«Η μεγάλη ληστεία» και η ακόμη μεγαλύτερη απάτη (των Νέων και όχι μόνο)

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να πεις ψέματα, τα «σοβαρά» και «αξιόπιστα» ελληνικά ΜΜΕ τους έχουν εξαντλήσει σχεδόν όλους. Σχεδόν, γιατί ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος με τα όρια της προπαγάνδας των media και της αληθοφάνειας με την οποία περιβάλλεται.

Οι «ειδήσεις» που εξαπολύουν καθημερινά οι εφημερίδες στο αναγνωστικό κοινό, η σκυτάλη που παραλαμβάνεται από τους τηλεσχολιαστές και, η αναπαραγωγή των συγκεκριμένων «ειδήσεων» από τις ιστοσελίδες, ξεπερνούν τα όρια της στρατευμένης δημοσιογραφίας και της εμπάθειας, και κινούνται στο πλαίσιο της παρατεταμένης συκοφαντικής δυσφήμισης και δολοφονίας χαρακτήρων.

Η εφημερίδα «Τα Νέα», τμήμα του συστήματος που ανακαλύπτει ιστορίες και τις μετατρέπει σε ειδήσεις και πρωτοσέλιδα, σήμερα (28.06.2017) ξεπέρασε ακόμη και τον εαυτό της.

Με πρωτοσέλιδο τίτλο «Η μεγάλη ληστεία», επιχειρεί να πείσει το αναγνωστικό κοινό ότι οι Έλληνες εργαζόμαστε 7 μήνες τον χρόνο προκειμένου να καλύπτουμε τις «εξωφρενικές ασφαλιστικές εισφορές και τους παράλογους φόρους». Το συμπέρασμα, όπως εμφανίζεται στο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας είναι ότι το 2017 θα δουλεύουμε 203 ημέρες για την εφορία και τα ταμεία.

Τι μας λέει δηλαδή το πρωτοσέλιδο της πάλαι ποτέ έγκυρης εφημερίδας, ότι το 2017 θα εργαζόμαστε 203 ημέρες για το κράτος. Δηλαδή, εάν υπολογίσουμε ότι εργαζόμαστε και τις 52 εβδομάδες που έχει ένα έτος, και εργαζόμαστε τις 5 ημέρες της εβδομάδας, τότε σύμφωνα με απλά μαθηματικά μέσα στο χρόνο εργαζόμαστε 260 ημέρες. Δηλαδή, από τις 260 ημέρες (δεν υπολογίζουμε τις αργίες και την άδεια) τις 203 δουλεύουμε για το κράτος, αυτό σημαίνει σύμφωνα με το δημοσίευμα, προφανώς, ότι δουλεύουμε για εμάς τις υπόλοιπες 57.

Εάν λοιπόν, κάποιος εργάζεται 57 ημέρες για τον εαυτό του και τις υπόλοιπες 203 για το κράτος, αυτό σημαίνει ότι δίνει στο κράτος περίπου το 80% του εισοδήματός του, κάτι που φυσικά δεν ισχύει και εάν ίσχυε θα ήταν όντως παράξενο και ίσως εξωφρενικό.

Προφανώς αυτή η ανάγνωση της έρευνας είναι τόσο σωστή, όσο και η ανάγνωση της εφημερίδας. Η έρευνα ακολουθεί σύνθετα μοντέλα που παράγει και αξιοποιεί ο νεοφιλελευθερισμός σε ολόκληρο τον κόσμο προκειμένου να πείσει ότι οι φόροι είναι κάτι κακό, το κοινωνικό κράτος είναι κάτι κακό και ότι τα πάντα πρέπει να ιδιωτικοποιηθούν και αυτό είναι επίσης εξωφρενικό και παράλογο.

Όμως το παράλογο και το εξωφρενικό, δεν έχει σημασία ούτε για την εφημερίδα, ούτε για τα παπαγαλάκια των τηλεπαραθύρων που πήραν το πρωτοσέλιδο και το διέδωσαν ως «είδηση».

Κανείς άλλωστε δεν θα μπει στη διαδικασία να δώσει εξηγήσεις για την εγκυρότητα της είδησης, ούτε φυσικά για την ερμηνεία της. Αυτή η διαδικασία ανήκει σε ένα μακρινό παρελθόν. Όπως επίσης και ο καταλογισμός των ευθυνών.

