Νέα έρευνα υποστηρίζει ότι η πολύωρη καθιστική ζωή «τρώει» τη μνήμη σου. Η πολύωρη καθιστική ζωή αυξάνει τον κίνδυνο καρδιακών παθήσεων, διαβήτη και πρόωρου θανάτου.
Και αυτό δεν το λέμε εμείς αλλά η επιστήμη. Σύμφωνα με μελέτη οι ερευνητές βρήκαν ότι η καθιστική συμπεριφορά συνδέεται με την λέπτυνση περιοχών του εγκεφάλου που είναι κρίσιμες για τον σχηματισμό της μνήμης
Η πολύωρη καθιστική ζωή συνδέεται με αλλαγές σε μία περιοχή του εγκεφάλου που είναι σημαντική για τη μνήμη, σύμφωνα με μια προκαταρκτική μελέτη που διεξήχθη από ψυχολόγους ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Λος Άντζελες των ΗΠΑ (UCLA), σε μεσήλικες και ηλικιωμένους ενήλικες.
Οι ερευνητές μελέτησαν 35 άτομα ηλικίας 45 έως 75 ετών, αναφορικά με τα επίπεδα της σωματικής τους δραστηριότητας και τον μέσο χρόνο ανά ημέρα που είχαν αφιερώσει σε καθιστικές συνήθειες την προηγούμενη εβδομάδα.
Κάθε συμμετέχων υπεβλήθη σε μαγνητική τομογραφία υψηλής ανάλυσης (fMRI), η οποία παρέχει μια λεπτομερή εξέταση του μέσου κροταφικού λοβού, μια περιοχή του εγκεφάλου που εμπλέκεται στο σχηματισμό νέων αναμνήσεων.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η καθιστική συμπεριφορά είναι ένας σημαντικός παράγοντας πρόβλεψης της λέπτυνσης του μέσου κροταφικού λοβού και ότι ακόμα και υψηλά επίπεδα σωματικής άσκησης, δεν είναι αρκετά για να αντισταθμίσουν τις βλαβερές συνέπειες της καθιστικής ζωής για παρατεταμένες περιόδους.
Η μελέτη αυτή δεν αποδεικνύει ότι η πολύωρη καθιστική ζωή προκαλεί λέπτυνση της δομής του εγκεφάλου, αλλά ότι σχετίζεται με τη λέπτυνση συγκεκριμένων περιοχών του, υποστηρίζουν οι ερευνητές.
Οι ερευνητές ψυχολόγοι επιθυμούν να παρακολουθήσουν μια ομάδα ανθρώπων για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα για να καθορίσουν αν η καθιστική ζωή προκαλεί τη λέπτυνση, και ποιο ρόλο μπορεί να διαδραματίσει το φύλο, η φυλή και το σωματικό βάρος στην υγεία του εγκεφάλου που σχετίζεται με την καθιστική ζωή.
Η λέπτυνση του μέσου κροταφικού λοβού μπορεί να αποτελεί τον πρόδρομο για την εμφάνιση γνωστικής παρακμής και άνοιας σε μεσήλικες και ηλικιωμένους. Η μείωση της καθιστικής ζωής μπορεί να είναι ένας πιθανός στόχος για παρεμβάσεις που αποσκοπούν στη βελτίωση της υγείας του εγκεφάλου σε άτομα που διατρέχουν κίνδυνο εμφάνισης της νόσου του Alzheimer, ανέφεραν οι ερευνητές.