Εθνικό Θεάτρο: Γιατί ανεβάσαμε στο σανίδι τον Σάββα Ξηρό και την 17Ν

Απάντηση στις έντονες κριτικές που δέχεται δίνει το Εθνικό Θέατρο για την απόφαση του να ανεβάσει την παράσταση «Ισορροπία του Nash» που βασίζεται στο βιβλίο του Σάββα Ξηρού, αλλά και τα πρακτικά της δίκης της 17 Νοέμβρη.

Σε ανακοίνωση του το Εθνικό αναφέρει οτι η παράσταση τελειώνει με τη φράση “καμιά ιδέα δεν μπορεί να δικαιολογήσει εγκλήματα εναντίον της ανθρώπινης ζωής»

Η συγκεκριμένη παράσταση, αναφέρει η ανακοίνωση, καταδεικνύει την πανανθρώπινη ιδέα ότι η βία δεν είναι λύση.

Όπως αναφέρει το ίδιο το Εθνικό Θέατρο στο portal του, «με αφορμή τους Δίκαιους του Αλμπέρ Καμύ, πρακτικά της δίκης της 17 Νοέμβρη, το βιβλίο του Σάββα Ξηρού Η μέρα εκείνη… καθώς και λογοτεχνικά, ιστορικά και δημοσιογραφικά κείμενα, η Πηγή Δημητρακοπούλου με την ομάδα της επιχειρούν τη σύνθεση ενός νέου έργου για τους αξιακούς κώδικες των ανθρώπων, τη δικαιοσύνη και την τρομοκρατία στην πρόσφατη ελληνική ιστορία».

Όπως σχολιάζεται σε δημοσιεύματα, αλλά και στα κοινωνικά δίκτυα, η πρώτη σκηνή της χώρας λειτουργεί με χρήματα των φορολογουμένων πολιτών, επομένως οφείλει να είναι πιο προσεκτική στις επιλογές της, αντίθετα με έναν ιδιωτικό θεατρικό ή εκδοτικό οργανισμό.

Σημειώνεται ότι ο όρος «Ισορροπία του Nash» είναι δανεισμένος από τη Θεωρία των Παιγνίων. Αποτελεί ένα συνδυασμό στρατηγικών μεταξύ δύο αντίπαλων παικτών, του καθενός από τους οποίους η στρατηγική αποτελεί την καλύτερη απόκριση σε εκείνη του άλλου.

Αναλυτικά η ανακοίνωση του Εθνικού Θεάτρου:

«Καμιά ιδέα δεν μπορεί να δικαιολογήσει εγκλήματα εναντίον της ανθρώπινης ζωής» με αυτή τη φράση τελειώνει το κείμενο της παράστασης η «Ισορροπία του Nash» που παρουσιάζεται από 15 έως 31 Ιανουαρίου (8 παραστάσεις) στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου. Και αυτό είναι το μήνυμα που «παίρνουν μαζί τους» οι θεατές της παράστασης.

Η συγκεκριμένη παράσταση με την ευθύνη της σκηνοθέτιδας Πηγής Δημητρακοπούλου χρησιμοποιεί ως devised theatre αποσπάσματα από τους «Δίκαιους» του Αλμπέρ Καμύ καθώς και αποσπάσματα από το βιβλίο του Σάββα Ξηρού για να καταδείξει την παναθρώπινη ιδέα ότι η βία δεν είναι λύση.

Η δικαιοσύνη δίκασε για πάντα τους εγκληματίες – τρομοκράτες. Το θέατρο σαν τέχνη δεν έρχεται να ξαναδικάσει αλλά να αναδείξει καίρια ανθρώπινα προβλήματα. Είναι χώρος δημόσιου διαλόγου.

Η Πειραματική Σκηνή ως τόπος έρευνας νέων καλλιτεχνών οφείλει να καταπιάνεται και με επικίνδυνα θέματα ακόμη και αν πατάει στην κόψη του ξυραφιού.