Στη ΔΗΜΑΡ έχουν μια ειλικρίνεια, όπως και να το πει κανείς, οι άνθρωποι έχουν μπέσα! Βάζουν τη Ρεπούση στο ψηφοδέλτιο, εκλέγεται, σου λένε “αυτοί είμαστε, τι δεν καταλαβαίνεις;”.
Ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ επίσης είναι ειλικρινής. Είναι σοβαρός άνθρωπος εξάλλου, ηγείται και της σοβαρής “αριστεράς”, γι’ αυτό και η θητεία του μοιράστηκε: μισή μνημονιακή, μισή ντεμί αντιμνημονιακή. Επίσης, ως παλιός πολιτικός, δεν έχει τα σύνδρομα του “δεν έχω πάει πανεπιστήμιο, δεν ξέρω να γράφω γιατί είμαι δυσλεκτικός, δεν μιλάω ξένες γλώσσες”, Σταύρου Θεοδωράκη, που νομίζει ότι το Ποτάμι θα γίνει Αμαζόνιος και λέει “όποιος πάρει 5% φεύγει από την πολιτική”. Σιγά βρε Σταύρο, τι είναι οι εκλογές, τηλεθέαση είναι που στο 5% κόβεται η εκπομπή;
Ο Φώτης Κουβέλης, λοιπόν, το έχει πάρει απόφαση ότι το κόμμα του είναι “πολιτική τσόντα”, με τη λέξη “τσόντα” εννοούμε το συμπλήρωμα, μην παρεξηγηθούμε και ήδη έχει ταχθεί υπέρ των κυβερνήσεων συνεργασίας με εκείνους, όμως, που «θα δεχτούν ένα πρόγραμμα και μια προοδευτικού χαρακτήρα πολιτική για τη χώρα αλλά θα έχουν και φερεγγυότητα».
Τώρα, εμείς δεν θυμόμαστε καλά, ή μάλλον μια χαρά θυμόμαστε, ότι κάτι τέτοια έλεγε και πριν τις τελευταίες εθνικές εκλογές και μετά πήγε κι έκανε συγκυβέρνηση με Σαμαρά και Βενιζέλο;
Ειδικά εκείνη η λέξη “φερεγγυότητα” σε συνδυασμό με την άλλη λέξη “υπευθυνότητα” (“αριστερά” της ευθύνης, θυμάστε) εμάς γιατί μας σαν να μας λέει, “εδώ είμαστε εμείς, ξέρετε αυτοί που έχουν κάνει τη Ρεπούση βουλευτή, εμείς εδώ, με υπευθυνότητα για τη σωτηρία της χώρας, με το ευρώ, μνημόνια και ξερό ψωμί!”.