πολίτες και το περιβάλλον.

Το δια πράξεως έγκλημα αφορά συνολικά την Αττική, γιατί ο μαρασμός ενός πνεύμονα πρασίνου συνεπάγεται πλήγμα ενάντια στη μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας.

*Σήμερα δεν έχουμε την πολυτέλεια να χάσουμε έναν υπερτοπικό πνεύμονα πρασίνου όπως είναι το πάρκο. Δεν μπορούμε να το επιτρέψουμε. Και δεν θα το επιτρέψουμε.

*Η ονομασία του πάρκου – «οικολογικής και περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης» – αποτελεί το άκρον άωτον της ειρωνείας. Κανονικά, σύμφωνα με τις κυβερνητικές πολιτικές, θα έπρεπε να είχε ονομαστεί σε πάρκο οικολογικής και περιβαλλοντικής αναισθησίας και αδιαφορίας.

Γιατί αναισθησία και αδιαφορία επιδεικνύει η επίσημη πολιτεία και το αρμόδιο υπουργείο απέναντι σε αυτόν τον τόσο σπουδαίο χώρο, ο οποίος αποτελεί τον μεγαλύτερο πνεύμονα πρασίνου στον αστικό ιστό της Αττικής.

Και βέβαια η Περιφερειακή Διοίκηση δεν πηγαίνει πίσω σε αδιαφορία. Γιατί η περιφερειακή μας παράταξη έχει φέρει επανειλημμένα, το 2012, το 2013 το θέμα προς συζήτηση στο Περιφερειακό Συμβούλιο, εκτός ημερησίας διάταξης, άνευ όμως αποτελέσματος.

*Η Περιφέρεια δηλαδή μπορεί να αναλάβει ενεργότερο ρόλο διάσωσης και ανάδειξης του Πάρκου με την υιοθέτηση όλων των απαραίτητων μέτρων και δράσεων που απαιτούνται. Πλην όμως για να παίξει αυτόν τον ρόλο η Περιφέρεια χρειάζεται μια νέα διοίκηση με την ανάλογη πολιτική βούληση.

Χρειάζεται μια διοίκηση «Δύναμης Ζωής».

Μια διοίκηση που θα διεκδικήσει και θα συγκρουστεί με την κεντρική εξουσία.

Θα αναζητήσει, όχι μόνο την απαραίτητη χρηματοδότηση αλλά και θα προχωρήσει στις ανάλογες θεσμικές ρυθμίσεις που θα αποτρέψουν την υποβάθμιση του πάρκου.

Θα αποτρέψει τη γκρίζα εμπορευματοποίησή του και θα διαφυλάξει τον δημόσιο χαρακτήρα του.

Θα διεκδικήσει για παράδειγμα τη συγκρότηση Διαβαθμιδικού Συνδέσμου με τη συμμετοχή της καθώς και τη συμμετοχή των δήμων Αγίων Αναργύρων – Καματερού, Ιλίου, του Αναπτυξιακού Συνδέσμου Δυτικής Αττικής (ΑΣΔΑ), έτσι ώστε η Τοπική Αυτοδιοίκηση Α’ και Β’ βαθμού να έχουν την ευθύνη της διαχείρισης, προστασίας, προβολής και ανάδειξης του πάρκου.