Όταν Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ “έβλεπαν” πολλά τα κανάλια και μικρή τη διαφημιστική πίτα

Η υποκρισία ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ως προς το ζήτημα των τηλεοπτικών αδειών ξεπερνάει κάθε προηγούμενο για δύο λόγους: πρώτον γιατί αυτοί δημιούργησαν με την ανοχή τους ένα σαθρό τηλεοπτικό τοπίο και δεύτερον διότι οι ίδιοι αναγνώριζαν στο πρόσφατο παρελθόν τα προβλήματα που δημιουργούνταν τόσο από τη μη αδειοδότηση των σταθμών όσο και από τον αριθμό τους.

Τι έλεγαν πρωτοκλασάτα στελέχη των δύο κομμάτων το 2007

Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να παρακολουθήσει κανείς όσα έλεγαν πρωτοκλασάτα στελέχη των δύο κομμάτων το 2007, σύμφωνα με το   www.koutipandoras.gr  όταν ο Θεόδωρος Ρουσόπουλος θεσμοθετούσε με νόμο ότι υπεύθυνος για τον αριθμό των αδειών είναι ο εκάστοτε αρμόδιος υπουργός. Σε ζήτηση για τον νόμο εκείνον ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ομολογούσαν τρία πράγματα που σήμερα φαίνεται να έχουν ξεχάσει. Ότι στο τηλεοπτικό τοπίο επικρατεί αναρχία, ότι οι υπάρχοντες τηλεοπτικοί σταθμοί είναι υπερβολικά πολλοί για την Ελλάδα και ότι η τηλεοπτική πίτα είναι μικρή για να τους χωρέσει όλους χωρίς να έχουν προβλήματα.

Ο Κώστας Γείτονας από πλευράς ΠΑΣΟΚ ανέφερε τότε ότι «με αυτό το νομοσχέδιο δημιουργούμε ένα φαύλο κύκλο στο ήδη θολό τοπίο. Χωρίς άδειες, θα δημιουργηθεί μια de facto κατάσταση, θα έχουμε δηλαδή μια νέα γενιά αναρχίας», ενώ ο Στέφανος Μάνος προχωρούσε ένα βήμα παραπέρα και ανέφερε ότι «τα εθνικά κανάλια είναι σαφώς περισσότερα από όσα σηκώνει η αγορά». Σύμφωνα με τον ίδιο μάλιστα, «το γεγονός ότι εξακολουθούν να υπάρχουν τόσα κανάλια είναι απόδειξη ότι κάποιο λάκκο έχει η φάβα».

Ο εισηγητής του ΠΑΣΟΚ -που σήμερα κόπτεται ότι η μείωση των καναλιών σε τέσσερα περιορίζει τον πλουραλισμό στην ενημέρωση- Τηλέμαχος Χυτήρης ανέφερε: «τώρα έχουμε έξι ιδιωτικά κανάλια πανελλήνιας συχνότητας, ενώ κατά γενική ομολογία τρία είναι υπεραρκετά και το ξέρουμε όλοι. Υποσχόμεθα ότι θα είναι οκτώ, ενδεχομένως και δέκα. Ας περιμένουν όλοι, ας ελπίζουν όλοι. Αλλά όσο περισσότερα κανάλια, τόσο ο ανταγωνισμός μεγαλώνει, το επίπεδο πέφτει και η διαφημιστική πίτα είναι η ίδια. Άρα, θα είναι ζημιογόνα τα κανάλια. Όπως και σήμερα κάποια είναι ζημιογόνα και δεν μας λέει κανείς το πόθεν έσχες, για να δούμε πώς κρατιούνται τα κανάλια αυτά στην αγορά».

Με απλά λόγια, ο Τηλέμαχος Χυτήρης πρότεινε το 2007, όταν δηλαδή η κρίση δεν είχε ξεσπάσει στην Ελλάδα, να υπάρχουν τρία κανάλια πανελλήνιας εμβέλειας, χρησιμοποιώντας μάλιστα ως επιχείρημα ότι η διαφημιστική πίτα δεν επαρκεί για όλους και επομένως τα κανάλια θα έχουν πρόβλημα επιβίωσης. Πρόκειται για το ίδιο επιχείρημα το οποίο κατακεραυνώνουν σήμερα ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ισχυριζόμενα ότι τον αριθμό των καναλιών και τη βιωσιμότητά τους την καθορίζει το αόρατο χέρι της αγοράς.

Τέλος, ο αρμόδιος τότε υπουργός Θεόδωρος Ρουσόπουλος, ανέφερε ότι «η Πολιτεία απέφευγε να ρυθμίσει τα θέματα αυτά, επί μία δωδεκαετία» κι έκανε λόγο για άναρχο τοπίο στο χώρο των ραδιοτηλεοπτικών μέσων με ευθύνη του κράτους. «Το παρελθόν θα πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα αποφυγής για όλους μας. Η Πολιτεία αναλαμβάνει το μερίδιο ευθύνης που της αναλογεί όπως το ίδιο πρέπει να πράξει και ο καθένας που εμπλέκεται προκειμένου να μην επαναληφθούν τα φαινόμενα του παρελθόντος που όλοι νομίζω τα απορρίπτουν» επισήμαινε ο κορυφαίος υπουργός του Κώστα Καραμανλή.