26 Έλληνες και Φιλέλληνες φοιτητές σε επιστολή τους γράφουν ποιο Πανεπιστήμιο θα ήθελαν στην Ελλάδα

26 Έλληνες και Φιλέλληνες ξένοι φοιτητές ιατρικής και βιοεπιστημών από πανεπιστήμια της Ελλάδας, της υπόλοιπης Ευρώπης και των ΗΠΑ, συνέγραψαν μία επιστολή προς τον εκδότη του επιστημονικού περιοδικού “Clinical Chemistry and Laboratory Medicine”.

Σε αυτή αναφέρουν ποιες αλλαγές είναι αναγκαίες στην Ανώτατη Εκπαίδευση της Ελλάδας.

Στον ανύπαρκτο ουσιαστικό δημόσιο διάλογο για την Παιδεία στη χώρα μας, αξίζει να διαβάσετε τις απόψεις των παιδιών, ανεξάρτητα εάν θα συμφωνήσετε ή θα διαφωνήσετε μαζί τους:

Επιτακτική ανάγκη για αλλαγές στην Tριτοβάθμια Eκπαίδευση στην Ελλάδα

Τα τελευταία χρόνια, η Ελλάδα έχει αποτελέσει μάρτυρα ενός ευρέος φάσματος κοινωνικών, οικονομικών και πολιτικών ανακατατάξεων και αναταραχών.

Λόγω αυτών των δυσκολιών, ο αριθμός των ανθρώπων που αναζητούν και επιζητούν μια καλύτερη ποιότητα ζωής στο εξωτερικό, συνεχώς αυξάνεται.

Σήμερα, το φαινόμενο της «απορρόφησης μυαλών», γνωστό ως «brain drain», το οποίο περιγράφει τη μετανάστευση των νέων και φιλόδοξων επιστημόνων προς τις άλλες χώρες, εμφανίζεται πολύ συχνά.

Οι παράγοντες που έχουν επιφέρει αυτά τα αποτελέσματα είναι πολλοί.

Πρωτίστως, η έρευνα είχε περιοριστεί σημαντικά κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης.

Οι πηγές χρηματοδότησης καθώς και οι ερευνητικές επιχορηγήσεις μειώθηκαν σε λιγότερο από 50%.

Ακόμη υπάρχει έλλειψη εθνικής χρηματοδότησης στα ερευνητικά κέντρα, η οποία θέτει σε κίνδυνο τη διαθεσιμότητα των υλικών και του εξοπλισμού.

Η πλειοψηφία των μεταπτυχιακών φοιτητών έχουν χάσει τους μισθούς τους, ενώ παράλληλα δεν έχουν την ευκαιρία να αποκτήσουν ένα.

Τέτοιου είδους προβλήματα αποτελούν περιοριστικό παράγοντα για την ακαδημαϊκή και ερευνητική αριστεία.

Ως εκ τούτου, προφανείς επιλογές για τους νέους επιστήμονες αποτελούν είτε η αλλαγή επαγγέλματος ή η εγκατάλειψη της χώρας, προς εύρεση μιας περισσότερο υποσχόμενης θέσης του ενδιαφέροντός τους στο εξωτερικό.

Ωστόσο, καμία από αυτές δεν αντιπροσωπεύουν τα όνειρα των νέων και φιλόδοξων φοιτητών από όλο τον κόσμο όταν αποφασίσουν να εισέλθουν στην Ακαδημαϊκή Κοινότητα και στον κόσμο της Επιστημονικής Έρευνας.

Ο αριθμός των Ελλήνων επιστημόνων που είχαν ολοκληρώσει με επιτυχία τις σπουδές τους στον τομέα του ενδιαφέροντός τους στην Ελλάδα, και αυτή τη στιγμή εργάζονται στο εξωτερικό, είναι τεράστιος.

Κάποιοι από αυτούς, έχουν αποκτήσει μια επιτυχημένη ακαδημαϊκή καριέρα και το έργο τους ήδη αποτελεί ιδιαιτέρως μεγάλη συμβολή στις κοινωνίες στις οποίες ζουν.

Δεν αξίζει και η Ελλάδα ένα τόσο εξειδικευμένο και γεμάτο πάθος εργατικό δυναμικό;

Φαίνεται ότι η σημασία της επιστήμης στη ζωή της κοινωνίας, υφίσταται ανεπαρκούς αναγνώρισης ακόμα και από την ίδια την κοινωνία.

Τα ελληνικά Πανεπιστήμια, μάλιστα, βρίσκονται αρκετά χαμηλά στην παγκόσμια κατάταξη σε σύγκριση με άλλα πανεπιστήμια της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Είναι επίσης γεγονός ότι δεν επιτρέπεται να ιδρυθούν μη δημόσια πανεπιστήμια στην Ελλάδα δια του νόμου.

Ακόμη και η έννοια των ιδιωτικών ή μη δημόσιων πανεπιστημίων είναι ανεπαρκώς κατανοητή στην Ελλάδα.

Από την άλλη πλευρά, τα δημόσια πανεπιστήμια, παρά τις υψηλές δυνατότητες πολλών εκ των φοιτητών και του διδακτικού προσωπικού, αντιμετωπίζουν πρωτοφανείς διαφθορές που απειλούν την διατήρηση της αξιοκρατίας και της αριστείας.

