Κωνσταντοπούλου: Συμφωνίες θανατικής ποινής για τον λαό τα μνημόνια

Τη θέση ότι η λιτότητα, το δημόσιο χρέος και η άρνηση παροχής ρευστότητας από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα χρησιμοποιούνται ως εργαλεία εξαφάνισης των δημοκρατικών διαδικασιών, διατύπωσε η Ζωή Κωνσταντοπούλου, μιλώντας από το βήμα του διεθνούς συνεδρίου «Ασπίδα της Ευρώπης: Η Χάρτα Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ», που πραγματοποιήθηκε στις Βρυξέλλες και διοργάνωσε, κατόπιν πρωτοβουλίας της Ιταλίδας ευρωβουλευτού Μπάρμπαρα Σπινέλι, η ομάδα της Αριστεράς στο Ευρωκοινοβούλιο.

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου μίλησε στη θεματική ενότητα «Οικονομική κρίση και λιτότητα: Μία αντιδημοκρατική κατάσταση εκτάκτου ανάγκης;», υπογραμμίζοντας πως από το 2010 η Δημοκρατία στην Ελλάδα, αργά αλλά σταθερά, αναστέλλεται και αντικαθίσταται από ένα νέο καθεστώς, των Μνημονίων, που έχουν εγκαθιδρύσει οι ελληνικές κυβερνήσεις και η Τρόικα.

«Ένα καθεστώς, στο πλαίσιο του οποίου, η εκάστοτε κυβέρνηση αναλαμβάνει τη δέσμευση να υιοθετήσει συγκεκριμένες πολιτικές που ορίζονται στο Μνημόνιο, με αντάλλαγμα τα δάνεια για την εξόφληση του φερόμενου δημόσιου χρέους της χώρας», ανέφερε.

Πρόσθεσε ότι ενώ τα Μνημόνια βαφτίστηκαν προγράμματα διάσωσης, στην πραγματικότητα πρόκειται για συμφωνίες θανατικής ποινής για τον ελληνικό λαό, τους ευρωπαϊκούς λαούς, αλλά και ευθύ πραξικόπημα ενάντια στη Δημοκρατία. «Η θυσία ανθρώπων και ολόκληρων γενεών για να σωθούν οι τράπεζες και οι τραπεζίτες δεν μπορεί ποτέ να είναι επιλογή. Η παραβίαση της λαϊκής εντολής προς ικανοποίηση των δανειστών, δεν μπορεί ποτέ να είναι επιλογή» ανέφερε.

Η κυρία Κωνσταντοπούλου τόνισε ότι «μια αντιδημοκρατική κατάσταση εκτάκτου ανάγκης εγκαθιδρύεται στην Ευρώπη, με πρόσχημα την οικονομική κρίση και με εργαλείο τη λιτότητα, το δημόσιο χρέος και την άρνηση παροχής ρευστότητας από την ΕΚΤ, για να επιτευχθεί η εξαφάνιση των δημοκρατικών και κοινοβουλευτικών διαδικασιών, η εξαφάνιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η υποταγή των πληθυσμών μέσα από την υπακοή των κυβερνήσεων στις επιταγές οργανισμών που δεν διέπονται από την παραμικρή δημοκρατική νομιμοποίηση».

Στη συνέχεια αναφέρθηκε στα πολιτικά γεγονότα και εξελίξεις στην Ελλάδα από το 2010, ενώ μίλησε, επίσης, για τις ολέθριες επιπτώσεις των μέτρων λιτότητας στο βιοτικό επίπεδο του πληθυσμού της Ελλάδας, επισημαίνοντας ότι η εφαρμογή τους οδήγησε, μεταξύ άλλων, στην παραβίαση θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων: περικοπές μισθών και συντάξεων, πρόκληση μιας επιδημίας αυτοκτονιών από απόγνωση, περικοπές στην υγεία και την παιδεία, εκτίναξη της ανεργίας σε επίπεδα ρεκόρ, κατακόρυφη αύξηση του ποσοστού των πολιτών που διαβιούν κάτω από το όριο της φτώχειας, με 300.000 οικογένειες να ζουν χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα και κάθε παιδί που γεννιέται σήμερα να χρωστάει περίπου 40.000 ευρώ, ως αναλογία στο δημόσιο χρέος που επιχειρείται να φορτωθεί στην κοινωνία.