Η Διαμαντοπούλου ξεθάρρεψε και ζητά «ευρύτατη κοινοβουλευτική συμμαχία»

Δεν χρειάστηκε ένα δημοσίευμα για να βγουν τα πολιτικά πτώματα από τη ναφθαλίνη. Η Άννα Διαμαντοπούλου τάσσεται με παρέμβασή της υπέρ του ανοίγματος των κυβερνητικών πυλών και σε άλλες πολιτικές δυνάμεις, απευθύνοντας έκκληση στον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα να εξοστρακίσει τις «αδιέξοδες λογικές μιας αριστερίστικης και ανερμάτιστης ομάδας που ήδη λαφυραγωγεί το Κράτος, αναπαράγοντας όλες τις παθογένειες του παρελθόντος».

Χωρίς καμία διάθεση υπεράσπισης των αριστερίστικων στοιχείων που έχουν εμφυλοχωρίσει στην κυβέρνηση, η παρέμβαση Διαμαντοπούλου έρχεται λίγες μόνο ώρες μετά το άρθρο του Πίτερ Σπίγκελ, στο οποίο ούτε λίγο ούτε πολύ υποδεικνύεται στον πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα, να αφήσει εκτός κυβέρνησης την Αριστερή Πλατφόρμα και τους Ανεξάρτητους Έλληνες και να συμπράξει με το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ. Κάτι τέτοιο είναι αυτό ακριβώς που καλλιεργούσαν οι δανειστές, με στόχο να έχουν δεμένη την κυβέρνηση χειροπόδαρα, καθώς δεν θα μπορεί να ψηφίσει ο,τι έρχεται σε αντίθεση με τις έξωθεν επιταγές, τις οποίες ως γνωστόν μέρες που είναι ακολουθούν Θεοδωράκης και Βενιζέλος ως Ιερό Ευαγγέλιο.

Διαβάστε την ανάρτηση της Διαμαντοπούλου

«71 μέρες κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, υπεγράφη η παράταση του προηγούμενου μνημονίου, έγινε πράξη νομοθετικού περιεχομένου, το κράτος κατελήφθη από συγγενείς και κομματικούς, δεν έχουμε κανέναν σύμμαχο στην Ευρώπη και η πραγματική οικονομία στράγγιξε για να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις και οι καταλήψεις συνοδεύονται από το δόγμα της απόλυτης ανοχής. Το βασικό επιχείρημα “αυτά έκαναν οι άλλοι”, ενώ η δημαγωγία εμπεδώνει έναν βαθύ διχασμό και μίσος στους πολίτες: “εμείς και οι άλλοι”.

Επαναφέρω την τελευταία παράγραφο του άρθρο μου (22.03.15) ως πρόταση… και ως τελευταία λύση.

Ο χρόνος έχει φτάσει στο μηδέν για όλους μας:

“Ο Πρωθυπουργός μπορεί να επιλέξει για τον εαυτό του το ρόλο του Εθνικού Ηγέτη που πραγματικά βγάζει τη χώρα από το αδιέξοδο και αλλάζει οριστικά το πολιτικό σκηνικό της χώρας, ή τον εμμονικό σε ιδεοληψίες αρχηγό κόμματος που σπρώχνει τη χώρα σε ακόμα μεγαλύτερες περιπέτειες και το λαό σε περισσότερη δυστυχία για πολλά χρόνια.

Αν επιλέξει το πρώτο, που σημαίνει νέα κυβέρνηση και ευρύτατη κοινοβουλευτική συμμαχία πάνω σε ένα Εθνικό Σχέδιο ελληνικής γραφής και εφαρμογής , οφείλουμε κάθε Έλληνας και κάθε Ελληνίδα να σηκώσουμε τα μανίκια και να δουλέψουμε σκληρά μαζί για τη χώρα μας και τα παιδιά μας.

Αν, όμως, επιλέξει το δεύτερο και προκρίνει τις αδιέξοδες λογικές μιας αριστερίστικης και ανερμάτιστης ομάδας που ήδη λαφυραγωγεί το Κράτος, αναπαράγοντας όλες τις παθογένειες του παρελθόντος όλα όσα έφεραν την κρίση και μας οδήγησαν στα μνημόνια, τότε γίνεται αδήριτη η ανάγκη μιας νέας συσπείρωσης προοδευτικών δυνάμεων για συλλογική δράση με σαφές σχέδιο για την αντιμετώπιση της άμεσα διαφαινόμενης καταστροφής και των μακροχρόνιων συνεπειών της. Τότε, θα είναι απόλυτη η ανάγκη και η δημιουργία ενός κόμματος που θα απελευθερώσει τις δημιουργικές δυνάμεις της χώρας από την «εσωτερική κατοχή» των δυνάμεων της οπισθοδρόμησης, του κρατισμού – κομματισμού και της αναξιοκρατίας.

Επειδή, η απόσταση από την καταστροφή είναι ελάχιστη, ελπίζω και εύχομαι για το πρώτο. Αλλά η Πατρίδα έχει δυνάμεις και για το δεύτερο – Η φύση και η Πολιτική δεν διατηρούν κενά επί μακρόν».