Από “πριονοκορδέλα” περνά ο Μιχελάκης ΔΟΛ και Μητσοτακέικο – Άρθρο κόλαφος

Με άρθρο του στον ιστότοπο thepressroom ο Γιάννης Μιχελάκης περνά από πριονοκορδέλα τόσο το ΔΟΛ για την επίθεση που εξαπέλυσε στο πρόσωπό του, όσο και την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας και τον Λευτέρη Αυγενάκη, την οποία “φωτογραφίζει” πως βρίσκεται πίσω από την επίθεση του συγκροτήματος Ψυχάρη για τη σκληρή κριτική του στο θέμα της ΕΛΣΤΑΤ.

Διαβάστε το άρθρο – κόλαφο του Γιάννη Μιχελάκη

Θέλω να ζητήσω ταπεινά συγγνώμη απο τον συντάκτη των “Νέων” που έφτιαξε την “αγιογραφία” μου, (μεγάλη η χάρη του και πολλά τα έτη του), που έχω τολμήσει εγώ ο “μικρός και ασήμαντος”, (κατα τον κ. Λευτέρη Αυγενάκη), ή η “θλιβερή αστειότητα” (κατά τον κ. Γιώργο Κουμουτσάκο), να έχω μια διαφορετική άποψη για κάποια σοβαρά ζητήματα που απασχολούν την χώρα.

Θέλω επίσης να ζητήσω συγγνώμη από τον “αγιογράφο” μου, (μεγάλη η χάρη του και πολλά τα έτη του), που τόλμησα, να μην ζητήσω την άδεια του πριν δώσω το επίμαχο άρθρο μου σ´ αυτό το… δημοσιογραφικό βδέλυγμα, την “Εφημερίδα των Συντακτών”. Δεν γνώριζα δυστυχώς ότι έχει μπει σε δημοσιογραφική καραντίνα και κάθε επαφή μαζί της είναι ποινικά και ηθικά κολάσιμη. Δυστυχώς, οι διακοπές του Αυγούστου δημιουργούν τέτοια κενά στην πληροφόρηση…

Θέλω να ελπίζω ότι η τιμωρία μου θα περιοριστεί στην ιντερνετική διαπόμπευση από τα κάθε λογής τρολ, που είναι σε διατεταγμένη υπηρεσία, αλλά και στην κατασυκοφάντηση με απαξιωτικούς προσωπικούς χαρακτηρισμούς, (πιθανόν λόγω έλλειψης επιχειρημάτων, όπως θα έλεγε κάποιος θρασύς), από τους αρμόδιους “δήμιους”, που ανέλαβαν να χειριστούν επικοινωνιακά την υπόθεση μου. Και λέω, ότι ελπίζω σε αυτήν τη μικρή τιμωρία, γιατι δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι, ότι μπορεί να υποστώ τον ίδιο σκληρό σωφροονισμό, σαν κι αυτόν που υπέστη, κατά πως γράφει ο “αγιογράφος” μου, (μεγάλη η χάρη του και πολλά τα έτη του), ο περιφερειάρχης Μακεδονίας Απόστολος Τζιτζικώστας κατα την πρόσφατη συνάντηση του με τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Με τον τρόπο που γράφτηκε πάντως μπορεί κάποιος να φανταστεί ότι ο έρμος ο περιφερειάρχης υπέστη τουλάχιστον φάλαγγα σε συνδυασμό με ρετσινόλαδο και πάγο (όσοι είναι αντιστασιακοί από ενός έτους και πάνω ξέρουν). Στο σημείο αυτό θέλω να δηλώσω, υπευθύνως και βάση των συνεπειών του νόμου περί ψευδούς δηλώσεως, την δημοσιογραφική μου ανεπάρκεια, γιατί οι δικές πληροφορίες, για την συνάντηση αυτή, έλεγαν ότι το κλίμα ηταν καλό και σκοπός ηταν να κλείσει το μέτωπο στην βόρειο Ελλάδα ενόψει ΔΕΘ.

Βέβαια ο “αγιογράφος” μου, (μεγάλη η χάρη του και πολλά τα έτη του), θα ξέρει καλύτερα μιας και εκφράζει απόλυτα και καθαρά την γραμμή της ΝΔ. Της σημερινής ΝΔ! Να εξηγούμαστε! ´Οχι εκείνης της ακατονόμαστης, της εποχής που “ο λαός δεν ξεχνούσε τι σημαίνει δεξιά”! Και η εφημερίδα του “αγιογράφου” μου, (μεγάλη η χάρη του και πολλά τα έτη του), το θύμιζε με οποιονδήποτε τρόπο μπορούσε. Θυμάστε; Αλλά τι τα θέλω τώρα αυτά… Περασμένα-ξεχασμένα. Τώρα ο “αγιογράφος”, (μεγάλη η χάρη του και πολλά τα έτη του), είναι ο “μεγάλος τιμονιέρης” της παράταξης! Υπερβολικό; Δεν θα το έλεγα… Όταν ένας “αρθρογράφος” έχει την δύναμη να απαιτεί από τον αρχηγό της ΝΔ, όχι απλώς να σιωπά για το θέμα της ΕΛΣΤΑΤ, αλλά να παίρνει θέση υπέρ του Γεωργίου, μια “πράξη τομή με το νεοδημοκρατικό παρελθόν”, που “θα ισοδυναμούσε με ακρωτηριασμό”, όπως λέει ο “αγιογράφος” μου, (μεγάλη η χάρη του και πολλά τα έτη του), τότε βαφτίστε τον όπως θέλετε.

