Συγγενείς του γαμπρού έκαναν αγωγή στη νύφη μετά το διαζύγιο για να πάρουν πίσω τα δώρα του γάμου

Μια απίστευτη υπόθεση διαδραματίστηκε στο Μονομελές Εφετείο Δωδεκανήσου.

Τρεις γυναίκες από την Κάρπαθο έκαναν αγωγή σε μία γυναίκα από τη Ρόδο, με την οποία της ζητούσαν να τους επιστρέψει τα δώρα που της έκαναν στον γάμο της, μετά τον χωρισμό της από τον συγγενή τους.

Η αγωγή -που τελικά απορρίφθηκε- επιχειρήθηκε να θεμελιωθεί στις διατάξεις του αδικαιολόγητου πλουτισμού, αφού στο αίτημά της, όπως αυτό διατυπώνεται, περιέχεται αξίωση για επιστροφή αυτούσια στην κάθε μία των εναγουσών, των αντικειμένων (τιμαλφή) που δώρισαν στην εναγόμενη κατά την τέλεση του γάμου της με τον γιο της πρώτης, ανιψιό της δεύτερης και εξάδερφο της τρίτης εκ των εναγουσών, άλλως την απόδοση της αξίας τους επειδή έληξε, κατά τις ενάγουσες, η αιτία της περιουσιακής μετακίνησης, ήτοι η αμετάκλητη λύση του γάμου της εναγομένης μετά του συζύγου της, η οποία καθιστά τη διατήρηση του πλουτισμού αδικαιολόγητη.

Το δικαστήριο έκρινε ότι η αγωγή είναι, αόριστη και συνεπώς, απαράδεκτη διότι εξακολουθεί να υπάρχει νόμιμη αιτία για την περιουσιακή μετακίνηση από τις ενάγουσες στην εναγόμενη, που είναι οι συμβάσεις δωρεών, οι οποίες αποτελούν νόμιμη αιτία διατηρήσεως του πλουτισμού και δικαιολογούν τη διατήρησή του.

Η μετακίνηση αυτή έγινε, κατά την αγωγή, με τη θέληση των εναγουσών, άρα ο πλουτισμός της εναγομένης καλύπτεται από ισχυρή βούληση των δωρητριών, η οποία αρκεί μόνη της για να τον δικαιολογήσει και είναι αδιάφορο νομικά το ό,τι λύθηκε ο γάμος της εναγομένης μετά του συζύγου της.

Εφόσον οι συμβάσεις αυτές δωρεάς παραμένουν σε ισχύ, ο πλουτισμός στηρίζεται ακριβώς σε έγκυρη δικαιοπρακτική βούληση.

Στην αγωγή γίνεται επίκληση σύμβασης ως αιτίας πλουτισμού και ειδικότερα συμβάσεων δωρεών μεταξύ των διαδίκων, ώστε για τη νομιμότητα της αγωγής που έχει επικουρικό χαρακτήρα να απαιτείται η επίκληση ακυρότητας των συμβάσεων.

Οι εν λόγω συμβάσεις, όπως κρίθηκε, δεν έχουν ανατραπεί νόμιμα, διατηρούν την ισχύ τους και δικαιολογούν τη διατήρηση του πλουτισμού, δηλαδή τη νόμιμη κατοχή των δωρηθέντων από την εναγομένη δωρεοδόχο.

Περαιτέρω οι ενάγουσες δωρήτριες δεν επικαλούνται την αιτία της περιουσιακής μετακινήσεως ότι αυτή έγινε με τον όρο διατηρήσεως του γάμου, είτε με την έννοια ότι ο όρος αυτός συμφωνήθηκε ως αίρεση, που η λύση του γάμου κατέστησε την επίδοση χωρίς νόμιμη αιτία, είτε με την έννοια πως τα μέρη είχαν απλώς στηρίξει από κοινού τη δωρεά κυρίως στον όρο αυτό, ως δικαιοπρακτικά θεμέλιο, που η ματαίωση του δικαιολογεί δικαστική ανατροπή της τελευταίας, με αποτέλεσμα να καταστεί παροχή χωρίς νόμιμη αιτία.