Αλ. Αλαβάνος: “Ούτε μνημόνια, ούτε αγορές – Παύση πληρωμών!”

Κάθετα ενάντιος σε νέα δάνεια, είτε από αγορές, είτε με μνημόνια, είναι ο Αλέκος Αλαβάνος, ο οποίος σε ομιλία του στη Λάρισα έριξε τη δική του γραμμή: απέναντι στο 5% και νέα δάνεια και το 2,5% και νέα μνημόνια, υπάρχει το 0% και παύση πληρωμών.

Ο επικεφαλής του Σχεδίου Β είπε στους φίλους και στα μέλη του κόμματός τα ακόλουθα:

Με βάση τα δεδομένα της ελληνικής οικονομίας στα πλαίσια του προγράμματος της τρόικα και το υπέρογκο μέγεθος των δημοσιονομικών υποχρεώσεων της, η Ελλάδα βρίσκεται μπροστά σε ένα μεγάλο δημοσιονομικό κενό που ορισμένοι το υπολογίζουν στα 20 δισ. ευρώ. Για αυτό το λόγο και το ΔΝΤ άτυπα έχει θέσει το θέμα μιας νέας αναδιάρθρωσης του χρέους που θα συμπεριλαμβάνει και την περικοπή του. Αυτήν τη θέση την έχει απορρίψει η κυβέρνηση.

Μπροστά σε αυτήν την κατάσταση, τέσσερις επιλογές υπάρχουν για την Ελλάδα.

Η πρώτη είναι αυτή της κυβέρνησης. Η έξοδος στις χρηματαγορές. Αποδεικνύεται ότι έχει πολύ μεγάλο κόστος με ένα επιτόκιο άνω του 5% σε μία φάση αποπληθωρισμού της παγκόσμιας οικονομίας που τα επιτόκια γίνονται μέχρι και αρνητικά. Η Ιρλανδία και η Πορτογαλία, που και οι δύο είναι σε προγράμματα της τρόικα, βγήκαν στις αγορές προ λίγους μήνες με επιτόκια 1,75% και 2,75% αντίστοιχα. Το νέο δάνειο των 2,5 δις ευρώ της Ελλάδας σε συνδυασμό με το ψηλό επιτόκιο θα επιβαρύνουν κι άλλο το ανεξέλεγκτο δημόσιο χρέος που έχει κατά πολύ ξεπεράσει, και σε απόλυτους αριθμούς και σε ποσοστό του ΑΕΠ, τους δείκτες στην έναρξη της κρίσης.

Η δεύτερη είναι αυτή που εμπεριέχεται στις περισσότερες κριτικές προς την κυβέρνηση, δυστυχώς και από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Στηρίζεται στο ότι το επιτόκιο από τα δάνεια της τρόικα είναι 2,5 περίπου μονάδες χαμηλότερο από το 5% των αγορών. Συνέπεια μιας τέτοιας άποψης είναι ο δανεισμός από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης που συνοδεύεται πάντα, όπως έχουμε πικρότατη εμπειρία, από επονείδιστους όρους.

Η τρίτη επιλογή στηρίζεται ανοιχτά από την αντιπολίτευση, είναι η ‘‘σκληρή διαπραγμάτευση για την περικοπή του χρέους’’. Ήδη όμως έχει γίνει σαφές από τους ειδήμονες της Γερμανίας και όλης της Ευρωζώνης ότι κάτι τέτοιο δε θα γίνει και ότι το μόνο που συζητούν είναι κάποια νέα μείωση των επιτοκίων και επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής. Ακόμη και αν γινόταν όμως, δε θα είχε κανένα αποτέλεσμα εφόσον συνεχίζαμε να είμαστε στα πλαίσια των δεσμεύσεων και των περιορισμών της Ευρωζώνης. Να πάρουμε υπόψη ότι με το PSI, στην Ελλάδα έγινε η μεγαλύτερη περικοπή χρέους, ποτέ, περίπου 120 δις ευρώ – μέχρι τότε τα σκήπτρα τα κρατούσε η Αργεντινή με περίπου 100 δις δολάρια διαγραφή – και το αποτέλεσμα ήταν, αντί να βελτιωθούν, να επιδεινωθούν δραματικά η οικονομική και κοινωνική κατάσταση της χώρας αλλά και το δανειακό βάρος.

Η τέταρτη, τέλος, επιλογή είναι αυτή που υποστηρίζει σταθερά το Σχέδιο Β. Δεν υπάρχει ανάγκη προσφυγής στις αγορές γιατί η Ελλάδα είναι αδύνατον να ανταποκριθεί στις δανειακές της υποχρεώσεις χωρίς θανάσιμο πλήγμα για το λαό της και την οικονομία της. Η στάση πληρωμών είναι μια κατάσταση ανάγκης που συναντιέται συχνά, μόλις πριν λίγα χρόνια την εφάρμοσε η μικρή και αδύναμη Ισλανδία και κατά καιρούς την έχουν εφαρμόσει όλες σχεδόν οι Ευρωπαϊκές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η μικρότερη περικοπή χρέους της Αργεντινής στα μέσα της δεκαετίας του 2000 είχε θεαματικά αποτελέσματα, σε αντίθεση με τα καταστροφικά της Ελλάδας, γιατί ακολούθησε την παύση πληρωμών και άλλες σημαντικές τομές, όπως η απαγκίστρωση του νομίσματός της από το Αμερικάνικο δολάριο. Η Αργεντινή μέσα σε ένα χρόνο , 2004-2005, πέρασε από το -10% ύφεση στο +8% ανάπτυξη.

Είναι σαφές βέβαια ότι η παύση πληρωμών θα οδηγήσει σε άμεση έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, η οποία είναι τελικά αναγκαία όχι μόνο για λόγους ρευστότητας και βελτίωσης του εξωτερικού ισοζυγίου με αύξηση εξαγωγών και μείωση εισαγωγών, αλλά γιατί μόνο έτσι μπορεί να αντιμετωπισθεί με ταχύτητα σε βάθος και το πρόβλημα του χρέους.
Απέναντι, λοιπόν, στο 5% και νέα δάνεια και το 2,5% και νέα μνημόνια, υπάρχει το 0% και παύση πληρωμών.