Συνέχιση του ένοπλου αγώνα ζητά ο Μαζιώτης

Νέο κείμενο έγραψε και δημοσιοποίησε το μέλος του Επαναστατικού Αγώνα, Νίκος Μαζιώτης, μέσα από τη φυλακή Διαβατών όπου κρατείται μετά τη σύλληψή του στο Μοναστηράκι τον περασμένο Ιούλιο, επισημαίνοντας την ανάγκη να συνεχιστεί ο ένοπλος αγώνας εναντίον του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού, εκεί όπου λαμβάνονται οι αποφάσεις, στις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Το κείμενο γράφτηκε στις 7 Οκτωβρίου με αφορμή -όπως αναφέρεται στον τίτλο του- τη συμπλήρωση 80 χρόνων από τη γέννηση της Ούρλικε Μάινχοφ, από τα ιδρυτικά μέλη της οργάνωσης της RAF τη δεκαετία του ’70.

«Εμείς, στον Επαναστατικό Αγώνα πιστεύουμε ότι η καλύτερη απόδοση τιμής στους συντρόφους και συντρόφισσες που έδωσαν τη ζωή τους στον αγώνα είναι η συνέχιση του ίδιου του αγώνα για τον οποίο έπεσαν πολεμώντας» σημειώνει ο Μαζιώτης.

Αναφέρει, επίσης, ότι «σήμερα, 40 χρόνια και πλέον μετά την ίδρυση της RAF και μέσα σε εντελώς διαφορετικές συνθήκες μέσα στις συνθήκες της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης -της πιο μεγάλης που εμφανίστηκε στην ιστορία του καπιταλισμού- είναι εμφανής περισσότερο από ποτέ η έλλειψη της ένοπλης δράσης στις μητροπόλεις του ανεπτυγμένου καπιταλισμού στο έδαφος της Ευρώπης και των ΗΠΑ».

«Σήμερα» συνεχίζει «το μέτωπο και τα μετόπισθεν του κοινωνικού και ταξικού πολέμου βρίσκονται στο ίδιο το έδαφος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των ΗΠΑ. Εδώ όπου λαμβάνονται οι αποφάσεις για την άγρια επίθεση του υπερεθνικού κεφαλαίου ενάντιων των λαών με αφορμή την κρίση του χρέους, εδώ που αποφασίζεται η μεγαλύτερη κοινωνική ληστεία, η μεγαλύτερη αναδιανομή του πλούτου από τη βάση προς την κορυφή της κοινωνικής ιεραρχίας. Δηλαδή, στη Γερμανία, στη Φρανκφούρτη όπου βρίσκεται η έδρα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, στο Παρίσι που βρίσκεται το παράρτημα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, στις Βρυξέλλες όπου βρίσκεται η έδρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης».

«Σήμερα, στην Ευρώπη και στις μητροπόλεις του αναπτυγμένου καπιταλισμού, ο ένοπλος αγώνας είναι περισσότερο αναγκαίος από ποτέ. Για να διαλύσουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση του κεφαλαίου, για να υπονομεύσουμε ένα σύστημα που αντιμετωπίζει την μεγαλύτερη κρίση στην ιστορία του. Στον αγώνα του σήμερα παραδειγματιζόμαστε από όλους αυτούς που σε παλιότερες εποχές έδωσαν τη ζωή τους ή άντεξαν τη φυλακή παραμένοντας αμετανόητοι» καταλήγει.