Η σωστή διατροφή προφυλάσσει από τα εκκολπώματα του παχέος εντέρου

Τα εκκολπώματα είναι τα «σακουλάκια» που δημιουργούνται όταν ο μυϊκός ιστός που στηρίζει το έντερο ατονεί και μέσα από αυτόν προβάλλει τμήμα του εντέρου. Αυτό κυρίως συμβαίνει στα σημεία που τα αιμοφόρα αγγεία εισέρχονται στο έντερο.

Μπορεί να αναπτυχθούν σε όλο το παχύ έντερο, αλλά εντοπίζονται κυρίως στο σιγμοειδές, το οποίο βρίσκεται στην αριστερή πλευρά της κοιλιάς.

Η νόσος αποκτάται στην πάροδο της ζωής, είναι επίκτητη, και είναι πολύ συνηθισμένη στις μεγάλες ηλικίες.

Υπολογίζεται ότι το ένα τρίτο των ανθρώπων άνω των 65 ετών έχουν εκκολπώματα.

Από τι προκαλούνται τα εκκολπώματα;

Υπάρχουν διάφορες θεωρίες που επιχειρούν να εξηγήσουν τη δημιουργία των εκκολπωμάτων.

Η αύξηση της πίεσης στον αυλό του παχέος εντέρου και ο σπασμός του μυϊκού τοιχώματός του, που είναι πιο έντονος σε άτομα με Σύνδρομο Ευερέθιστου Εντέρου, φαίνεται ότι ευνοούν την ανάπτυξη εκκολπωμάτων.

Η φυσιολογική μείωση της ισχύος του μυϊκού τοιχώματος του εντέρου στους ηλικιωμένους επιδρά επίσης σε αυτή την κατεύθυνση. Η χρόνια δυσκοιλιότητα και η διατροφή που δεν περιλαμβάνει επαρκή ποσότητα φυτικών ινών παίζουν σημαντικό ρόλο.

Τι συμπτώματα προκαλούν τα εκκολπώματα;

Η ύπαρξη των εκκολπωμάτων από μόνη της συνήθως δεν προκαλεί συμπτώματα και ο ασθενής ενημερώνεται για την ύπαρξή τους από έναν τακτικό απεικονιστικό έλεγχο της κοιλιάς. Έντονα συμπτώματα όμως είναι πιθανό να συμβούν όταν υπάρχουν επιπλοκές λόγω της παρουσίας των εκκολπωμάτων.

Αυτές είναι:

• Η εκκολπωματίτιδα, δηλαδή η φλεγμονή των εκκολπωμάτων, συμβαίνει όταν λόγω της στένωσης του αυλού του εντέρου κάποια κόπρανα ενσφηνώνονται στην περιοχή και οδηγούν σε μόλυνση. Η κατάσταση αυτή συνοδεύεται από πυρετό, πόνο στο σημείο της φλεγμονής (συνήθως στο κάτω αριστερό τεταρτημόριο της κοιλιάς), ναυτία και έμετο. Η εκκολπωματίτιδα αντιμετωπίζεται στο νοσοκομείο με τη χορήγηση υγρών και αντιβιοτικών και συνήθως υποχωρεί χωρίς να χρειαστεί χειρουργική επέμβαση.

• Η διάτρηση του εκκολπώματος μπορεί να οδηγήσει σε περιτονίτιδα. Είναι μία κατάσταση απειλητική για τη ζωή που απαιτεί επείγον χειρουργείο.

• Ο σχηματισμός συριγγίου, είναι η επικοινωνία του παχέος εντέρου με κάποιο άλλο όργανο που υπό φυσιολογικές συνθήκες δεν υπάρχει. Τα συνηθέστερα συρίγγια ενώνουν το έντερο με την ουροδόχο κύστη. Η θεραπεία είναι χειρουργική.

• Η αιμορραγία από το ορθό μπορεί να αφορά μεγάλη ποσότητα αίματος. Σε αυτήν την περίπτωση είναι απαραίτητη διερεύνηση της πηγής της αιμορραγίας και η χειρουργική επέμβαση όταν αυτό είναι απαραίτητο.

Πώς γίνεται η διάγνωση;

Η εκκολπωμάτωση διαπιστώνεται πολύ συχνά από έναν τυχαίο, τακτικό απεικονιστικό έλεγχο της κοιλιάς, όπως είναι η αξονική τομογραφία.

Η εξέταση που προτιμάμε, διότι αναδεικνύει πολύ καλά αυτές τις αλλοιώσεις, είναι η ακτινογραφία της κοιλιάς μετά από βαριούχο υποκλυσμό, ενώ οι βλάβες μπορούν επίσης να ανευρεθούν με κολονοσκόπηση ή σιγμοειδοσκόπηση.

Βέβαια, όλες αυτές οι εξετάσεις με εξαίρεση την αξονική τομογραφία χωρίς τη χορήγηση σκιαγραφικού μέσου, δεν πρέπει να γίνονται κατά τη διάρκεια της εκκολπωματίτιδας, όταν δηλαδή τα εκκολπώματα φλεγμαίνουν.

Ποια είναι η θεραπεία των εκκολπωμάτων;

Τα εκκολπώματα δεν είναι απαραίτητο να αφαιρούνται αν δε δημιουργούν επιπλοκές.

Μία δίαιτα η οποία είναι πλούσια σε φυτικές ίνες βοηθά στην αποκατάσταση της καλής λειτουργίας του εντέρου και προφυλάσσει από σοβαρές επιπλοκές.

Η χειρουργική θεραπεία ενδείκνυται όταν τα εκκολπώματα προκαλούν μεγάλες αιμορραγίες, όταν συμβαίνει διάτρηση, όταν προκαλείται απόφραξη του αυλού και όταν δημιουργούνται συρίγγια.

Γενικά συμπεράσματα…

• Τα εκκολπώματα είναι μία συνηθισμένη κατάσταση σε ασθενείς μεγάλης ηλικίας. Συνήθως δεν προκαλούν ενοχλητικά συμπτώματα.

• Όταν η διατροφή μας περιλαμβάνει τουλάχιστον 5 μερίδες φρούτων και λαχανικών την ημέρα προφυλασσόμαστε από τη δημιουργία εκκολπωμάτων και από τις επιπλοκές τους.

• Τα εκκολπώματα δεν είναι καρκίνος ούτε προκαρκινωματώδεις καταστάσεις. Αυτό δε σημαίνει ότι δε μπορούν να συνυπάρχουν με κάποιον καρκίνο του γαστρεντερικού σωλήνα.