Η Γαλλία επιθυμεί να τεθεί στην “εμπροσθοφυλακή” της Ευρώπης

Η Γαλλία είναι έτοιμη να συμμετάσχει σε μια “ισχυροποιημένη οργάνωση” της Ευρωζώνης και να συγκροτήσει, μαζί με τις χώρες που θα το επιθυμούσαν, μια “εμπροσθοφυλακή”, γράφει ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ σε άρθρο του που δημοσιεύεται στην εφημερίδα Le Journal du Dimanche.

“Η Ευρωζώνη κατάφερε αυτήν την εβδομάδα να επαναβεβαιώσει τη συνοχή της με την Ελλάδα. Για πολλούς, η ποιότητα των γαλλογερμανικών σχέσεων έπαιξε ρόλο. Το ευρωπαϊκό πνεύμα επικράτησε” τονίζει ο Ολάντ στο αφιέρωμα της εφημερίδας στον πρώην πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζακ Ντελόρ που κλείνει αύριο τα 90 χρόνια του.

“Όμως δεν μπορούμε να παραμείνουμε σ’ αυτό. Πρότεινα να επιστρέψουμε στην ιδέα του Ζακ Ντελόρ για μια κυβέρνηση της Ευρωζώνης και να προσθέσουμε σ’ αυτήν έναν συγκεκριμένο προϋπολογισμό καθώς και ένα κοινοβούλιο για να διασφαλίσουμε τον δημοκρατικό έλεγχο” προσθέτει στο άρθρο του ο Γάλλος πρόεδρος.

“Το να μοιραζόμαστε το ίδιο νόμισμα είναι κάτι πολύ παραπάνω από το μια σύγκλιση. Είναι μια επιλογή που έκαναν 19 χώρες επειδή είναι προς το συμφέρον τους. Άλλωστε καμία κυβέρνηση εδώ και 15 χρόνια δεν ανέλαβε την ευθύνη να βγει” από το ευρώ, συνεχίζει ο Ολάντ.

“Αυτή η επιλογή απαιτεί μια ενισχυμένη οργάνωση και μια πρωτοπορία, με τις χώρες που θα το αποφάσιζαν. Η Γαλλία είναι έτοιμη για κάτι τέτοιο επειδή, όμως μας έχει δείξει ο Ζακ Ντελόρ, μεγαλώνει όταν βρίσκεται στην πρωτοπορία της Ευρώπης”.

Ο ίδιος ο Ντελόρ, όταν ρωτήθηκε από την εφημερίδα, απάντησε ότι το σημερινό σύστημα που ακολουθείται στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωζώνη δεν είναι πλέον διαχειρίσιμο.

“Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί. Θα πρέπει να επανιδρυθεί αυτή η οικονομική και νομισματική Ένωση. Θα το κάνουν; Υπήρξε εξ αρχής μια κατασκευαστική ατέλεια. Υπάρχουν επίσης ανοησίες και μια αδυναμία της Ευρωζώνης να βάλει τέλος σ’ αυτές” εκτίμησε ο Ντελόρ.

“Στην παρούσα κατάσταση, αποφύγαμε τα χειρότερα. Όμως η Ευρώπη δεν είναι πλέον μια ηθική δύναμη -και λέω ηθική με την καλή έννοια του όρου. Θα πρέπει να αποκαταστήσουμε αυτήν την ηθική δύναμη που ήταν η ισχύς της Ευρώπης σε άλλες περιόδους, όπως όταν έπεσε το Τείχος του Βερολίνου”, έκρινε ο πρώην πρόεδρος της Κομισιόν.

Δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς ότι οι παραπάνω θέσεις προαναγγέλλουν την ανάδειξη της Γαλλίας σε νέα ηγεμονική δύναμη της Ευρώπης, μετά από τις “ανοησίες και μια αδυναμία της Ευρωζώνης να βάλει τέλος σ’ αυτές”, όπου για τις ανοησίες εννοείται ότι υπεύθυνη είναι η Γερμανία.

Οι σχεδιασμοί του Ολάντ δεν μπορούν να “ξεχωριστούν” από τη θέση του Στρος Καν, ο οποίος έγραψε για τις καταστροφικές και «θανατηφόρες» συνέπειες για την ίδια την Ευρώπη, του τρόπου με τον οποίο οι πιστωτές αντιμετώπισαν την ελληνική κρίση, επεσήμανε ότι “μια λειτουργία της Ευρωζώνης, μέσα στην οποία εσείς, φίλοι Γερμανοί με την ακολουθία κάποιων Βαλτικών και Βόρειων χωρών, θα επιχειρούσατε την επιβολή του δικού σας νόμου, μη αποδεκτού όμως, από τις άλλες χώρες» και επανέφερε το μεγάλο σχέδιο ανασύστασης της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, του ελληνορωμαϊκού μεσογειακού κόσμου, γράφοντας ότι η γηραιά Ευρώπη καλείται να παίξει ένα ρόλο ανάμεσα στις νέες «γιγάντιες» δυνάμεις που αναπτύσσονται και θα πρέπει «όχι μόνο να συσπειρωθεί στην τωρινή Ένωση, αλλά και πέρα από αυτήν» επαναλαμβάνοντας την από χρόνια πάγια θέση του, ότι στο ευρωπαϊκό όραμα η Μεσόγειος θα πρέπει να ιδωθεί ως «εσωτερική θάλασσα» της Ευρώπης.

Να σας το απλοποιήσουμε, όσο μπορούμε. Υπάρχει σχεδιασμός γαλλικών κύκλων για την ανασύσταση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας με “επιστροφή” στα αφρικανικά και ασιατικά μεσογειακά εδάφη. Για να γίνει ξανά η Μεσόγειος “εσωτερική θάλασσα” της Ευρώπης. Αυτός ο σχεδιασμός αφορά τα παλιά ελληνορωμαϊκά έθνη κυρίως, όπως Ισπανία, Γαλλία, Ιταλία, Ελλάδα. Αυτός ο σχεδιασμός δεν αφορά και ιδιαίτερα τη Γερμανία, που ήδη έχει ανασυστήσει τον “ζωτικό της χώρο” στην κεντρική και ανατολική Ευρώπη.

Εδώ, λοιπόν, τα ζητήματα είναι δύο. Ή η Ευρωπαϊκή Ένωση θα επεκταθεί ενωμένη, το Ράιχ μαζί με τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (το περιγράφουμε με όρους ιστορικούς) ή θα διασπαστεί στην παλιά ελληνορωμαϊκή μεσογειακή Ευρώπη και στην πέρα του Ρήνου και του Δούναβη “γερμανική”.