Eurobank: Να τεθούν οι βάσεις για ανάκαμψη της οικονομίας

Η άμεση και αποτελεσματική εφαρμογή θεσμικών μεταρρυθμίσεων που αυξάνουν την αποτελεσματική χρήση των πόρων της οικονομίας, η πάταξη της φοροδιαφυγής, η μείωση της γραφειοκρατίας και η εξάλειψη της διαφθοράς εκτιμάται ότι θα συμβάλουν στην ανάκαμψη της οικονομίας, σύμφωνα με τη Eurobank.

Στο εβδομαδιαίο δελτίο «7 ημέρες οικονομία», οι αναλυτές της τράπεζας επισημαίνουν ότι οι πολιτικές προσαρμογής που εφαρμόστηκαν τα τελευταία χρόνια δημιούργησαν οφέλη όπως η δημοσιονομική σταθεροποίηση και η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας. Όπως σημειώνουν, τα στοιχεία αυτά μπορεί βραχυπρόθεσμα να δημιουργούν κοινωνικά κόστη, ωστόσο μακροπρόθεσμα αποτελούν πολύ ισχυρά αναπτυξιακά εργαλεία.

«Το ερώτημα είναι αν επιθυμούμε να συνεχίσουμε με τις μυωπικές πολιτικές του παρελθόντος ή αν επιθυμούμε να ακολουθήσουμε πολιτικές που έχουν περισσότερο μακροχρόνιο ορίζοντα», αναφέρεται χαρακτηριστικά στο δελτίο της Eurobank.

Κατά τη διάρκεια της περιόδου προσαρμογής 2009-2014, το κοινωνικό κόστος αυξήθηκε σημαντικά. Το μέγεθος της απώλειας της κοινωνικής ευημερίας αντικατοπτρίζεται τόσο στη μείωση των εισοδημάτων όσο και στην αύξηση της ανεργίας.

Σύμφωνα με την Eurobank, οι αμοιβές εξαρτημένης εργασίας μειώθηκαν από 91,58 δισ. ευρώ το 2009 σε 60,15 δισ. ευρώ το 2013. Δηλαδή, καταγράφηκε απώλεια -29,19 δισ. ευρώ ή -34,32%. Η μείωση των αμοιβών ανά απασχολούμενο και η μείωση της απασχόλησης ατόμων εξαρτημένης εργασίας είχαν σχεδόν ισόποση (προσεγγιστικά) συνεισφορά στη μείωση του συνόλου των αμοιβών εξαρτημένης εργασίας.

Εκτός από τη μείωση των αμοιβών του παραγωγικού συντελεστή της εργασίας, εξίσου σημαντικές απώλειες υπέστησαν και οι αντίστοιχες αμοιβές του παραγωγικού συντελεστή του κεφαλαίου, ήτοι η κερδοφορία των επιχειρήσεων. Το ακαθάριστο λειτουργικό πλεόνασμα και μεικτό εισόδημα από 140,51 δισ. ευρώ το 2009 μειώθηκε στα 99,00 δισ. ευρώ το 2014, δηλαδή καταγράφηκε απώλεια -41,51 δισ. ευρώ (-29,54%).

Σύμφωνα με τους αναλυτές της τράπεζας, το ζητούμενο από εδώ και στο εξής είναι να διατηρηθούν τα προαναφερθέντα οφέλη και παράλληλα να ελαχιστοποιηθούν τα πολύ σημαντικά συσσωρευμένα κοινωνικά κόστη (π.χ. η αύξηση του ποσοστού ανεργίας). Αποτελεί επιτακτική ανάγκη να εφαρμοστεί ένα κατάλληλο μείγμα μη μυωπικής οικονομικής πολιτικής τέτοιο ώστε η επίτευξη του 2ου στόχου να μην ακυρώνει τον 1ο.