Αρχιπλοίαρχος “Αβέρωφ”: Το θρυλικό θωρηκτό είναι η ναυαρχίδα που ενώνει τους Έλληνες

«Δεν μ’ αρέσει η λέξη Μουσείο, νομίζω ότι αδικεί το «Αβέρωφ». Μουσεία έχουμε χιλιάδες σε όλο τον κόσμο. Αβέρωφ έχουμε μόνο ένα παγκοσμίως. Είναι η ναυαρχίδα μας, είναι ένα ζωντανό πλοίο, που ενώνει τους Έλληνες».

Η φωνή που «γεμίζει» τον χώρο δεν ανήκει σε άλλον από τον κυβερνήτη του θρυλικού θωρηκτού, αρχιπλοίαρχο Σωτήριο Χαραλαμπόπουλο, ο οποίος με πάθος που καθρεφτίζεται στο βλέμμα του εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ τι σημαίνει γι’ αυτόν το πλοίο που κλήθηκε για δεύτερη φορά στη μακρά καριέρα του στις θάλασσες να υπηρετήσει (η πρώτη το 2010-2012 και η δεύτερη από τον Απρίλιο του 2015 έως σήμερα).

Ένα πλοίο που έγραψε ορισμένες από τις πλέον λαμπρές σελίδες ιστορίας του ελληνικού έθνους και που ύστερα από 72 χρόνια από το τελευταίο του ταξίδι στη Θεσσαλονίκη, επέστρεψε στην πόλη και άραξε μερικές εκατοντάδες μέτρα μακριά από τον δρόμο που φέρει το όνομα του ανθρώπου που το οδήγησε στο απόγειο της δόξας του, του ναυάρχου Κουντουριώτη.

“Ευχαριστούμε που φέρατε “πάνω” το πλοίο”

«Αυτό το πλοίο ενώνει τους Έλληνες. Πρέπει να είμαστε ενωμένοι και αισιόδοξοι. Και όπως αναγεννάται το Αβέρωφ -γιατί αναγεννάται συνεχώς τα τελευταία χρόνια- έτσι θα αναγεννηθεί και η Ελλάδα» λέει ο κυβερνήτης του καταδρομικού θωρηκτού, ο οποίος δεν κρύβει τον ενθουσιασμό του για το «ποτάμι» των επισκεπτών που κατακλύζει καθημερινά το πλοίο.

«”Ευχαριστούμε που ήρθατε πάνω. Είναι τιμή μας. Ευχαριστούμε που φέρατε το καράβι μας “πάνω” μού λένε και η συγκίνηση είναι μεγάλη» εξηγεί και αποκαλύπτει πως όνειρό του είναι να δει το «Αβέρωφ» να κινείται μόνο του, με τα δικά του συστήματα.

«Είναι ένα όνειρο που μπορεί να φαντάζει για κάποιους δύσκολο, ουτοπία, αλλά επειδή ξέρω το καράβι, ξέρω το υλικό του, το ζω, νομίζω ότι αξίζει να προσπαθήσουμε όλοι -γιατί είναι και θέμα οικονομικό- να το δούμε ξανά να λειτουργεί» λέει.

Το ταξίδι, από τη Μαρίνα Φλοίσβου έως τη Θεσσαλονίκη, μακρύ και δύσκολο, αλλά ο κυβερνήτης του δεν φοβήθηκε, όπως λέει, ούτε μια στιγμή και τόσο ο ίδιος όσο και το πλήρωμα το ευχαριστήθηκαν όσο τίποτα άλλο.

«Ακούστηκαν για πρώτη φορά μετά από 72 χρόνια εντολές, διαταγές, οργανώθηκε το πλοίο, λειτούργησε με βάρδιες, όπως όταν ένα πλοίο ταξιδεύει.

Άλλαξε η σελίδα για μένα στο πώς πλέον κινείται το Αβέρωφ στο πλαίσιο του Ναυτικού και της Ελλάδας» σημειώνει.