Η αρχαία Αλίκυρνα ήρθε στο φως – Σημαντικά ευρήματα (φωτογραφίες)

Εντυπωσιακά ευρήματα έχει φέρει στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη, με αφορμή την διάνοιξη της Ιονίας οδού, έξω από το Μεσολόγγι.

Πρόκειται για τον αρχαιολογικό χώρο της Αλίκυρνας.

Ουσιαστικά πρόκειται για μια ολόκληρη αρχαία πολιτεία, που βρέθηκε ακριβώς δίπλα από τον χώρο όπου γίνονται οι εργασίες για την εκτέλεση της Ιόνιας οδού, κοντά στον Άγιο Θωμά του Μεσολογγίου.

Υπεύθυνη της ανασκαφής είναι η προϊσταμένη της ΛΣΤ΄ Εφορείας Κλασσικών και προϊστορικών Αρχαιοτήτων Ολυμπία Βικάτου.

Σύμφωνα με πληροφορίες που δημοσιεύει το agriniopress τα πρώτα συμπεράσματα δείχνουν πως η αρχαία πόλη «ακουμπά» πάνω στη χάραξη της Ιόνιας οδού, ενώ δεν έχει αποκαλυφθεί σε όλο της το μέγεθος, γεγονός που απαιτεί νέες ανασκαφές, μελέτες, αποτυπώσεις κλπ.

Πλέον το λόγο έχει το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο και το Υπουργείο Πολιτισμού μιας και απ’οτι φαίνεται η συγκεκριμένη ανασκαφή κρύβει ακόμη πολλές εκπλήξεις.

Μέχρι τώρα έχει βρεθεί μόλις ένα μικρό μέρος της πόλης, που εντυπωσιάζει με τις υποδομές της και το ρυμοτομικό της σχέδιο!

«Όπου και να σκάψουμε στην περιοχή, βρίσκουμε αρχαία» σύμφωνα με τους αρχαιολόγους

Σύμφωνα με το arxaiologia η αρχαία Αλίκυρνα είναι γνωστή από τις αρχαίες πηγές, αλλά μέχρι σήμερα δεν έχει ταυτιστεί επιγραφικά με κάποια αρχαιολογική θέση.

Ο Στράβωνας την ονομάζει κώμη και την τοποθετεί μετά την Πλευρώνα, ενώ προσδιορίζει σε 30 στάδια την απόστασή της από τη μεσόγειο Καλυδώνα, πληροφορώντας μας έτσι ότι ήταν παράλια.

Ο Πλίνιος αναφέρει ότι βρισκόταν στην ενδοχώρα, όπως και η Πλευρώνα.

Η θέση κατοικείτο ήδη από την πρωτογεωμετρική περίοδο, όπως μαρτυρεί ένας κιβωτιόσχημος τάφος του 8ου αι. π.Χ., που εντοπίστηκε τυχαία στην ανατολική πλαγιά του λόφου.

Κατά τους ελληνιστικούς χρόνους η πόλη εκτεινόταν στην πεδιάδα γύρω από το λόφο της οχύρωσης και σε πολλά σημεία είναι ορατά θεμέλια κτηρίων.

Ιδιαίτερης σημασίας είναι ο εντοπισμός αποχετευτικού αγωγού σε μήκος 17 μ. στα δυτικά πρανή του λόφου, που προφανώς ήταν έργο δημόσιου χαρακτήρα.

Οικιστικά κατάλοιπα έχουν ερευνηθεί μέχρι σήμερα μόνο αποσπασματικά σε δύο θέσεις.

Η πρώτη αφορά υπόλοιπα κεραμικού κλιβάνου ελληνιστικών χρόνων στο συνοικισμό Μετόχι και η δεύτερη σε πενιχρά κατάλοιπα πιθανόν οικίας σε μικρή σχετικά απόσταση από το λόφο της οχύρωσης προς νότο.

Οι αρχαιολογικές ενδείξεις φθάνουν μέχρι τη σημερινή Ε.Ο. Αντιρρίου-Ιωαννίνων και τον συνοικισμό του Αγ. Ιωάννη, όπου σε δοκιμαστικές τομές έχουν εντοπιστεί οικιστικά κατάλοιπα της περιόδου

Από τα νεκροταφεία της πόλης έχουν έρθει στο φως μια συστάδα πρώιμων ελληνιστικών τάφων στη νότια κλιτύ του λόφου καθώς και ένας υπόγειος θαλαμωτός τάφος «μακεδονικού τύπου» του α΄ μισού του 3ου αι. π.Χ.

Τη ρωμαϊκή περίοδο η πόλη ευημερεί και αποκτά ένα εντυπωσιακό συγκρότημα θερμών, που χτίστηκε τον 2ο αι. μ.Χ., πιθανότατα στο πλαίσιο κατασκευής της οδού του Τραϊανού που συνέδεε την Πάτρα με τη Νικόπολη, η οποία διερχόταν στα βόρειά του.

Το λουτρικό συγκρότημα καταστράφηκε από τον ισχυρό σεισμό του 551 μ.Χ. που έπληξε την Αιτωλοακαρνανία και όλη τη ΒΔ Πελοπόννησο .

Τα τελευταία χρόνια με τη διενέργεια εκτεταμένων σωστικών ανασκαφών στο πλαίσιο κατασκευής του έργου της Ιονίας οδού, τα αρχαιολογικά δεδομένα εμπλουτίζονται συνεχώς φωτίζοντας την ιστορία της περιοχής, αλλά και δημιουργώντας συχνά νέους προβληματισμούς.