Ολονυχτία στη Βουλή για το τρίτο μνημόνιο – Θα το δεχτούν οι δανειστές;

Με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, αποφάσισε κατά πλειοψηφία η ολομέλεια της Βουλής, να συζητηθεί το νομοσχέδιο και οι τροπολογίες 2032/26 και 2033/2 που υποτίθεται ότι θα φέρουν την συμφωνία με τους εταίρους για ένα νέο μνημόνιο τριετούς διάρκειας με χρηματοδότηση περί των 86 δισ. ευρώ.

Μετά από πρωτοφανείς διαδικασίες στο ελληνικό κοινοβούλιο ελέω Ζωής Κωνσταντοπούλου η συζήτηση για το νομοσχέδιο άρχισε ουσιαστικά τα χαράματα, μετά τις 3:30 τα ξημερώματα, με τον κύριο Τσακαλώτο να παίρνει πρώτος το λόγο και να τονίζει πως στο Eurogroup της Παρασκευής η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να πάει με ψηφισμένα τα προαπαιτούμενα , τη δανειακή σύμβαση και την συμφωνία. Αν δεν υπάρξει συμφωνία θα πάμε σε δάνειο – γέφυρα, είπε ο κ.Τσακαλώτος και τα ξένα κοινοβούλια με πρώτους του Φιλανδούς δεν θα ψηφίσουν την συμφωνία.

Η αναφορά αυτή του υπουργού Οικονομικών δείχνει ότι επί της ουσίας δεν έχει ακόμη ξεκαθαρίσει πλήρως το τοπίο από την πλευρά των δανειστών μας.

Άλλωστε στις Βρυξέλλες υπάρχει έντονη διχογνωμία , με το Βερολίνο να επιθυμεί ένα δάνειο-γέφυρα τώρα και όχι συμφωνία με τον ESM .

Πληροφορίες από τις Βρυξέλλες αναφέρουν ότι ακόμη δεν έχει αποκλειστεί αυτό το ενδεχόμενο και το δάνειο – γέφυρα είναι έτοιμο για έγκριση, όπως άλλωστε είναι έτοιμο και το νέο πρόγραμμα με τον ESM .

Το ποια από τις δύο μεθόδους θα επιλέξουν οι υπουργοί οικονομικών στο Eurogroup που θα συνεδριάσει σήμερα, δεν το μπορεί να προεξοφληθεί έστω και αν ο Έλληνας υπουργός Ευκλείδης Τσακαλώτος, πάει στη συνεδρίαση με ψηφισμένο από την ελληνική Βουλή το νομοσχέδιο με τα προαπαιτούμενα που απαίτησαν οι θεσμοί.

Εκεί καραδοκεί ο Σόιμπλε , έστω και αν οι τελευταίες πληροφορίες αναφέρουν ότι ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ κατάφερε τελικά να πείσει την Άνγκελα Μέρκελ , ότι πρέπει να υπάρξει μακρόπνοη συμφωνία με την Ελλάδα μέσω ενός νέου μνημονίου.

Τελικά η απόφαση θα είναι πολιτική, θα έχει να κάνει με το πόση εμπιστοσύνη εμπνέει το κυβερνητικό σχήμα και με το αν και κατά πόσο τα κράτη μέλη και οι θεσμοί έχουν συμφιλιωθεί με την ιδέα πως ο πρωθυπουργός αργά ή γρήγορα ενδέχεται να επιλέξει να προκηρύξει εκλογές.