Iskra: «Οι δανειστές λειτουργούν σαν αδίστακτοι αποικιοκράτες»

Η Αριστερή Πλατφόρμα του Παναγιώτη Λαφαζάνη με νέα παρέμβαση της μέσω του iskra.gr, «καταγγέλλει» πως οι θεσμοί απέκτησαν τόσο θράσος που ζητούν και διόρθωση νόμων, κάτι που «αποδεικνύει ότι η συμφωνία που υπογράφηκε τους δίνει τη δυνατότητα να συμπεριφέρονται με τέτοιο εξευτελιστικό για το λαό και τη χώρα μας τρόπο ενθυμούμενοι πολλοί εξ’ αυτών το μαύρο παρελθόν τους ως αδίστακτων αποικιοκρατών».

«Κυρίως, όμως, αποδεικνύει ότι οι ισχυρισμοί υπουργών της κυβέρνησης ότι θα εφαρμόζουν τις μνημονιακές υποχρεώσεις με ευέλικτο και φιλικό προς τα λαϊκά στρώματα τρόπο δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα της σκληρής εποπτείας και κηδεμονίας που θα τους ασκούν οι λεγόμενοι θεσμοί.

Η κυβέρνηση έχει να επιλέξει είτε μεταξύ της ταπεινωτικής υποταγής που συνεπάγεται η υπογραφή του νέου μνημονίου είτε του απεγκλωβισμού της από αυτό και της προώθησης εναλλακτικών λύσεων που θα δώσουν θετική διέξοδο από την κρίση. Τρίτος δρόμος, δυστυχώς, για την υπέρβαση του πολιτικού αυτού διλήμματος δεν υπάρχει» καταλήγει.

Διαβάστε το κείμενο αναλυτικά:

Οι «θεσμοί» υπαγορεύουν εγγράφως στην κυβέρνηση διόρθωση ψηφισμένων νόμων

Oι λεγόμενοι θεσμοί, δηλαδή το κουαρτέτο πλέον των δανειστών της χώρας (ΔΝΤ- ΕΕ- ΕΚΤ –ESM) αποκτώντας περισσότερο θράσος από τη νέα μνημονιακή συμφωνία που υπέγραψε η κυβέρνηση μαζί τους, έχουν ξεπεράσει κάθε όριο αποικιοκρατικής συμπεριφοράς.

Δεν αρκούνται πλέον να υπαγορεύουν ως προαπαιτούμενο χρηματοδότησης της χώρας την ψήφιση συγκεκριμένων νομοσχεδίων περιγράφοντας με ακρίβεια το περιεχόμενό τους, αλλά στέλνουν και επιστολές στην κυβέρνηση, με τις οποίες την επικρίνουν ακόμα και για κακή μετάφρασή τους από τα αγγλικά , αλλά και απαιτούν με εξευτελιστικό τρόπο να διορθωθούν ψηφισμένοι από τη Βουλή νόμοι και ακόμα τον τρόπο που πρέπει να γραφτούν οι κανονιστικές διατάξεις εφαρμογής τους.

Οι «θεσμοί», πριν καν στεγνώσει το μελάνι από τη δημοσίευση στο ΦΕΚ του πρόσφατα ψηφισμένου νόμου 4334/2015, που περιείχε τις προαπαιτούμενες μνημονιακές ανατροπές στο Φ.Π.Α. και το ασφαλιστικό, έστειλαν επιστολή στην κυβέρνηση με προτεινόμενες σ’αυτόν διορθώσεις.

Ειδικά για τις παραγράφους 27, 28, 30 και 32 του άρθρου 1 εγκαλούν την κυβέρνηση είτε για λάθη στη μετάφραση σε σχέση με το περιεχόμενο που είχε συμφωνήσει μαζί τους είτε για ασάφειες είτε για παραλείψεις.

Απαιτούν από την κυβέρνηση να προσθέσει διάταξη με την οποία να παγώνει τις κατώτερες συντάξεις μέχρι το 2021 στα επίπεδα που έχουν διαμορφωθεί το 2015 (486 ευρώ το μήνα για το ΙΚΑ) και ούτω καθ’εξής, να επεκτείνει και στους συνταξιούχους του δημοσίου τομέα τις δυσμενείς διατάξεις αυτού του νόμου για χορήγηση μόνον της αναλογικής κατώτατης σύνταξης (333 ευρώ μηνιαία) για όσους συνταξιοδοτηθούν πριν την ηλικία των 67 ετών, για αυξημένες κρατήσεις για υγειονομική περίθαλψη στις κύριες και επικουρικές συντάξεις και για αναδρομική εφαρμογή των νόμων 3863/2010 και 3865/2010 σε όλους όσοι έκαναν αίτηση συνταξιοδότησης από 01-01-2015.

Επίσης, απαιτούν να θεωρείται ως έτος βάσης για τη σταδιακή αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης ,με βάση το προσδόκιμο της ζωής, το 67ο έτος της ηλικίας.

Ως να μην έφτανε μάλιστα αυτό υπαγορεύουν εγγράφως και ποιο ακριβώς περιεχόμενο θα έχουν οι εγκύκλιοι και οι υπουργικές αποφάσεις που πρέπει να εκδοθούν σε εφαρμογή αυτού του νόμου.

Η αποστολή αυτής της προκλητικής και θρασύτατης επιστολής του κουαρτέτου των δανειστών προς την κυβέρνηση αποδεικνύει ότι η συμφωνία που υπογράφηκε τους δίνει τη δυνατότητα να συμπεριφέρονται με τέτοιο εξευτελιστικό για το λαό και τη χώρα μας τρόπο ενθυμούμενοι πολλοί εξ’ αυτών το μαύρο παρελθόν τους ως αδίστακτων αποικιοκρατών.

Κυρίως, όμως, αποδεικνύει ότι οι ισχυρισμοί Υπουργών της κυβέρνησης ότι θα εφαρμόζουν τις μνημονιακές υποχρεώσεις με ευέλικτο και φιλικό προς τα λαϊκά στρώματα τρόπο δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα της σκληρής εποπτείας και κηδεμονίας που θα τους ασκούν οι λεγόμενοι θεσμοί.

Η κυβέρνηση έχει να επιλέξει είτε μεταξύ της ταπεινωτικής υποταγής που συνεπάγεται η υπογραφή του νέου μνημονίου είτε του απεγκλωβισμού της από αυτό και της προώθησης εναλλακτικών λύσεων που θα δώσουν θετική διέξοδο από την κρίση. Τρίτος δρόμος, δυστυχώς, για την υπέρβαση του πολιτικού αυτού διλήμματος δεν υπάρχει.