Ο δεξιός Κοττάκης τα «έχωσε» στον Άδωνι – «Δεν ξεχνώ κύριε Υπουργέ»

Ολομέτωπη επίθεση στον Άδωνι Γεωργιάδη εξαπολύει ο «γαλάζιος» δημοσιογράφος Μανώλης Κοττάκης.

«Η εικόνα του Άδωνι Γεωργιάδη το βράδυ της περασμένης Τετάρτης, στον τηλεοπτικό σταθμό Action 24 δεν ήταν εικόνα υπουργού.

»Τραύλιζε, μασούσε τις λέξεις του, τσίριζε, φωνασκούσε, πάσχιζε να τιθασεύσει την ατημέλετη κόμη του.

»Ειλικρινώς, στην αρχή ανησύχησα για την υγεία», αναφέρει σε άρθρο του με τίτλο: «Οι αιτίες πίσω από την έκρηξη Γεωργιάδη» στην εφημερίδα «Δημοκρατία».

«Τι συνέβη λοιπόν; Τρία πράγματα, νομίζω.

»Πρώτα απ’όλα, δήλωσή του στον ελβετικό σταθμό ότι «η Novartis λάδωνε και πολιτικούς» οδήγησε στην κατάρρευση ένα βασικό επιχείρημα κορυφαίων της ΝΔ», τονίζει και προσθέτει:

«Μέχρι το βράδυ της Τετάρτης, που ο κύριος Γεωργιάδης ολοκλήρωσε τον τηλεοπτικό του μαραθώνιο, μεσολάβησαν τα εξής:

»Το Συμβούλιο Εφετών, που δεν το επηρεάζει πλέον κανένας «Ρασπούτιν», απέρριψε το αίτημα του βουλευτή Ανδρέα Λοβέρδου να εξαιρεθεί η εισαγγελέας Ελένη Τουλουπάκη από την υπόθεση».

Εν συνεχεία υπογραμμίζει: «Τέλος, υπάρχει και ένας ακόμα λόγος που οδήγησε, νομίζω, τον κύριο Γεωργιάδη στην έκρηξη.

»Η συνειδητοποίηση ότι η συμμαχία του 2016 με τον Κυριάκο Μητσοτάκη οδηγείται στο τέλος της.

»Το Μαξίμου άφησε εντελώς ακάλυπτο τον κ. Γεωργιάδη σε αυτή την έκρηξή του και στις επιθέσεις που δέχθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ».

«Τελευταίο αλλά όχι ελάσσον: Ο υπουργός δεν απέφυγε τα λάθη στο Action 24.

»Θεώρησε απόδειξη της σκευωρίας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αρνείται την εξέταση των εργαζομένων της Novartis Μαραγγέλη – Δεσταμπασίδη επειδή είναι προστατευόμενοι μάρτυρες.

«Πώς το ξέρει ο ΣΥΡΙΖΑ ΄ότι είναι αυτοί όταν δεν το ξέρουμε εμείς» διερωτήθηκε γελώντας ηχηρά, με χαχανητά.

»Ξεχνά ο κύριος υπουργός» αναφέρει και κλείνει το άρθρο του ως εξής:

«Τον Μάρτιο του 2018, ο κ. Γεωργιάδης σε επιστολή του με διαβεβαίωσε ότι δεν έχει λάβει και δεν γνωρίζει το mail με τις “δήθεν” εντολές Φρουζή προς τον ίδιο σε πρώτο ενικό.

»Στην ελβετική τηλεόραση παραδέχτηκε, όμως, ότι γνωρίζει το mail. Εσείς, ξεχνάτε, εγώ όμως δεν ξεχνώ κύριε Υπουργέ».