Αναγνωστόπουλος για Καρολάιν Κράουτς: Υπήρξε μια τελευταία έκρηξη εκτός ελέγχου

Μαραθώνια είναι η απολογία του Μπάμπη Αναγνωστόπουλου σχετικά με όσα συνέβησαν το μοιραίο βράδυ, που δολοφόνησε την σύζυγό του, Καρολάιν Κράουτς.

Ειδικά για την στιγμή της δολοφονίας ο Αναγνωστόπουλος είπε στο δικαστήριο: «Είναι ξεκάθαρο λάθος ό,τι έγινε».

Σε διάλογο που είχε με την έδρα είπε:

Αναγνωστόπουλος: Είναι ξεκάθαρο λάθος ό,τι έγινε. 

Πρόεδρος: Δεν πέρασε από το μυαλό σας στα 5 λεπτά (του πνιγμού) ότι αυτό το παιδί έχει δικαίωμα να έχει μητέρα…;

Αναγνωστόπουλος: Θα ήταν για πάντα στη ζωή μου. Ήταν δεδομένο. Δεν θα μπορούσα ποτέ να σκεφτώ να μεγαλώσει η μικρή … 

Πρόεδρος: Μα νιώθατε να ξεψυχά η κοπέλα…

Αναγνωστόπουλος: Θα σας πω το εξής. Υπήρχε ποτέ περίπτωση ότι θα μεγαλώσει το παιδί χωρίς τη μητέρα ή τον πατέρα του; Και να το αποδεχτώ… με ήρεμη σκέψη; Ποτέ!!!! Δυστυχώς υπήρξε μια τελευταία έκρηξη που είναι εκτός ελέγχου. Αδικαιολόγητη… 

Πρόεδρος: Μας λέτε ότι όσα μας είπατε είναι ικανά για ό,τι έγινε.

Αναγνωστόπουλος: Σας λέω απλά ό,τι έγινε. Δεν θέλω να σας πω τίποτα διαφορετικό από ό,τι έγινε. 

Δεν υπάρχει αμφιβολία καμία ότι έχω ευθύνη σε προγενέστερα γεγονότα.

Δεν έχω αποποιηθεί της ευθύνης. Πιθανόν σε μια σχέση 4 ετών έχω κάνει λάθη.

Δεν προσπαθώ να πω ότι υπήρχε ένας σύζυγος και μια σύζυγος που τα έκαναν όλα καλά. 

Υπήρχαν κομμάτια με ψεγάδια. Εκρήξεις. Αυτά τα κομμάτια όμως στη σχέση μας.

Δεν τα αγνοούσα αλλά σαν προβλήματα θεωρούσα ότι είναι πολύ μακριά από τα να μη λυθούν.

Ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος πρόσθεσε ότι θεώρησε πως η Καρολάιν είχε λιποθυμήσει

Αναγνωστόπουλος: Θεώρησα ότι είχε λιποθυμήσει..

Πρόεδρος: Δεν το καταλάβατε ότι έχασε τη ζωή της;

Αναγνωστόπουλος: Είμαι σε κατάσταση, ότι αφήνω την Καρολάιν σηκώνω τα μαξιλάρια και βλέπω κάτι που δεν μπορώ να πιστέψω.

Πλησιάζω και λέω λιποθύμησε. Η πρώτη μου σκέψη ήταν αυτή. Εύχομαι να είναι λιπόθυμη.

Όταν τη βλέπω στο πρόσωπο. Ήταν γυρισμένη ένα τμήμα του προσώπου της, στο προφίλ…..Οι εικόνες είναι πάρα πολύ θολές όπως καταλαβαίνετε.

Πρόεδρος: Είμαι σίγουρη ότι η εικόνα είναι τώρα μπροστά σας. 

Αναγνωστόπουλος: Δεν είναι εύκολο… όπως είπατε.

Είδα σφιγμούς και πριν από αυτό είδα ανοιχτά τα μάτια της. 

Άρχισα να κινούμε πέρα-δώθε στο δωμάτιο.

Οι επόμενες στιγμές το ίδιο χαοτικές όπως αυτές με το μαξιλάρι. Τραβάω τα μαλλιά μου.

Κλαίω, περπατάω, είμαι σε πλήρη διάλυση…. Λίγα λεπτά 2-3….

Το χάος διήρκησε πολύ.

Η πρώτη κίνηση να κατέβω κάτω τρέχοντας να δω τι κάνει η μικρή που κοιμόταν.

Αδύνατο να συνειδητοποιήσω τι συνέβη. Ξανανέβηκα πάνω. Αδύνατο να συνειδητοποιήσω τι συνέβη.

Στην συνέχεια η πρόεδρος παρατήρησε σχολιάζοντας όσα έγιναν τις πρώτες ώρες μετά την δολοφονία:

«Στην αρχή γίνατε πιστευτός. Η ΕΛ.ΑΣ. επικήρυξε τους ληστές. Εγώ προσωπικά σας πίστεψα».

Δίνοντας τη δική του εξήγηση ο Αναγνωστόπουλος απάντησε:

«Πρώτη μου σκέψη να παρουσιαστεί κάτι τέτοιο (εννοεί ληστεία).

»Και επειδή δεν υπήρχε περίπτωση να πιστέψει κανείς ότι μπήκαν ληστές και δεν πείραξαν εμένα, τον πρώτο πράγμα στο ηλίθιο μυαλό μου εκείνη τη στιγμή ήταν…

»Στο απελπισμένο μου μυαλό ότι έχασα τη ζωή μου και τη γυναίκα μου…

»Ο μόνος τρόπος να το πιστέψουν είναι να να κάνω κακό και στο ζωάκι».

