Ψόφησε ο αρχιβασανιστής της Χούντας Θεοφιλογιαννάκος

Έφυγε από τη ζωή το πρωί της Πέμπτης ο αρχιβασανιστής της Χούντας και εκ των πρωταγωνιστών του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου, Θεόδωρος Θεοφιλογιαννάκος.

Θωρούταν ένας από τους πιο σκληρούς βασανιστές της Χούντας. Φέρεται μάλιστα να παρέμεινε αμετανόητος μέχρι το τέλος της ζωής του, που ήρθε το πρωί της Πέμπτης, έπειτα από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο.

Ο Θεοφιλογιαννάκος είχε γεννηθεί και μεγαλώσει στη Σπάρτη. Φοίτησε στη Σχολή Αεροπορίας (σημερινή Σχολή Ικάρων), αλλά τελικά αποφοίτησε από τη Σχολή Ευελπίδων ως ανθυπολοχαγός του Πεζικού.

Ήταν μάρτυρας κατηγορίας στη δίκη του ΑΣΠΙΔΑ, ενώ συμμετείχε ενεργά στο Πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967, ως λοχαγός Πεζικού, ενώ το 1968 έγινε υποδιοικητής του ΕΑΤ-ΕΣΑ, για να γίνει διοικητής το 1970.

Ο Θεοφιλογιαννάκος προφυλακίστηκε στα τέλη του 1974 και στις δίκες της Χούντας το 1975 καταδικάστηκε και συνολικά έμεινε στη φυλακή για 18 χρόνια, μέχρι το Σεπτέμβριο του 1992. Η κηδεία του θα τελεστεί το Σαββάτο στην Σπάρτη.

Ο Θεοφιλογιαννάκος και οι άνδρες του έδειραν και βασάνισαν εκατοντάδες ανθρώπους κατά τη διάρκεια της χούντας.

Αυτό που τον έκανε ιδιαίτερα απεχθή στις τάξεις των Ενόπλων Δυνάμεων ήταν ότι ο ίδιος ξυλοκόπησε κι βασάνισε συνάδελφούς του αξιωματικούς, όπως ο στρατηγός Καλαμάκης, ο ναύαρχος Εγκολφόπουλος, ο ηρωικός ταγματάρχης Σπύρος Μουστακλής, ο Γιάννης Παπαδονικολάκης, ο Αλέξανδρος Παπαδόγγονας κ.α.

Διαβάστε ένα απόσπασμα από την απολογία του κατά την δίκη των πρωταιτίων της χούντας:

«Είμαι Λάκων, υιός διδασκάλου, έχω ανατροφή ελληνοχριστιανική και είχα την τιμή να συμμετάσχω ενεργώς στην επανάσταση της 21ης Απριλίου. Σαν Σπαρτιάτης είμαι ιδιαίτερα υπερήφανος, γιατί το επάγγελμα που διάλεξα αρμόζει με τον τόπο της καταγωγής μου. Η Σπάρτη φιάχνει Λεωνίδες, Μαυρομιχάληδες, Δαβάκηδες! Από μικρός έμαθα να αγαπώ την πατρίδα μου και έζησα στα πρώτα χρόνια της ζωής μου έναν εμφύλιο πόλεμο. Στη Σπάρτη έμαθα ότι ένας είναι ο εχθρός, ο κομμουνισμός και οι συνοδοιπόροι του! Ο κομμουνιστής είναι ένα τομάρι που δεν σκέπτεται την πατρίδα. Ύστερα από επιτυχείς εξετάσεις μπήκα στη Σχολή Ικάρων και με έδιωξαν από κει, όχι λόγω ανικανότητος, όπως υποστήριξε στην κατάθεσή του ο Αναστάσιος Μήνης, αλλά επειδή ήμουν ακραιφνής εθνικόφρων. Επειδή αγαπούσα το επάγγελμα του αξιωματικού, κατατάχθηκα στη Σχολή Ευελπίδων. Εκεί έμαθα να σέβομαι τους ανωτέρους μου, να αναλαμβάνω πάντοτε τις ευθύνες μου και να μισώ τον κομμουνισμό!»