Τώρα δεν χρειάζεται επιβεβαίωση, τσεκάρισμα και διασταύρωση της είδησης, αρκεί να επιλεγεί ένας κάποιος φορέας, ο οποίος θα εξυπηρετεί τα συμφέροντά μας, τα συμπεράσματα του οποίου θα χαρακτηριστούν αυτόματα ως έγκυρα και θα αποτελέσουν «είδηση». Αυτή η «είδηση» θα πλασαριστεί από ένα ολόκληρο σύστημα στους αναγνώστες, ακροατές, τηλεθεατές.

Και αυτό γίνεται καθημερινά και συνολικά. Οι μόνες διαφοροποιήσεις πλέον, εντοπίζονται στην απόσταση που επιχειρεί να κρατήσει ο συντάκτης, από τον φορέα της είδησης. Έτσι, ενώ αυτή η είδηση έπαιξε παντού, ελάχιστοι είπαν ότι πρόκειται για τα συμπεράσματα μιας (νέο)φιλελεύθερης δεξαμενής σκέψης και ακόμη πιο λίγοι έγραψαν ότι πρόκειται για «υπολογισμούς» και «προβλέψεις» του Κέντρου Φιλελεύθερων Μελετών (ΚΕΦΙΜ) το οποίο έκανε τη μελέτη.

Αλλά είπαμε, αυτό δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία για τον μηχανισμό νεοφιλελεύθερης προπαγάνδας που κυριαρχεί στα ελληνικά media από το 2010 και μετά. Δεν έχουν σημασία το κύρος και η αξιοπιστία της εφημερίδας, γιατί δεν έχει σημασία ούτε και ο αριθμός των ατόμων που αγοράζουν τις εφημερίδες τους. Αυτό που έχει σημασία, είναι η γραμμή που θα δώσουν τα πρωτοσέλιδα, οι δεκάδες φορές που θα αναγνωστούν από τις τηλεοπτικές εκπομπές και η αναπαραγωγή τους από τους τηλεσάτυρους και τα διαδικτυακά σκουπίδια.

Έχει όμως μια κάποια σημασία, να δούμε ποιοι είναι αυτοί που με τις εκτιμήσεις τους μπήκαν με ευκολία στον δημόσιο διάλογο και κυριάρχησαν καθορίζοντας την ατζέντα. Το ΚΕΦΙΜ είναι μία φιλελεύθερη, όπως αυτοαποκαλείται δεξαμενή σκέψης, λαμβάνει την εγκυρότητά της από πρόσωπα όπως η γνωστή πρωθιερέα του ΔΝΤ στην Ελλάδα, Μιράντα Ξαφά.

Η κυρία Ξαφά, όπως επισημαίνεται στην ιστοσελίδα της δεξαμενής, είναι μέλος του επιστημονικού συμβουλίου του ΚΕΦΙΜ. Αν και η δεξαμενή ισχυρίζεται ότι δεν έχει πολιτικό προσανατολισμό, η κ. Ξαφά είναι και σύμβουλος του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Η κ. Ξαφά, είναι η επίσημη φωνή του ΔΝΤ στην Ελλάδα, έχει υπερασπιστεί ακόμη και τα λάθη του Ταμείου στους περίφημους πολλαπλασιαστές, έχει υποστηρίξει ότι οι δαπάνες του κράτους πρέπει να περιοριστούν για να αποφύγουμε τη χρεοκοπία, έχει υπερασπιστεί τη μείωση των συντάξεων και θεωρεί ότι είναι μικρές, έχει υποστηρίξει ότι πρέπει να απελευθερωθούν πλήρως οι απολύσεις και να μειωθούν οι αποζημιώσεις. «Δεν είναι πρόβλημα το μνημόνιο, αλλά το πρόβλημα είναι ότι δεν εφαρμόζεται», είναι το μότο της.

Αυτοί οι άνθρωποι, όπως η Μιράντα Ξαφά, η οποία έχει δηλώσει ότι όταν ήρθε στην Ελλάδα, με απόσπαση από το ΔΝΤ, για να εργαστεί για την κυβέρνηση Μητσοτάκη, για να μην χάσει το 80% του μισθού της, πήρε μία δεύτερη θέση στην Τράπεζα της Ελλάδας, ήταν δηλαδή με δική της παραδοχή κρατικοδίαιτη, έχει αναχθεί σε διαμορφωτή της κοινής γνώμης και στρέφεται με μένος κατά του δημοσίου.
Αυτοί οι άνθρωποι, έχοντας αυτόματη πρόσβαση σε όλα τα ΜΜΕ της νεοφιλελεύθερης ελίτ, προσδίδουν το… θεωρητικό και επιστημονικό κύρος και προχωρούν σε έρευνες και αναλύσεις τις οποίες μετά… εκλαϊκεύουν τραμπουκίζοντας την λογική μας, πρωτοσέλιδα όπως αυτό των Νέων.