Τα δύο «Λ» ως λιπαντικό της διαπλοκής

Ο κατακερματισμός του πολιτικού σκηνικού στη χώρα για πολλούς εκφράζεται ως αποτέλεσμα των έντονων διαφωνιών και των φυγόκεντρων δυνάμεων που αναπτύσσονται εξαιτίας των μνημονίων.

Βαδίζοντας ολοταχώς στις εκλογές της 20ης Σεπτέμβρη με τον ΣΥΡΙΖΑ να είναι δεδομένο ότι θα είναι πρώτο κόμμα, όπως φαίνεται και από όλες τις μέχρι στιγμής δημοσκοπήσεις το σύστημα διαπλοκής τελεί σε κατάσταση συναγερμού για να μπορέσει να προκαθορίσει την επομένη των εκλογών.

Στις εκλογές του Ιανουαρίου, έχοντας μερικώς πετύχει το crash test των ευρωεκογών, έξι μήνες νωρίτερα, το Ποτάμι ρίχτηκε στη μάχη της κάλπης με μία θολή ρητορική και με μοναδικό αποδέκτη της κριτικής της την Κουμουνδούρου.

Πλέον ωστόσο, η δυναμική που παρουσίασε το Ποτάμι στις περασμένες εκλογές έχει ανακοπεί με όλες τις ενδείξεις να συγκλίνουν στο ότι τείνει να… στερέψει, καθώς δέχεται πιέσεις στην εκλογική του βάση από όλες τις πλευρές και κυρίως από το ΣΥΡΙΖΑ που πλέον δεν αποτελεί το φόβητρο που θα βγάλει τη χώρα από την Ευρωζώνη (αναλυτικότερα διαβάστε για το Ποτάμι και τον εφιάλτη του Σταύρου Θεοδωράκη εδώ)

Πλέον, με το ενδεχόμενο της αυτοδυναμίας του ΣΥΡΙΖΑ δύσκολο αλλά ορατό, καθώς η συσπείρωση του κόμματος όπως φαίνεται στις δημοσκοπήσεις αγγίζει μόλις το 50% την ώρα που η αντίστοιχη της ΝΔ κοντεύει να φτάσει το 80%, γεγονός που δίνει σχεδόν ανύπαρκτα περιθώρια στη Συγγρού να «μαζέψει» τη διαφορά, η διαπλοκή επιστράτευσε τα μεγαλύτερα Μέσα που μπόρεσε να βρει στις δεδομένες πολιτικές συγκυρίες.

Κοινό χαρακτηριστικό και των δύο είναι η πρωτοφανής προβολή τους από τα Μέσα, την ώρα που ο πολιτικός λόγος που αρθρώνουν στερείται κάθε λογικής, παραμένει απλά καταγγελτικός και σε καμία περίπτωση δεν εμπεριέχει έστω ένα ψήγμα συγκεκριμένης πολιτικής πρότασης.

Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης και η Λαϊκή Ενότητα που έριξαν την κυβέρνηση Τσίπρα τον Αύγουστο αποτελούν πλέον το ένα από τα δύο αγαπημένα παιδιά του συστήματος.

Ειδάλλως δεν μπορεί να εξηγηθεί η αδιάκοπη προβολή της κάθε κίνησης του κ. Λαφαζάνη και των στελεχών του από Μέσα τα οποία έχουν κυριολεκτικά ασελγήσει πάνω στο ΣΥΡΙΖΑ με την παντελή διαστρέβλωση δηλώσεων και τη διασπορά πλαστών ειδήσεων.

Ενδεικτικό είναι ότι σε μία από τις μεγαλύτερες ειδησεογραφικές ιστοσελίδες (και εφημερίδα) της χώρας, η οποία είχε στο παρελθόν αναλάβει εργολαβία τόσο το διασυρμό των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ πριν από τις εκλογές του Γενάρη, όσο και την τρομολαγνεία υπέρ του «Ναι» κατά τη διάρκεια του δημοψηφίσματος, καθημερινά πλέον οι ειδήσεις που αφορούν στη Λαϊκή Ενότητα αποτελούν το… πρώτο του θέμα.

Στη θέση της διαστρέβλωσης ή της πρωτοφανούς προβολής μίας δήλωσης του τελευταίου κομματικού στελέχους της Αριστερής Πλατφόρμας ως κεντρική πολιτική επιλογή της Κουμουνδούρου, που συνήθιζε στο παρελθόν, πλέον πλέκονται εγκώμια και παρουσιάζεται καθημερινά μία επίπλαστη δυναμική υπέρ του κόμματος της δραχμής.

Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τηλεοπτικό κανάλι, το οποίο έχει χαρακτηριστεί – δικαίως – ως το πλέον μνημονιακό. Ξέρεις εσύ Μπάμπη μου…

Λογικά, οι ιθύνοντες και οι ιδιοκτήτες των Μέσων αυτών δεν τρομάζουν πλέον από το ενδεχόμενο ενός κόμματος με ξεκάθαρη θέση υπέρ της επιστροφής στο εθνικό νόμισμα, όπως γινόταν μέχρι πριν από λίγους μήνες. Δεν βλέπουν πίσω από ένα τέτοιο ενδεχόμενο έναν βιβλικό κατακλυσμό ή τέλος πάντως την κάθοδο του Εωσφόρου.

Διότι εάν ακόμα τρομάζουν από ένα τέτοιο ενδεχόμενο, τότε απλά στήνουν τα νέα τους αναχώματα, καλούμενοι να αναπροσαρμόσουν το σύστημα διαπλοκής μετά την ανάληψη της εξουσίας από ένα κόμμα της Αριστεράς. Ο μπαμπούλας της Αριστεράς πλέον δεν τρομάζει, αποτελεί γεγονός.

Από την άλλη το έτερο αγαπημένο τέκνο του συστήματος έρχεται από τα βάθη του παρελθόντος. Η προβολή που γνωρίζει ο Βασίλης Λεβέντης και η Ένωση Κεντρώων δεν έχει προηγούμενο.

Ο Βασίλης Λεβέντης δεν είναι πλέον ο γραφικός πολιτικός που ευχόταν καρκίνο σε πολιτικούς και τις οικογένειές τους.

Ούτε αυτός που πλήρωνε τις πίτσες που του έστελναν για φάρσα τηλεθεατές στις εκπομπές του που ακόμα προκαλούν κλαυσίγελο. Είναι ο ηγέτης ενός κόμματος που 25 χρόνια μετά την ίδρυσή του βρίσκεται ένα βήμα πριν τη δικαίωση και την είσοδο στη Βουλή. Φτάνει στο σημείο να δηλώνει ότι είναι έτοιμος να καταστεί κυβερνητικός εταίρος και η δήλωσή του αποτελεί πρώτο θέμα.

Στο κάτι λιγότερο από 2% που πήρε το Γενάρη, τα νοσηρά μυαλά του μιντιακού υποκόσμου είδαν μία χρυσή ευκαιρία για ένα νέο ανάχωμα εκ δεξιών, με στόχο να διοχετευθούν εκεί όσο το δυνατόν περισσότερες ψήφοι απογοητευμένων ψηφοφόρων και να μην φτάσουν επ’ ουδενί σε κόμματα και καταστάσεις που δεν είναι ελεγχόμενα.

Ο κατακερματισμός του πολιτικού σκηνικού αποτελεί το βασικότερο όπλο που επιστρατεύει η διαπλοκή για να ανακόψει την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ προς την αυτοδυναμία. Εφόσον υπάρχει πασπερμία κομμάτων στη Βουλή καθίσταται η αυτοδυναμία εξαιρετικά δύσκολη.

Σε μία κυβέρνηση συνεργασίας με κυβερνητικό εταίρο της αρεσκείας τους, καναλάρχες και νταβατζήδες δεν θα χρειάζεται να πληρώσουν για τις τηλεοπτικές τους συχνότητες, διότι απλά θα μπλοκάρουν το νομοσχέδιο. Θα συνεχίσουν να παίρνουν τα έργα από το Δημόσιο σαν τα στραγάλια, διότι απλά θα απειλούν να ρίξουν την κυβέρνηση.

Το έργο της διαπλοκής είναι απλό. «Αφού δεν μπορούμε να αναχαιτίσουμε τον Τσίπρα θα του γίνουμε κολαούζοι». Και οι πρωταγωνιστές στο έργο, είτε εν αγνοία τους είτε εν γνώσει τους, για να μην σκεφτόμαστε αναγκαστικά καχύποπτα – εάν και θα έπρεπε – είναι ο Παναγιώτης Λαφαζάνης και ο Βασίλης Λεβέντης.