Για τον Μαυρωτά του Ποταμιού μείζον θέμα είναι ο Ζαγοράκης της ΝΔ

Αίσθηση προκαλεί το άρθρο του υποψήφιου ευρωβουλευτή του Ποταμιού Γιώργου Μαυρωτά με το οποίο στηρίζει με θετικά λόγια την υποψηφιότητα του Θοδωρή Ζαγοράκη στο ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας.

Ο κύριος Μαυρωτάς αισθάνθηκε την ανάγκη να γράψει θετικά σχόλια για τον Θοδωρή Ζαγοράκη επειδή όπως λέει η ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του προκάλεσε πολλά απαξιωτικά σχόλια.

Εξηγεί επίσης ότι το κάνει (να στηρίξει λοιπόν έναν αντίπαλο ) γιατί στο Ποτάμι γιατί όπως λέει “κάνουμε διαφορετικά πράγματα και να παραβούμε στερεότυπα”.

Όμως ο κύριος Μαυρωτάς δεν απαντά στο απλό ερώτημα γιατί μερικές ημέρες πριν από τις εκλογές δεν ασχολείται με τα πράγματα που αφορούν τους απλούς πολίτες όπως η ανεργία, τα εθνικά θέματα, η διαφθορά, η αναξιοκρατία, οι υπερβολικοί φόροι και άλλα πολλά και τι θέσεις έχει είτε το κόμμα του είτε ο ίδιος.

Διαβάστε το άρθρο του υποψήφιου ευρωβουλευτή του Ποταμιού Γιώργου Μαυρωτά:

Είμαι καινούργιος στην πολιτική και δεν ξέρω αν είθισται να υπερασπίζεσαι «αντιπάλους», αλλά αλίμονο αν το έβλεπα έτσι. Εξάλλου, ήρθαμε για να κάνουμε τα πράγματα διαφορετικά με το Ποτάμι και να παραβούμε τα στερεότυπα.

Η αναγγελία του ονόματος του αρχηγού της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου Θοδωρή Ζαγοράκη για το ευρωψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας προκάλεσε ποικίλα (και μάλλον απαξιωτικά) σχόλια του στυλ «τι ξέρει από πολιτική», «τον έβαλαν μόνο και μόνο για την αναγνωρισιμότητά του», «θα είναι διακοσμητικός» κλπ. Σίγουρα δεν έχει ανάγκη να του κάνω τον συνήγορο, αλλά επιτρέψτε μου να πω δυο λόγια με αφορμή τη συγκεκριμένη περίπτωση.

Με τον Θοδωρή Ζαγοράκη έχουμε αποφοιτήσει από το ίδιο σχολείο. Το σχολείο που λέγεται αθλητισμός. Σ’ αυτό το σχολείο λοιπόν μαθαίνεις καταρχήν την αξιοκρατία γιατί η μεζούρα και το χρονόμετρο δεν λένε ποτέ ψέματα. Δεν μπορείς να γίνεις με μέσο πρωταθλητής ή να διοριστείς ρέκορντμαν. Μαθαίνεις να βάζεις στόχους, να διαχειρίζεσαι την ήττα και τη νίκη, να πέφτεις και να ξανασηκώνεσαι. Αν μάλιστα κάνεις ένα ομαδικό άθλημα τότε μαθαίνεις και το «μαζί» που σημαίνει να παίζεις και για τον συμπαίκτη σου και να βάζεις το ατομικό σου συμφέρον κάτω από το ομαδικό.

Αν και στην ελληνική κοινωνία η έννοια του αθλητή είναι συνυφασμένη με μια ημερομηνία λήξης, αυτή η «διδακτέα ύλη» του σχολείου που λέγεται αθλητισμός πιστεύω ότι είναι χρήσιμη σε κάθε κοινωνική δραστηριότητα, πόσο μάλλον στην πολιτική.

Νομίζω ότι με την πολιτική πρέπει να ασχολούνται άνθρωποι άξιοι από κάθε τομέα. Άνθρωποι λοιπόν που διακρίθηκαν στον αθλητισμό και μάλιστα σε ένα τόσο ανταγωνιστικό επίπεδο, κάτι θα έχουν να προσφέρουν και μετά.

Κι αν τους λείπουν κάποιες πολιτικές δεξιότητες (που ποτέ δεν είναι αργά να τις μάθεις), κουβαλάνε μέσα τους άλλες ικανότητες και αξίες που θα ζήλευαν πολλοί.

Η σκοπιμότητα της επιλογής του Θοδωρή Ζαγοράκη από τη Νέα Δημοκρατία είναι προφανής και δεν χρειάζεται επιπλέον ανάλυση.

Η επιλογή του κόμματος από τον ίδιο είναι δική του υπόθεση είτε συμφωνούμε είτε διαφωνούμε. Όσο περισσότεροι διακεκριμένοι άνθρωποι από διάφορους χώρους ασχολούνται με τα κοινά τόσο το καλύτερο. Αρκεί να παίρνουν και οι ίδιοι στα σοβαρά το ρόλο τους.

Αυτό λοιπόν που θα περιμένω από τον Θοδωρή Ζαγοράκη, αν τον εμπιστευτούν οι Έλληνες πολίτες όπως πιστεύω, είναι να μην είναι διακοσμητικός και να ασχοληθεί ενεργά με το νέο του ρόλο. Υπάρχουν άλλωστε διεθνώς αρκετά παραδείγματα ανθρώπων του αθλητισμού που προσφέρουν σε σχετικά πόστα. Το λάθος θα είναι να αφήσει μόνο τη φανέλα της εθνικής ομάδας στη θέση του ως Ευρωβουλευτή. Τότε θα δικαιώσει τους τωρινούς επικριτές του…»