Έκπληξη επίσης μου προκάλεσε η… αγωνία του “αγιογράφου” μου, (μεγάλη η χάρη του και πολλά τα έτη του), για τον Κώστα Καραμανλή. Από ποιους κινδυνεύει. Σίγουρα πάντως όχι από εκείνους, που τον τελευταίο μήνα, κάθε Κυριακή, προσπαθούν να τον αποδομήσουν! Ούτε από αυτούς, που, όταν παλιότερα έκαναν αναφορά στο όνομά του, έβαζαν μαζί και την λέξη “Ντόλυ”. Σίγουρα όχι και από αυτούς που ενώ τρώνε μαζί σε τραπέζια στην Κηφισιά και έχουν τακτική επικοινωνία και άριστες σχέσεις, όπως λένε, δεν βρηκαν να βάλουν πέντε αράδες λέξεις σ´ ένα κομμάτι χαρτί για να τον υπερασπιστούν στο επικοινωνιακό συμβόλαιο θανάτου που του έχουν κάνει και εκτελείται κάθε Κυριακή. Μέχρι ανακοίνωση για συναδέλφους δημοσιογράφους, που δέχονται επιθέσεις τον τελευταίο καιρό έβγαλαν, (και σωστά έπραξαν), αλλά μια ανακοίνωση που να στηρίζει τον πρωην πρόεδρο του κόμματος σ´ αυτήν την επιχείρηση πολιτικής εξόντωσης του δεν κρίθηκε άξιο να εκδοθεί. Εντάξει είπαμε, τακτική επικοινωνία, άριστες σχέσεις, αλλά “δεν θα αυτομαστιγωθούμε κιόλας”!

Μια και το έφερε η κουβέντα, με όλη την ασημαντότητα και την μικρότητά μου, θα ήθελα να ρωτήσω τον “αγιογράφο” μου, (μεγάλη η χάρη του και πολλά τα έτη του), την γνώμη του για το πως αντιμετωπίζει το ζήτημα να καταγγέλλουμε τον ΣΥΡΙΖΑ για στοχοποίηση δημοσιογράφων που δέχονται επιθέσεις, ύβρεις και ιντερνετική διαπόμπευση από τα κάθε λογής τρολ επειδή εκφράζουν μια άλλη άποψη από αυτή της κυβέρνησης και την ίδια ώρα, να γίνεται ακριβώς το ίδιο, απο τους καταγγέλλοντες αυτή την φορά, για εκείνους όμως που διαφωνούν με την δικιά τους αλήθεια!

Αλήθεια φράσεις όπως η “αποταμιευμένη του χολή”, σε συνδυασμό με απαξιωτικούς προσωπικούς χαρακτηρισμούς κομματικών στελεχών και με επιθέσεις επιπέδου πεζοδρομίου από τα κατευθυνόμενα κομματικά τρολ, έχουν κάποια διαφορά απο τις επιθέσεις στους “δικούς” μας δημοσιογράφους οι οποίες καταγγέλλονται, ας πούμε για τις δημοσιογραφικές τους παρατηρήσεις για την τραγωδία στην Αίγινα;

Φαντάζομαι όμως ότι επειδή είστε “αγιογράφος”, (μεγάλη η χάρη σας και πολλά τα έτη σας), στην προκειμένη περίπτωση θα κάνετε πράξη μια φράση από μια εκκλησιαστική δέηση που λέει “τα καλά και συμφέροντα ταις ψυχαίς ημών”. Φράση -και έχει αξία να το πούμε εδώ- ψάλλεται αμέσως μετά την “συγγνώμη και άφεσιν των αμαρτιών” και πριν “τον υπόλοιπον χρόνον της ζωής ημών”, (αυτά για τους “παροικούντες την Ιερουσαλήμ” και όχι μόνον).

Και επειδή εγώ όπως είπαμε είμαι ένας “μικρός και ασήμαντος” και μια “θλιβερή αστειότητα” θα κλείσω αυτό το σημείωμα με ένα απόσπασμα ενός άρθρου του συναδέλφου Γιωργου Λακόπουλου, (ελπίζω κάποιοι να μην τον θεωρήσουν και αυτόν “μικρό και ασήμαντο”), που νομίζω ότι περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο πως έχει απαξιωθεί η δημοσιογραφία όπως τουλάχιστον την ασκεί ο “αγιογράφος” μου και οτι εκπροσωπεί, (μεγάλη η χάρη του και πολλά τα έτη του).

Γράφει λοιπόν ο Γιώργος Λακόπουλος με αφορμή την κρίση στο Mega:

“Στα δελτία ειδήσεων και στις ενημερωτικές εκπομπές κάποιες φιγούρες άρχισαν να κουνάνε το δάκτυλο στη δημοκρατική παράταξη. Να λοιδορούν τα κόμματά της και τους πολιτικούς της. Να απαξιώνουν τις αρχές και τις ιδέες της. Να αποφαίνονται ως πολιτικοί αντίπαλοι του δημοκρατικού χώρου- του ΠΑΣΟΚ του ΣΥΡΙΖΑ του ΚΚΕ- και όχι ως σχολιαστές. Αργότερα προστέθηκε και ο Κ. Καραμανλής στους στόχους τους “διότι δεν συνεμορφώθη προς τας υποδείξεις. Άρχισαν να μιλούν από καθέδρας και να επικρίνουν τα δημοκρατικά κόμματα για τις επιλογές τους όχι με διάθεση κριτικής αλλα με πρόθεση χειραγώγησης και υποκατάσταση των οργάνων τους.”

Σου θυμίζει κάτι αυτό το απόσπασμα αγαπητέ “αγιογράφε” μου; Αν όχι τότε -με όλη την ταπεινότητα, την μικρότητα και την ασημαντότητά μου- δεν βλέπω ούτε “μεγάλη την χάρη σου”, αλλά ούτε και “πολλά τα δημοσιογραφικά σου έτη”…