Στην ερώτηση της προέδρου τι έκανε με την Ρόξι ο κατηγορούμενος απάντησε ότι δεν θα μπορούσε να της κάνει κακό με μαχαίρι η με τα χέρια του. 

«Πήγα στο ισόγειο, την πήρα από το λουράκι της, την σήκωσα ελαφρά και έβαλα το λουράκι της στο κάγκελο».

Πρόεδρος: Ήταν ακαριαίος θάνατος; 

Αναγνωστόπουλος: Έφυγα, δεν μπορούσα να την ακούω.

Τι είπε νωρίτερα

Περιγράφοντας τι έγινε νωρίτερα εκείνο το βράδυ είπε πως ήταν ένα βράδυ όπως όλα τα υπόλοιπα, ενώ στη συνέχεια ακολούθησε ο διαπληκτισμός του ζευγαριού.

«Ξεκίνησε σαν ένα βράδυ, μια όμορφη ρουτίνα μιας απλής καθημερινής.

»Το πρώτο κομμάτι αυτού που ακολούθησε και άλλαξε τη ροή ήταν ένα περιστατικό με τη μικρούλα η οποία είχε αρχίσει, είναι το στάδιο στα μωράκια που κάνει κάτι μια μέρα που μέχρι χθες δεν το έκανε και θέλει πολλή περιοχή.

»Όπως στο ημερολόγιο που λέει ότι της έπεσε, δεν της έπεσε από τα χέρια, απλά για πρώτη φορά γύρισε στο πλάι.

»Η Καρολάιν είχε πάει στην κουζίνα. Εγώ ήμουν με τη μικρή στον καναπέ, της αρέσει να παίζει στον καναπέ και τις τελευταίες στιγμές που την έχουμε ανεβάσει, έχει μια τάση να σηκώνεται και στην άλλη πλευρά έχει κενό.

»Όποτε υπάρχει ο φόβος ότι στον καναπέ πρέπει να προσέχουμε.

»Ήμασταν μαζί, καθόταν με τα παιχνιδάκια της… στην αρχή του κιγκλιδώματος της σκάλας αφήναμε ρούχα τα πρόχειρα για να τα ξαναπάρουμε προς τα έξω.

»Ένα είχε πέσει κάτω. Πήγα να το σηκώσω και εκείνη τη στιγμή η μπέμπα σηκώθηκε και άρχισε να γέρνει προς τα μπροστά, τρόμαξα πολύ, έτρεξα να την πιάσω και την πήρα κάπως άγαρμπα αγκαλιά και έκλαψε.

»Ήρθε τρέχοντας η Καρολαιν, “τι έγινε”. Μου λέει μέσα στα νεύρα “γιατί έκλαψε”. Μου λέει “δωσ’ τη μου να την ηρεμήσω. Ασ’ τη μου να ηρεμήσει”, όχι άσε. Μου λέει “δεν με νοιάζει, μη μου το δώσεις, τάισε τη, κάνετε ότι καταλαβαίνετε” και ανέβηκε τη σκάλα.

»Εγώ έμεινα με τη μικρούλα. Αυτό κατα τις 22.30.

»Είναι πρόδρομος ενός ξεσπάσματος σαν αυτά που έχω ήδη ζήσει.

»Ξέρω ότι θα έρθει αυτή η μια ώρα-μιάμιση από νεύρα που εκείνη τη στιγμή δεν έχει νόημα να προσπαθήσει να τα κατευνάσει κάποιος.

»Και αφού έγινε το “σωστό”, να φύγει δηλαδή να πάει στο κρεβάτι.

»Αυτό το περιστατικό που σας περιγράφω μπορεί να έχει συμβεί άλλες 100 φορές.

»Το συνηθισμένο θα ήταν να περιμένω κάτω και μετά από 45 λεπτά, να μου έστελνε κάτι άσχετο, καμία φωτογραφία κάτι τέτοιο και θα ηρεμούσαμε. Αυτό είχε ξαναγίνει.

»Μου ήρθαν κάποια στιγμή δυο μηνύματα.

»Ένα sms και ένα “you stupid” (που δεν το είδα).

»Το αγνόησα, επειδή είμαστε πάρα πολύ κοντά, το “you stupid” δεν είναι βρίσιμο, μην το εκλάβετε έτσι.

»Μου έστειλε 2ο μήνυμα στο μέσεντζερ που μιλούσαμε συνήθως που μου είπε, αναφερόμενη στη μικρούλα, “μη μου τη φέρεις πάνω και μη μου την αφήσεις το πρωί”.

»Εκείνη τη στιγμή θεώρησα οτι είναι ένα μήνυμα να με πληγώσει, να μου ανταποδώσει λίγο αυτό που την πείραξε, που δεν της έδωσα το παιδί να το ηρεμήσει.

»Είναι ένας άνθρωπος στενοχωρημένος που δεν έχει τον έλεγχο, δεν είναι κακός άνθρωπος. Είναι σε σύγχυση.

»Με το μήνυμα κατάλαβα ότι ήταν ακόμα σε θυμό.

»Περίμενα και οι σκέψεις μου είναι ότι είναι ένα μήνυμα που θα με ταλαιπωρήσει εκείνη τη στιγμή, αλλά δεν πίστευα ότι θα το κρατήσει.

»Λίγη ώρα αργότερα, το μήνυμα ήρθε 12 παρά 20, οπότε μετά τις 12 ανέβηκα με τη μικρή πάνω.

»Η σκέψη ήταν ότι πέρασε λίγη ώρα, όποτε να ανέβω να κοιμηθούμε όλοι μαζί αφού δεν είχε γίνει κάτι ιδιαίτερης σημασίας».