Εμείς, οι φοιτητές ελληνικών Πανεπιστημίων καθώς και του εξωτερικού, οραματιζόμαστε ένα πανεπιστημιακό σύστημα δίχως την ύπαρξη πολιτικών παρατάξεων καθώς και της εμπλοκής αυτών στη λειτουργία του Πανεπιστημιακού χώρου, η οποία περιπλέκει τις καταστάσεις.

Υπάρχει σίγουρα εναλλακτικός δρόμος για την καλλιέργεια των φοιτητών σε ψυχικό, πνευματικό και σωματικό επίπεδο, όπως λαμβάνει χώρα σε Πανεπιστήμια άλλων χωρών.

Αυτές οι δραστηριότητες περιλαμβάνουν ομάδες ψυχολογίας, εκμάθησης ξένων γλωσσών, αθλητισμού, βιβλιοαπασχόλησης κ.ο.κ. οι οποίες μπορούν να προσφέρουν στο φοιτητή ευκαιρίες εμπλουτισμού των γνώσεών τους και αυτο-βελτίωσης.

Η Ελλάδα βιώνει μια περίοδο Συνταγματικής Τροπολογίας, γεγονός που αποτελεί χρυσή ευκαιρία για ριζικές αλλαγές στη χώρα.

Αναρίθμητος είναι ο κατάλογος των Πανεπιστημίων που σκαρφαλώνουν στην κορυφή της λίστας με τα καλύτερα Πανεπιστήμια του κόσμου και δεν είναι δημόσια.

Ο συνδυασμός δε της πολιτείας καθώς και Μη Κερδοσκοπικών Ιδρυμάτων μπορεί να οδηγήσει σε περισσότερες ακαδημαϊκές ευκαιρίες.

Αυτό βέβαια συμβαίνει επί χρόνια στην υπόλοιπη Δυτική Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένου και του Ηνωμένου Βασιλείου, που προσελκύει τους καλύτερους νέους ανθρώπους από όλο τον κόσμο.

Ωστόσο, είναι εντυπωσιακό πως αυτό δεν επιτρέπεται στη χώρα μας.

Είναι αδιαμφισβήτητο πως νέα Ιδρύματα θα ενίσχυαν την ποιότητα εκπαίδευσης αλλά και έρευνας στην Ελλάδα, και πιθανώς να προσέλκυε φοιτητές από διάφορες εθνικότητες λόγω του χαμηλού κόστους διδάκτρων αλλά και ζωής.

Λαμβάνοντας υπόψιν ότι χώρες όπως οι Σκανδιναβικές και η Γερμανία έχουν ήδη δημιουργήσει προγράμματα σπουδών, τόσο στη μητρική τους γλώσσα όσο και στην Αγγλική, ήρθε η ώρα να συμμετέχει και η Ελλάδα, να ανταγωνιστεί και να συνεργαστεί μαζί τους.

Αυτό θα μπορούσε να εμψυχώσει ερευνητές και να τους προσφέρει το κίνητρο προκειμένου να έρθουν στη χώρα μας για ερευνητικούς σκοπούς.

Από την άλλη, θα μπορούσε να φέρει πίσω και Έλληνες που είχαν προηγουμένως καταφύγει στο εξωτερικό για την υλοποίηση των ερευνητικών τους στόχων.

Με αυτόν τον τρόπο, θα πετυχαίναμε ένα εξαιρετικό ερευνητικό περιβάλλον που θα προερχόταν τόσο από δημόσια όσο και από ιδιωτικά Πανεπιστημιακά Ιδρύματα, το οποίο θα αποτελούσε ένα ισχυρό όπλο εθνικού εργατικού Ακαδημαϊκού Δυναμικού.

Δε θα μπορούσε, άλλωστε, να αποφευχθεί με καλύτερο τρόπο η «απορρόφηση ελληνικών μυαλών» που υφίσταται η χώρα, δεδομένου των δύσκολων οικονομικών ή μη, καταστάσεων, αλλά και να οδηγήσει στην πρόοδό αυτής με ανακαλύψεις που θα οδηγήσουν σε νέα, πρωτοποριακά προϊόντα και εφαρμογές αυτών, έχοντας ως μόνο διεκδικητή των δικαιωμάτων των ανακαλύψεων τα Ιδρύματα της χώρας.

Όπως άλλωστε αναφέρει και ο Ιπποκράτης, «Η επούλωση πληγών εξαρτάται από τον χρονικό παράγοντα, αλλά μερικές φορές εξαρτάται και από την ευκαιρία που θα δοθεί». Αυτή είναι η ευκαιρία της Ελλάδας να εντροχιστεί στη σύγχρονη ανάπτυξη στην Ανώτατη Εκπαίδευση και Έρευνα.

Το κείμενο υπογράφουν οι ακόλουθοι Έλληνες και ξένοι φοιτητές:

Ioannis Bakoyiannis, Veroniki Cherdyntseva, Maria Aivalioti, Maria Barton, Davide Coda, Ioanna Douka, Angelina Evangelou, Christos Evangelou, Petros Ioannou, Vasiliki Kanta, Konstantinos Kapanidis, Ioannis Karagiannidis, Damianos Kokkinidis, Sofia Kouni, Jamie Lehnen, Andreas Patsalos, Julian Pei, Peristera-Ioanna Petropoulou, William Rodemer, Diego Scerbo, Alketa Stefa, Elizar Tsvetkov, Lazaros Vasilikos, Themistoklis Vasilopoulos, Aleksandra Vukojicic and Efthalia Zafeiropoulou.