Κρούγκμαν: Χορεύοντας με τον Ντράγκι

Με ένα σύντομο σχόλιο, υπό τον τίτλο «Χορεύοντας με τον Ντράγκι», ο Πωλ Κρούγκμαν σχολιάζει στους New York Times τις τελευταίες εξελίξεις.

Το πιο πρόσφατο συμβάν ήταν ότι η ΕΚΤ δήλωσε πως δεν θα αποδέχεται πλέον ως εγγύηση τα κρατικά ελληνικά ομόλογα, για να δανείζει τις ελληνικές τράπεζες. Η αρχική αντίδραση ορισμένων ήταν ότι «ήρθε το τέλος» και η ΕΚΤ τραβάει την πρίζα βίαια και ξαφνικά, αναφέρει.

«Πριν όμως ακόμη προλάβω να δω τις λεπτομέρειες, τονίζει ο οικονομολόγος, ήξερα ότι κάτι δεν πάει καλά. Μπορείς να πεις πολλά για τον Μάριο Ντράγκι. Ισως πράγματι δεν καταφέρει να σώσει το ευρώ και ίσως πράγματι κάνει μεγάλα λάθη. Αλλά δεν είναι ούτε ανόητος ούτε ανάλγητος. Δεν του πάει αυτό το στυλ. Είναι σίγουρο ότι η κίνησή του ήταν πιο ήπια απ’όσο διακήρυξαν οι εφημερίδες. Οι ελληνικές τράπεζες δεν χρησιμοποιούσαν ιδιαίτερα αυτό το κανάλι χρηματοδότησης πλέον και δεν τους είναι απαραίτητο για να επιβιώσουν. Μπορούν να συνεχίσουν να δανείζονται έμμεσα από την ελληνική κεντρική τράπεζα. Οπότε δεν είναι ένα συμβάν που προκαλεί κρίση.

Ποιο το νόημά του, τότε; Σίγουρα έχει να κάνει με χειραγώγηση και «σηματοδότηση». Προς ποιόν όμως και για ποιο σκοπό;

Ισως είναι μια προσπάθεια να υποχρεωθεί η Ελλάδα να δεχτεί μια συμφωνία, αλλά κατά την γνώμη μου –και μόνο κατά την γνώμη μου, τονίζει ο αρθρογράφος- έχει στόχο περισσότερο τους Γερμανούς παρά τους Έλληνες. Από την μια πλευρά, είναι η ΕΚΤ που παίρνει τις δύσκολες αποφάσεις, γεγονός που μπορεί να κρατήσει την Γερμανία λίγο «πίσω» για την ώρα. Από την άλλη, είναι μια αφύπνιση: Αγαπητή Καγκελάριος Μέρκελ απέχουμε ελάχιστα από την τραπεζική κατάρρευση της Ελλάδας και την έξοδο από το ευρώ –είστε σίγουρη ότι θέλετε να ακολουθήσετε αυτή την οδό; Αλήθεια, τώρα;

Οπότε ήταν πράγματι «τσαμπουκάς.» Ήταν ένας προ-τσαμπουκάς, μια προειδοποιητική βολή προς πάσα κατεύθυνση για το τι θα ακολουθήσει.

Ξέρει ο Ντράγκι τι κάνει; Όχι βέβαια –σε αυτή την κατάσταση κανένας δεν ξέρει τι κάνει, γιατί πρόκειται για δημοσιονομική αντάρα. Αλλά ας μην πανικοβαλλόμαστε–ακόμη».