Βόμβα για την τραγωδία στην Αίγινα: “Δεν οδηγούσε ο 78χρονος, ανέλαβε την ευθύνη”

Ο αδελφός του κυβερνήτη του τουριστικού σκάφους που έχασε τη ζωή του στο ναυτικό δυστύχημα της Αίγινας δήλωσε ότι ο 78χρονος δεν ήταν ο χειριστής του ταχύπλοου.

«Ο Στέλιος μεγάλωσε στη θάλασσα. Από μικροί είμαστε μέσα σε καΐκια. Ήταν έμπειρος χειριστής. Όταν όμως ένα ταχύπλοο έρχεται προς τα πάνω σου με τόσο μεγάλη ταχύτητα δεν μπορείς να αντιδράσεις. Ακόμα δεν μπορούμε να πιστέψουμε το κακό που πάθαμε. Δεν πιστεύουμε τα όσα ακούμε για το ποιος οδηγούσε».

Τα λόγια ανήκουν στον Μίλτο Τρίμη, αδελφό του 58χρονου Στέλιου, ο οποίος έχασε τη ζωή του προχθές, σε σύγκρουση του καϊκιού του με ταχύπλοο στην Αίγινα. Σε δηλώσεις του στον «Ελεύθερο Τύπο», ο Μίλτος Τρίμης αναφέρει ότι «η λάντζα του αδερφού μου ήταν ένα μέτρο μεγαλύτερη από το ταχύπλοο.

Ήταν εννιά μέτρα. Σκεφτείτε λοιπόν με τι ταχύτητα έτρεχε το ταχύπλοο για να προκαλέσει τέτοια ζημιά στο καΐκι του Στέλιου. Ο αδερφός μου πάντα πηγαίνει σιγά για να ευχαριστηθεί ο κόσμος το δρομολόγιο. Δεν είχε περιθώρια αντίδρασης. Αυτό που δεν μπορώ να πιστέψω είναι ότι οδηγούσε ο 78χρονος. Δεν γίνεται ένας άνθρωπος αυτής της ηλικίας με προβλήματα υγείας να είχε αναπτύξει τόσο μεγάλη ταχύτητα. Εκτιμώ ότι οδηγούσε άλλος και ανέλαβε την ευθύνη ο 78χρονος. Είχε άλλωστε τον χρόνο να το σκεφτεί αφού διέφυγε μετά το περιστατικό. Ενδεχομένως ο χειριστής να ήθελε να κάνει φιγούρα περνώντας ξυστά από το καΐκι. Χάσαμε τον άνθρωπό μας τόσο άδικα».

Αποσύρεται από την υπεράσπιση του 77χρονου ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος

Ο γνωστός ποινικολόγος, Αλέξανδρος Λυκουρέζος με ανακοίνωσή του, εξέφρασε την ανάγκη να αποσυρθεί από την εκπροσώπηση και υπεράσπιση του 77χρονου χειριστή του ταχυπλόου που σκόρπισε τον θάνατο στην Αίγινα.

Όπως αναφέρει ο κ. Λυκουρέζος:

«Υπάρχει ένας άγραφος κανόνας που υποδεικνύει στον δικηγόρο να μην αναλαμβάνει σοβαρές ποινικές υποθέσεις στενών συγγενών του. Και τούτο, γιατί στις περιπτώσεις αυτές δεν μπορεί να ασκήσει με την απαιτούμενη ψυχραιμία και νηφαλιότητα τα υπερασπιστικά του καθήκοντα, αλλά τείνει να προσέρχεται στη διαδικασία με ψυχολογία διαδίκου και όχι συνηγόρου, γεγονός που δεν συμβάλλει στην ορθή επιτέλεση του έργου του. Μετά την αυθόρμητη συμπαράσταση που όφειλα να επιδείξω στον πρώτο μου εξάδελφό, Θρασύβουλο Λυκουρέζο, αμέσως μετά τη ναυτική τραγωδία της Αίγινας, νιώθω συναισθηματικά την ανάγκη να αποσυρθώ από την περαιτέρω εκπροσώπηση και υπεράσπισή του, όντας βέβαιος ότι η Δικαιοσύνη θα κάνει το χρέος της».