Ο Κώστας Λάβδας μετά το BREXIT προειδοποιεί: “Η σκληρή γραμμή θα φέρει ντόμινο”

Με ανάρτησή του, στη σελίδα του στο Facebook, ο πανεπιστημιακός Κώστας Λάβδας γράφει για τις “τρεις ανοησίες” που έχουν ειπωθεί για το BREXIT και ψύχραιμα εξηγεί -μακριά από ιδεοληψίες ή πολιτικές ατζέντες- τόσο πώς φτάσαμε στο αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος όσο και στα πιθανά “κακά” σενάρια από εδώ και πέρα εάν οι “ανοησίες” αυτές επικρατήσουν σε μερίδα των ευρωπαϊκών ελίτ.

Ακολουθεί το άκρως διαφωτιστικό κείμενο του διεθνώς αναγνωρισμένου Έλληνα καθηγητή:

Τριών ειδών ανοησίες έχουν ειπωθεί κατά κόρον μέχρι στιγμής για το Brexit με το οποίο (αναμφίβολα) η Βρετανία αυτοπυροβολήθηκε:

Ανοησία πρώτη: Το άρθρο 50 “τίθεται σε εφαρμογή” μετά το δημοψήφισμα (μεταξύ άλλων και η Καθημερινή!)

Λάθος. Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση του κράτους-μέλους “γνωστοποιεί την πρόθεσή του στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο”.

Το πότε και υπό ποιες συνθήκες θα γίνει αυτό αποτελεί ζήτημα του Λονδίνου και βέβαια εργαλείο συζητήσεων και διαπραγματεύσεων (όπως εξήγησα αμέσως, ήδη από χθες το πρωί στο Star).

Είναι αφελές να ταυτίζεται κανείς με τους τακτικισμούς όσων –στις Βρυξέλλες– προσπαθούν να «στριμώξουν» το Λονδίνο, ακόμη χειρότερα με όσους προσπαθούν να δημιουργήσουν κακό προηγούμενο προς παραδειγματισμό κλπ.

Αυτές οι ανοησίες επικράτησαν σε μερίδα των ευρωπαϊκών ελίτ και στην (εντελώς διαφορετική) περίπτωση της Ελλάδας και –με την καταλυτική βοήθεια της ίδιας– οδήγησαν στο σημερινό αδιέξοδο.

Την μελλοντική Ευρώπη συμφέρει ένα καλό πλαίσιο νέων συμφωνιών με τη Βρετανία (αν υποθέσουμε ότι η έξοδος θα ολοκληρωθεί) που θα ευνοούν το εμπόριο και την ανάπτυξη, προηγούμενα ως προς το είδος των πιθανών σχέσεων φυσικά υπάρχουν (Ευρωπαϊκός Οικονομικός Χώρος).

Ανοησία δεύτερη: Το Brexit αποτελεί “μήνυμα” κατά της λιτότητας που προωθεί η Γερμανία (αριστερούληδες «αναλυτές», περιλαμβάνονται εδώ δυστυχώς και διάφοροι επίκουροι και αναπληρωτές καθηγητές).

Λάθος, αυτοί που ψήφισαν “leave” το έκαναν για πολλούς και εν μέρει και αντιφατικούς λόγους, από ανησυχία για την μετανάστευση και αντίδραση στη «γραφειοκρατία των Βρυξελλών» λόγω της μαζικής παραπληροφόρησης των βρετανικών ΜΜΕ μέχρι την προστασία των επιδομάτων τους αλλά (πολλοί άλλοι στη Ν και ΝΑ Αγγλία) και την προώθηση μιας πιο επιχειρηματικής Βρετανίας με πλανητική αναφορά.

Ανοησία τρίτη: Το Brexit δεν έχει σχέση με την Γερμανική ηγεμονία στην ΕΕ (γνήσιοι ευρωλάτρες αλλά και ορισμένοι ευρωλιγούρηδες, «αναλυτές» του συστήματος των Βρυξελλών και των πελατειακών δικτύων του).

Λάθος – η αίσθηση μιας γερμανοκρατούμενης Ευρώπης (σε συνδυασμό και με την κραυγαλέα παραπληροφόρηση μερίδας των βρετανικών ΜΜΕ) μέτρησε πολύ σε ηλικιωμένους, ιδιαίτερα, ψηφοφόρους της Αγγλίας και της Ουαλίας προχθές.

Φίλη Βρετανίδα, Αγγλίδα, υψηλόβαθμο στέλεχος σήμερα της Επιτροπής μου έλεγε το πρωί στο τηλέφωνο ότι την έχει τρομοκρατήσει η ένταση με την οποία ορισμένοι γνωστοί της που στήριξαν έξοδο υπερασπίζονται την επιλογή τους με αναφορές στην ισχύ του Βερολίνου κλπ.

Τα έχω γράψει από χρόνια και δεν θα επανέλθω: πρόκειται για δομική, όχι στρατηγική ισχύ, υπάρχουν λύσεις που περνάνε κυρίως από τις εξελισσόμενες σχέσεις ΗΠΑ – Γαλλίας, κλπ.

Αλλά η αλήθεια σήμερα παραμένει ότι η εικόνα μιας γερμανοκρατούμενης Ένωσης έπαιξε τον ρόλο της.

Αν οι υποστηρικτές μιας «σκληρής» γραμμής στην ΕΕ αναφορικά με το (Α) δεν αντιλαμβάνονται τα παραπάνω, ετοιμαστείτε για το ντόμινο (με πρώτη πιθανότατα την Ολλάνδία).

Οι πολίτες στη σημερινή Ευρώπη μπορεί να είναι –σε ένα ποσοστό– ημιμαθείς , αλλά δεν τους αρέσει να αισθάνονται ότι τους εκβιάζουν.