Βόμβα: Γιατί “εξαφανίστηκε” νόμος επί Παπαδήμου για τις άδειες των καναλιών

Με άγνωστη παρέμβαση εξαφανίστηκε  νόμος της κυβέρνησης Παπαδήμου για τις άδειες των καναλιών .

Ειδικότερα, όπως γράφει το www.avgi.gr και η δημοσιογράφος Άγγελα Νταρζάνου, την «αρμοδιότητα του υπουργού» να καθορίζει τον αριθμό των τηλεοπτικών αδειών που θα προκηρυχθούν και θα αδειοδοτηθούν επιχείρησε να περάσει από τη Βουλή το 2012 η κυβέρνηση Λ. Παπαδήμου, με εισηγητή τον Μάκη Βορίδη, ως υπουργό τότε Υποδομών και Μεταφορών.

Ωστόσο, η προσθήκη που κατατέθηκε στη Βουλή, δια χειρός Βορίδη, ενσωματώθηκε στο νομοσχέδιο και στη συνέχεια ως διά μαγείας… εξαφανίστηκε. Διεγράφη. Για ποιον λόγο; Ενδεχομένως η Ν.Δ. και ο κ. Βορίδης είναι σε θέση να απαντήσουν.

Εδώ και μήνες ο υπουργός Επικρατείας Νίκος Παππάς δέχεται αλλεπάλληλα πυρά, από κοινού από τη Ν.Δ. και τους μετόχους των τηλεοπτικών σταθμών, ότι κρατάει για τον εαυτό του το «προνόμιο» να ορίζει τον αριθμό των τηλεοπτικών σταθμών που θα αδειοδοτηθούν, ενώ, όπως υποστηρίζουν, ο αριθμός θα έπρεπε (α) να ορίζεται από «την αγορά», πιθανώς με βάση τους νόμους της προσφοράς και της ζήτησης, ή (β) να είναι όσο χωράει το ψηφιακό φάσμα – έχει ακουστεί και “άπειρος” αριθμός καναλιών.

«Η αγορά» βέβαια, εδώ και 27 χρόνια ορίζει τηλεοπτικούς σταθμούς ελλειμματικούς και με χρέη, διαπλεκόμενους και με ακατέβατο αριθμό επτά, παρά την απομείωση της διαφημιστικής πίτας στο 1/3.

Για την «αρμοδιότητα» να ορίζει ο εκάστοτε υπουργός τον αριθμό των σταθμών που θα αδειοδοτηθούν, ο Ν. Παππάς στολίστηκε από τη Ν.Δ. και τους καναλάρχες με τον τίτλο του «καναλάρχη». Όμως «καναλάρχη» υπουργό προετοίμαζε και η κυβέρνηση Παπαδήμου τον Απρίλιο του 2012, ενώ με προηγούμενο νόμο της Ν.Δ. από το 2007, «καναλάρχης» ήταν τότε ο Θ. Ρουσόπουλος.

Ακριβώς αυτή η «αρμοδιότητα» του «καναλάρχη», όμως, αποτελεί ένα από τα σημεία για τα οποία έχουν κατατεθεί από τους τηλεοπτικούς σταθμούς ενστάσεις αντισυνταγματικότητας, οι οποίες ελέγχονται αυτή την περίοδο από το ΣτΕ.

Tι αποδεικνύουν έγγραφα

Έγγραφα τα οποία έχουν κατατεθεί στη Βουλή αποδεικνύουν ότι η τρικομματική κυβέρνηση Παπαδήμου το 2012 προόριζε για… «καναλάρχη» τον εκάστοτε υπουργό Επικρατείας ή Τύπου. Συγκεκριμένα, στο νομοσχέδιο με τίτλο «Ρυθμίσεις Ηλεκτρονικών Επικοινωνιών, Μεταφορών, Δημοσίων Έργων και άλλες διατάξεις» (στη συνέχεια Ν. 4070/2012), το οποίο περιλάμβανε και ρυθμίσεις για τον «πάροχο δικτύου» τηλεοπτικού σήματος -δηλαδή την Digea-, ο τότε εισηγητής υπουργός Μεταφορών Μάκης Βορίδης είχε καταθέσει «Νομοτεχνικές βελτιώσεις – Προσθήκες», στην ουσία έναν «μίνι νόμο» τριών σελίδων για την αδειοδότηση των τηλεοπτικών σταθμών. Στις νομοτεχνικές βελτιώσεις περιλαμβάνονται πολλά και ενδιαφέροντα. Μεταξύ αυτών, παράγραφος σύμφωνα με την οποία ο υπουργός Επικρατείας ορίζει τον αριθμό των τηλεοπτικών αδειών:

«Με απόφαση του υπουργού στον οποίο ανατίθενται εκάστοτε οι αρμοδιότητες της Γενικής Γραμματείας Ενημέρωσης και Επικοινωνίας – Γ.Γ. Μέσων Ενημέρωσης, έπειτα από γνώμη του ΕΣΡ και δημόσια διαβούλευση, καθορίζεται ο αριθμός των αδειών παρόχου περιεχομένου ανά κατηγορία λήψης (ελεύθερης ή συνδρομητικής), εμβέλειας (εθνική ή περιφερειακή) και χαρακτήρα του προγράμματος (ενημερωτικός ή μη ενημερωτικός)».

Παρά την πρόβλεψη του υπουργού τότε Μάκη Βορίδη και παρά την ενσωμάτωση της νομοτεχνικής βελτίωσης στο κυρίως σώμα του νομοσχεδίου που είχε κατατεθεί, η νομοτεχνική βελτίωση δεν έλαβε τη μορφή νομοθετικής ρύθμισης, εξαφανίστηκε, διεγράφη (βλ. εικόνα 2) ως να μην υπήρξε ποτέ. Για ποιο λόγο, με ποια αφορμή ή παρέμβαση ο κ. Βορίδης απέσυρε την προσθήκη του; Δέχτηκε παρεμβάσεις; Από ποιον; Ποιος ευνοήθηκε; Και ακόμα περισσότερο: Με ποιο σκεπτικό εισήχθη αρχικά στη Βουλή για να ψηφιστεί;

Στην ίδια νομοτεχνική βελτίωση που κατέθεσε ο τότε υπουργός Μεταφορών υπάρχει επίσης και άλλο ενδιαφέρον στοιχείο: Στην παράγραφο που περιγράφεται βάσει ποιων κριτηρίων θα γίνει η αξιολόγηση των αιτήσεων των τηλεοπτικών σταθμών για τη χορήγηση της άδειας, προβλέπεται το κριτήριο της «οικονομικής βιωσιμότητας» των σταθμών:

«Η αξιολόγηση των αιτήσεων για τη χορήγηση άδειας παρόχου περιεχομένου γίνεται με βάση τα ακόλουθα κριτήρια: α) της οικονομικής βιωσιμότητας για την οποία λαμβάνονται υπόψη η οικονομική κατάσταση του υποψηφίου και το επιχειρησιακό του σχέδιο».

Τα κριτήρια, τρία στο σύνολό τους, προέβλεπαν επίσης την πληρότητα του προγράμματος και το απασχολούμενο προσωπικό.