Τα θρησκευτικά κείμενα ως λογοτεχνήματα

Ο Βρετανός Φιλόσοφος Μπέρτραντ Ράσελ θεωρούσε τις θρησκείες κατάλοιπο της «παιδικής” ηλικίας του Ανθρώπου.

Η εξέλιξη των Επιστημών, η ραγδαία εξάπλωση της Παιδείας και πλείστοι ακόμα πολιτισμικοί και κοινωνικοί παράγοντες, έχουν συμβάλει στην αποδυνάμωση των οργανωμένων θρησκειών.

Οι «επί Γής” εκπρόσωποι πασών των θρησκειών απομακρύνονται από παράγοντες επιρροής στις εξελιγμένες κοινωνίες. Αισίως, στην εποχή μας, η Λογική αντικαθιστά τις Δεισιδαιμονίες.

Η Ηθική δεν χρειάζεται μεταφυσικούς παράγοντες για να επικρατήσει στη σύγχρονη κοινωνία.

Το «Συλλογικό Υποσυνείδητο” κατά τον Καρλ Γιούνγκ, μας προετοιμάζει για μια Ηθική και Δημιουργική ζωή. Απλούστερα δοσμένα, κανείς δεν γεννιέται κακός!

Η Ανθρωπότητα δηλητηριάζεται ακόμα από την άνιση κατανομή του πλούτου, από την κοινωνικη αδικία και κυρίως την άγνοια και τον σκοταδισμό.

Αν εξετάσει κανείς τα πιστεύω και τα έργα ακραίων θρησκευτικών ομάδων, από τους Τζιχαντιστές του Ισλαμικου Χαλιφάτου, μέχρι τους Ευαγγελιστές Χριστιανούς των Μεσοδυτικών ΗΠΑ, θα διακρίνει πλήρη απουσία Ηθικής και Καλοσύνης.

Αντιθέτως, στις ψυχές τους, επικρατούν συναισθήματα εκδίκησης, φασισμού, εθνικισμού και προδιάθεση εκκαθάρισης των «απίστων”.

Δυστυχώς, ο θρησκευτικός φανατισμός ασπάζεται παράλογες, ανυπόστατες και μισανθρωπικές απόψεις.

Ο Εδουάρδος Συρέ στο βιβλίο του «Μεγάλοι Μύστες” υποστήριξε πως η Ανθρωπότητα έχει σημαδευτεί από πεφωτισμένους πνευματικούς δασκάλους, οι οποίοι ασπάζονται το ίδιο μήνυμα: την προς τον πλησίον Αγάπη. Πολλοί εξ αυτών, παρά τη θέλησή τους, βρέθηκαν να ηγούνται θρησκειών και δογμάτων, που εξυπηρετούσαν κατεστημένα συμφέροντα της εκάστοτε εποχής.

Όντας διερευνητικό όν, έχω μελετήσει τα «Ιερά” βιβλία των μεγαλυτέρων θρησκειών, ανακαλύπτοντας μια όψη τους, η οποία εκτιμώ ότι παραβλέπεται από τη συντριπτική πλειοψηφία των αντιστοίχων πιστών: την μοναδική λογοτεχνική αξία τους!

Παράλληλα με τους συμβολισμούς, τα διδάγματα και τις αλληγορίες, πλείστα κείμενα χαρακτηρίζονται από την ζωντανή, πλούσια γλώσσα, την αφήγηση που αγγίζει ανώτερα συναισθήματα, που όντως μιλούν στην ψυχή μας.

Το λογοτεχνικό μεγαλείο κειμένων όπως οι Ουπανισάδες, ο Εκκλησιαστής, οι Ψαλμοί, εδάφια του Κορανίου, είναι μοναδικό.

Προσβλέπω σε μια μελλοντική κοινωνία, της Λογικής και της Πανανθρώπινης Ηθικής, η οποία θα εντάξει και θα προτρέπει τη διδασκαλία κειμένων από διάφορες θρησκείες, ως λογοτεχνικά έργα.

Ως εμπνευσμένες προσπάθειες ανθρώπων από διαφορετικούς πολιτισμούς να αποτυπώσουν Ηθικές Αλήθειες.

Η θέση των παραπάνω κειμένων είναι μαζί με την «Ασκητική” του Καζαντζάκη, την «Ιθάκη” του Καβάφη και μυρίων ακόμα αριστουργημάτων που μιλούν στην ψυχή μας, απλά και αληθινά!