Τούρκοι διεκδικούν αποζημιώσεις για ακίνητες περιουσίες στη Ρόδο – Υπέβαλαν αγωγή

Πάνω από 100 τουρκικές ΜΚΟ έχουν ξεκινήσει το τελευταίο διάστημα δικαστική κινητοποίηση για την επιστροφή περιουσιών, που όπως υποστηρίζουν ανήκαν σε Τούρκους, οι οποίοι ζούσαν στα Δωδεκάνησα, ειδικά σε Κω, Ρόδο, Δυτική Θράκη και Κρήτη, μεταδίδει η ροδιακή εφημερίδα «Δημοκρατική».

Το θέμα όπως προανήγγειλαν Τουρκικά ΜΜΕ θα μεταφερθεί μέσω των τουρκικών ενώσεων στα Ηνωμένα Έθνη, την ΕΕ, τον ΟΑΣΕ και το ΕΔΑΔ.

Κι ενώ η συγκεκριμένη είδηση απασχολεί τα τελευταία 24ωρα επισταμένως την επικαιρότητα και αποτελεί νέο δείγμα της Τουρκικής προκλητικότητας που εκδηλώνεται σε όλα τα επίπεδα, ερωτηματικά προκάλεσε η υποβολή αγωγής ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Ρόδου την 26η Ιουνίου 2020.

Με την αγωγή ζητείται η αναγνώριση ακυρότητας διαταγμάτων και αποζημίωσης λόγω αδυναμίας αυτούσιας απόδοσης ποσοστών ακινήτων και υποβλήθηκε από 4 Τούρκους και συγκεκριμένα μια κάτοικο άγκυρας, έναν κάτοικο Αϊβαλίκ/ Μπαλικεσίρ, έναν κάτοικο Κωνσταντινούπολης κι έναν κάτοικο Σμύρνης.

Με την αγωγή ζητείται ειδικότερα η αναγνώριση ακυρότητας τού από 13 Μαΐου 1940 διατάγματος περί απαλλοτρίωσης του Ιταλού Κυβερνήτη για δύο μερίδες οικοδομών στο Νιοχώρι.

Όπως διατείνονται ο πατέρας της πρώτης και η μητέρα των υπολοίπων είχαν ποσοστά στα ακίνητα τα οποία απαλλοτριώθηκαν… παράνομα από το Ιταλικό Δημόσιο με τα από 13/05/1940 διατάγματα του Ιταλού Κυβερνήτη το 1940 υπέρ του Ιταλικού Δημοσίου και τα οποία καταχωρήθηκαν στα κτηματολογικά βιβλία με δύο από 16 Μαΐου 1940 πράξεις για λόγους δημόσιας ωφέλειας.

Μετέπειτα τα ακίνητα με πράξη της 12ης Μαρτίου 1955 περιήλθαν στον Οργανισμό Ακίνητης Περιουσίας Δημοσίου Δωδ/σου (Ν.2100/1952).

Δυνάμει του από 17 Φεβρουαρίου 1968 συμβολαίου συμβολαιογράφου Ρόδου μεταγεγγραμμένου στο κτηματολόγιο Ρόδου πωλήθηκε σε ιδιώτη από τον προαναφερθέντα Οργανισμό ενώ άλλο τμήμα πωλήθηκε στον Οικοδομικό συνεταιρισμό εφοριακών και ταμειακών υπαλλήλων Ρόδου «Ο ΠΑΝΟΡΜΙΤΗΣ» δυνάμει του από 17 Δεκεμβρίου 1960 συμβολαίου.

Κατόπιν τούτων στο ένα ακίνητο ανεγέρθη πολυώροφη οικοδομή σε έκταση 245,4 τ.μ. ενώ το άλλο περιήλθε στην κυριότητα του Ελληνικού Δημοσίου καταργηθέντος του προαναφερθέντος Οργανισμού με το Ν.Δ. 195/1973 (υπ’αριθμ. πραξ. 5975/23-05-1975).

Ισχυρίζονται ακόμη ότι δυνάμει δύο αποφάσεων του έτους 2020 του Μονομελούς Πρωτοδικείο Ρόδου (εκούσια διαδικασία) αναγνωρίστηκε πως υπάρχει δεδικασμένο που απορρέει από την από 10 Σεπτεμβρίου 1996 απόφαση του 3ου Ειρηνοδικείου Χαλκηδόνας Τουρκίας με την οποία αναγνωρίστηκε ότι κληρονόμος του αποβιώσαντος στις 30 Μαΐου 1996 στην Τουρκία δικαιοπάροχού τους είναι η πρώτη ενάγουσα κόρη του κατά 3 μερίδια από τα συνολικά 4 και ότι υπάρχει δεδικασμένο που απορρέει από την από 3 Νοεμβρίου 2016 απόφαση του 14ου Ειρηνοδικείου Ινσταμπούλ Τουρκίας με την οποία αναγνωρίστηκε ότι κληρονόμοι της αποβιώσασας στις 14 Αυγούστου 1997 στην δικαιοπαρόχου τους είναι κατά 1 μερίδιο έκαστος, από τα 3 μερίδια συνολικά, τα 3 τέκνα της.

Ισχυρίζονται ακόμη ότι με το από 13 Μαΐου 1940 διάταγμα περί απαλλοτρίωσης του Ιταλού Κυβερνήτη που αφορά στην μια κτηματολογική μερίδα και με το από 13 Μαΐου 1940 διάταγμα περί απαλλοτρίωσης του Ιταλού Κυβερνήτη που αφορά την δεύτερη δεν καθορίσθηκε καθόλου αποζημίωση απαλλοτρίωσης και συνεπώς ουδεμία καταβολή αυτής της αποζημίωσης πραγματοποιήθηκε στους δικαιούχους που μεταξύ αυτών ήταν ο πατέρας της πρώτης και η μητέρα των λοιπών εναγόντων.

Ισχυρίζονται ότι οι προαναφερθείσες απαλλοτριώσεις ήταν παράνομες και ζητούν την ακύρωση των προαναφερθέντων διαταγμάτων και επειδή η επιστροφή των προαναφερθέντων ποσοστών είναι αδύνατη, καθόσον τα προαναφερθέντα ακίνητα έχουν ήδη πουληθεί σε καλόπιστους τρίτους και αποτέλεσαν νέες μερίδες, ζητούν να τους επιδικαστεί αποζημίωση, η οποία συνίσταται στην σημερινή εμπορική αξία, που έχουν όλα τα ακίνητα καθόσον, όπως ισχυρίζονται, είναι αδύνατη η εκτίμηση της τότε αξίας αυτών των ακινήτων.

Η πρώτη διεκδικεί 2.848.076,3 € και οι λοιποί από 632.905,3 € έκαστος.

Η αγωγή κατατέθηκε την 26η Ιουνίου 2020 και μέσα σε 100 ημέρες από την κατάθεσή της (η παραπάνω προθεσμία παρατείνεται κατά 30 ημέρες για όλους τους διαδίκους, αν ο εναγόμενος ή κάποιος από τους ομοδίκους του διαμένει στο εξωτερικό ή είναι άγνωστης διαμονής), οι διάδικοι οφείλουν να καταθέσουν τις προτάσεις και να προσκομίσουν όλα τα αποδεικτικά μέσα και τα διαδικαστικά έγγραφα που επικαλούνται.