Βενιζέλος: Γιατί απέρριψα την πρόταση Σόιμπλε για Grexit

Να απαντήσει στον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και την πρότασή του για Grexit θέλησε ο Ευάγγελος Βενιζέλος, εξηγώντας γιατί την απέρριψε αμέσως.

«Προφανώς και απέρριψα αμέσως την πρόταση εξόδου από το ευρώ που θα οδηγούσε στην επάνοδο σε μια δραχμή που θα έμπαινε σε περιδίνηση αλλεπάλληλων υποτιμήσεων με αντίστοιχη μείωση του πραγματικού εισοδήματος και του επιπέδου ζωής την Ελλήνων και των Ελληνίδων. Η μείωση δεν θα ήταν τότε της τάξης του 30 αλλά του 70%.

Η πρόταση συνεπαγόταν επιβολή αυστηρών capital controls, μετατροπή των καταθέσεων από ευρώ σε υποτιμημένες δραχμές με εξαίρεση ποσά έως περίπου 3.000 ευρώ» τόνισε.

Σημειώνεται ότι την πεποίθησή του πως μια έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα είχε «πονέσει» μια φορά τους Έλληνες αλλά θα είχε αποφευχθεί αυτή η «ατέλειωτη επίπονη διαδικασία» που βιώνει τώρα ο ελληνικός λαός, εξέφρασε ο ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών χθες.

Όπως εξήγησε, το Grexit θα έπληττε μία φορά τη χώρα και έτσι οι Έλληνες πολίτες θα γλίτωναν την ατελείωτη διαδικασία των σκληρών μέτρων ενώ συμπλήρωσε πως η Ελλάδα δύσκολα θα ανακάμψει χωρίς υποτίμηση.

Η συγκεκριμένη αποστροφή του λόγου του προκάλεσε αίσθηση, ωστόσο, ο ίδιος δεν θέλησε να δώσει περισσότερες εξηγήσεις αναφορικά με την εκτίμησή του αυτή.

«Είναι δύσκολο να λύσει τα οικονομικά της προβλήματα χωρίς το εργαλείο της υποτίμησης του νομίσματος», φέρεται να δήλωσε, ενώ ανέφερε μάλιστα ότι το 2011 είχε πει στον πρώην Έλληνα υπουργό Οικονομικών, Ευάγγελο Βενιζέλο, ότι θα πρέπει να εξετάσει το ενδεχόμενο της εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη για μερικά χρόνια, με αντάλλαγμα με μια «τεράστια» βοήθεια.

Η δήλωση Βενιζέλου

Συγκεκριμένα ο κ. Βενιζέλος ανέφερε: «Έχω πολλές φορές αναφερθεί στην πρόταση εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ που μου διατύπωσε ο κ. Σόιμπλε το Σεπτέμβριο του 2011 στο Βρόσκλαβ στο περιθώριο της άτυπης συνόδου του Eurogroup και του Ecofin που οργάνωσε η πολωνική προεδρία της ΕΕ με τη συμμετοχή και του τότε υπουργού οικονομικών των ΗΠΑ κ. Τ. Γκάιντνερ.

Ο κ. Σόιμπλε επιβεβαιώνει τώρα το περιεχόμενο εκείνης της δύσκολης συνάντησης στο πλαίσιο μιας πραγματικά σκληρής διαπραγμάτευσης που τότε στόχευε σε συμφωνία για το δεύτερο πρόγραμμα ύψους 172 δις ευρώ με όρους πολύ καλύτερους του πρώτου και βεβαίως σε ριζική παρέμβαση στο ελληνικό δημόσιο χρέος.

Προφανώς και απέρριψα αμέσως την πρόταση εξόδου από το ευρώ που θα οδηγούσε στην επάνοδο σε μια δραχμή που θα έμπαινε σε περιδίνηση αλλεπάλληλων υποτιμήσεων με αντίστοιχη μείωση του πραγματικού εισοδήματος και του επιπέδου ζωής την Ελλήνων και των Ελληνίδων. Η μείωση δεν θα ήταν τότε της τάξης του 30 αλλά του 70%.

Η πρόταση συνεπαγόταν επιβολή αυστηρών capital controls, μετατροπή των καταθέσεων από ευρώ σε υποτιμημένες δραχμές με εξαίρεση ποσά έως περίπου 3.000 ευρώ. Μια τέτοια νομισματική μεταβολή θα σήμαινε επίσης ανεξέλεγκτη διόγκωση του δημόσιου χρέους που οφειλόταν σε ευρώ ως ποσοστού επί του ΑΕΠ, καθώς και του κόστους εξυπηρέτησής του σε όρους νέου εθνικού νομίσματος. Διόγκωση που θα εξουδετέρωνε εκ προοιμίου το όφελος από το ονομαστικό κούρεμα και την αναδιάρθρωση που πετύχαμε το 2012. Θα είχε επίσης ανεξέλεγκτες επιπτώσεις για το ελληνικό τραπεζικό και κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα.

Η δε προσφερόμενη στήριξη είχε τη μορφή, πρώτον, ανθρωπιστικής βοήθειας για τρόφιμα καύσιμα και φάρμακα καθώς η Ελλάδα θα είχε αποκλειστεί από τις διεθνείς εμπορικές συναλλαγές. Θα είχε, δεύτερον, τη μορφή των ούτως ή άλλως δεδομένων ευρωπαϊκών κονδυλίων ( ΕΣΠΑ κοκ ). Και, τρίτον, τη μορφή επενδύσεων με την έννοια της εύκολης εξαγοράς του ελληνικού εθνικού πλούτου από ξένα funds ή ελληνικά συμφέροντα που θα διέθεταν ευρώ εκτός Ελλάδος. Δηλαδή, όπως έλεγα, από αυτούς που είχαν “τις ζημιές μέσα και τα λεφτά έξω”.

Τότε και ενώ εμείς δίναμε μάχη εθνικής επιβίωσης, υπήρχαν κάποιοι που έλεγαν ότι το Grexit είναι όπλο στα χέρια της Ελλάδας. Κάποιοι που υπόσχονταν στον ελληνικό λαό έναν εύκολο αντιμνημονιακό δρόμο. Κάποιοι που ισχυριζόντουσαν ότι το “μνημόνιο έφερε την κρίση” αντί της απλής αλήθειας ότι η κρίση κατέστησε δυστυχώς το μνημόνιο την ηπιότερη δυνατή λύση σε σύγκριση με την ασύντακτη χρεοκοπία ή μια δραχμή χωρίς αξία. Έπειτα ήρθαν το πισωγύρισμα του 2015,τα capital controls και το τρίτο μνημόνιο παρότι τους είχαμε προειδοποιήσει.

Ελπίζω τώρα όλοι να συνειδητοποιούν από ποιους κινδύνους πέρασε ξυστά η πατρίδα μας εξαιτίας των επιλογών του 2015, η επίπτωση δυστυχώς των οποίων θα μας ακολουθεί για καιρό, όπως φαίνεται με όσα γίνονται γύρω από το ασφαλιστικό και την περιβόητη αξιολόγηση».