Σε μακροσκελές άρθρο του στο Tribune ο γνωστός μουσικοσυνθέτης Σταμάτης Κραουνάκης καταγγέλλει τον πόλεμο που δέχθηκε την περίοδο πριν τις εκλογές εξαιτίας της αντιμνημονιακής του στάσης.
Δικηγόροι, εξώδικα, βίντεα, συνεντεύξεις, απειλές…
Γελοία δελτία Τύπου απ το νεοδημοκράτικο γραφείο Τύπου.. Που καλούσαν τον ΣΥΡΙΖΑ να με μαζέψει… Προσπαθώντας να του κόψει ψήφους στη βόρεια Ελλάδα… και γω ούτε βουλευτής… Μέρες και μέρες μάζευα απόνερα… καθάρισαν και μπόλικα νούμερα που κάνανε τους φίλους και άνθρωποι πούχανε τα αρχίδια να με στηρίξουνε δυνατά και δεν φοβηθήκανε… Παρακολουθήσεις τηλεφώνων, χακεριές, μέχρι και απειλές… στο θέατρο…
Κρατήθηκα ψύχραιμος και γω και η παρέα μου… απανωτά γεγονότα.
Κερδήθηκε η μάχη Ρωμανός και μετά άρχισε η κατρακύλα τους.
Το ξέρανε όλοι, είχα απασφαλίσει τη χειροβομβίδα της χυδαιότητας τους και την είχα πετάξει στο στόμα του λυκόσκυλου…
Καλοθελητές με ειδοποίησαν ότι ήταν δουλειά Βενιζέλου η στοχοποίηση μου, όπως παλιότερα, κάθε φορά που την έπεφτα, πλάκωνε το ΣΔΟΕ, ή ξεβράζανε μια παραμύθα περί ΜΚΟ, μέχρι που αρχίσαμε να στέλνουμε εξώδικα οι σπειραίοι, για να φρενάρουμε τη λάσπη… και το καταφέραμε…
(…)
Φονος του Μένη Κουμανταρέα, καίγεται η Αθήνα, αρχίζουν οι ψηφοφορίες για τους 180… Όλοι νομίζανε ότι θα φοβηθώ, να μαζευτώ… κι όλοι με συμβούλευαν αυτό… να περάσω στη σιωπή…
Έκανα το αντίθετο
Καθημερινό χτύπημα από τον σταθμό στο Κόκκινο, από οποιοδήποτε Μέσο μπορούσα… Αυτή είναι η δουλειά μου τελικά…