Ο Γλέζος θεωρεί ότι παραβιάστηκε το άσυλο – Ρωτάμε: Ποιο άσυλο;

Αν και ο Γιάνης Πανούσης είναι της άποψης ότι το πανεπιστημιακό άσυλο δεν παραβιάστηκε, αφού οι καταληψίες που απομακρύνθηκαν από την Πρυτανεία δεν ήταν φοιτητές αλλά εξωπανεπιστημιακά στοιχεία, φρικιά λέμε εμείς που νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν ό,τι γουστάρουν σε πανεπιστήμια και άλλα δημόσια κτίρια, ο Μανώλης Γλέζος έχει άλλη άποψη.

Το ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς θεωρεί ότι το πανεπιστημιακό άσυλο παραβιάστηκε (προφανώς το συγχέει με την έννοια του ασύλου γενικότερα) και ρίχνει κεραυνούς στην κυβέρνηση, στην Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, στους πανεπιστημιακούς, στους φοιτητές, σε όλους.

Αυτό που λέμε εμείς είναι ότι πρέπει επιτέλους σε αυτόν τον τόπο να ξεκαθαρίσουμε τι σημαίνει πανεπιστημιακό άσυλο και τι γενικότερα άσυλο. Να αποσαφηνίσουμε για ποιο άσυλο μιλάμε.

Το πανεπιστημιακό άσυλο, που έχει θεσμοθετηθεί για να προστατεύει την πανεπιστημιακή κοινότητα, δεν μπορεί να το επικαλείται ο οποιοσδήποτε που δεν έχει σχέση με το πανεπιστήμιο.

Αυτό δεν το έχει ξεκαθαρίσει, δεν το έχει κατανοήσει, πρωτίστως η ίδια η κομμουνιστική – ριζοσπαστική Αριστερά, που νομίζει ότι το πανεπιστημιακό άσυλο είναι όπως το άσυλο που προσέφεραν στην αρχαία Ελλάδα οι ναοί στους ικέτες.

Δηλαδή, ο κάθε κυνηγημένος μπορούσε να καταφύγει σε έναν ναό και να βρει άσυλο.

Το πανεπιστημιακό άσυλο δεν είναι τέτοιο άσυλο.

Και εξαιτίας αυτής της κατάχρησης και παρανόησης του πανεπιστημιακού ασύλου στο παρελθόν, όχι μόνο συνέβησαν ανεπανόρθωτες καταστροφές και πρωτοφανή έκτροπα από μπαχαλάκηδες, αλλά και μπόρεσαν οι νεοφιλελεύθεροι μνημονιακοί να το καταργήσουν με σύμφωνη την κοινωνία.

Μάλιστα, η υπόθεση κατάληψης της Νομικής από τους μετανάστες (εάν θυμάστε) ήταν ακριβώς η αφορμή για να καταργηθεί το άσυλο για όλους, ακόμα και για τους φοιτητές και πανεπιστημιακούς.

Δυστυχώς διαπιστώνουμε ότι ακόμα και ιστορικές και σεβαστές από όλους μας προσωπικότητες, όπως ο Μανώλης Γλέζος, δεν έχουν ξεκαθαρίσει για ποιο άσυλο μιλάμε. Κρίμα…

Διαβάστε το κείμενο του Μανώλη Γλέζου:

Η εκκένωση του Πανεπιστημίου Αθηνών από τους συνολικά δεκατέσσερις (14) αυτοαποκαλούμενους «αντιεξουσιαστές», υπό των αστυνομικών δυνάμεων, αποτελεί ξεκάθαρα ωμή παραβίαση του πανεπιστημιακού ασύλου.

Απορώ πώς, μέσα σε 19 μέρες κατάληψης, δεν βρέθηκε ούτε μια μικρή ομάδα καθηγητών, από αυτούς μάλιστα που υπεραμύνονται του αυτοδιοίκητου των Πανεπιστημίων, να μπουν στην Πρυτανεία και να συνομιλήσουν με τους καταληψίες, ασκώντας τον αυτονόητο έλεγχο που οφείλουν στο χώρο όπου λειτουργούν και διδάσκουν.

Οι εκπαιδευτικοί ασκούν λειτούργημα, και μάλιστα ιερό, γιατί, πέραν των γνώσεων (οφείλουν να) διδάσκουν ήθος δημοκρατικό, κοινωνική αλληλεγγύη και συμπεριφορά, καθώς και πανανθρώπινες αξίες.
Αντί, λοιπόν, όλοι αυτοί να βρίσκονται στο Πανεπιστήμιο, όπως όφειλαν, διαγκωνίζονταν στα ΜΜΕ, κάνοντας εκκλήσεις προς την Πολιτεία να εκδιώξει τους καταληψίες.

Αλλά πού απευθύνονταν; Στην αστυνομία και στις δικαστικές αρχές; Μα οι καθηγητές πριν απ’ όλους θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι δεν είναι δουλειά ούτε της αστυνομίας ούτε των δικαστικών αρχών να εμπλέκονται στα των Πανεπιστημίων. Άλλωστε είναι οι ίδιοι που κόπτονται για το αυτοδιοίκητο των Πανεπιστημίων.

Πώς έχουν, επιτέλους, στο μυαλό τους αυτό το περίφημο Αυτοδιοίκητο;

Θα μπορούσα να μιλήσω και για την ευθύνη των ίδιων των φοιτητών, που επίσης υπερασπίζονται (και καλά κάνουν) το αυτοδιοίκητο των Πανεπιστημίων, αλλά θεωρώ ότι η ευθύνη των καθηγητών τους είναι σαφώς μεγαλύτερη.

Τέλος, υπάρχουν ευθύνες και στην, πολυπληθή πλέον, κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, για να μην πω και την κυβέρνηση την ίδια.

Πολλοί οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι ανάμεσά τους. Γιατί όλοι αυτοί, που άλλοτε κατήγγελλαν κάθε απόπειρα κατάλυσης του πανεπιστημιακού ασύλου, σήμερα σιωπούν και ως χτες αδρανούσαν, περιοριζόμενοι στο ρόλο θεατών;

Οι αρχές της δημοκρατίας δεν μπορούν να είναι «α λα καρτ», ανάλογα με το ποιος κυβερνά. Χρέος μας είναι να υπερασπιστούμε χωρίς ταλαντεύσεις το πανεπιστημιακό άσυλο και να κατανοήσουμε ότι δεν καταλαμβάνεται, δεν ιδιωτικοποιείται και βεβαίως δεν χρησιμοποιείται ως χώρος βίας και τρομοκρατίας από καμιά πλευρά. Και οι μόνοι αρμόδιοι να το υπερασπίζονται είναι οι καθηγητές και οι φοιτητές.

Μανωλης Γλεζος
Βρυξέλλες, 18 Απριλίου 2015.