“Μανιφέστο” Ρούπα: Ο Επαναστατικός Αγώνας θα απέτρεπε τα Μνημόνια

Την πρώτη της εμφάνιση μετά την πρόσφατη σύλληψή της έκανε την Τρίτη η Πόλα Ρούπα και μάλιστα μαζί με τον σύντροφό της Νίκο Μαζιώτη, στη δίκη που διεξάγεται στον Κορυδαλλό για αδικήματα που αφορούν στη δράση του «Επαναστατικού Αγώνα».

Σημειώνεται ότι η δίκη που βρίσκεται σε εξέλιξη είναι σε δεύτερο βαθμό.

Πρωτόδικα στους Ρούπα, Μαζιώτη είχε επιβληθεί κάθειρξη 50 ετών. Πρόκειται για τη δίκη, στη διάρκεια της οποίας αποφυλακίστηκαν λόγω παρέλευσης του 18μήνου και στη συνέχεια φυγοδίκησαν παραβιάζοντας τους περιοριστικούς όρους.

Η Πόλα Ρούπα λαμβάνοντας το λόγο στο Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων αναφέρθηκε καταρχάς στη στάση της την ημέρα της πρόσφατης σύλληψής της από την Αντιτρομοκρατκή.

«Τους είπα ότι ήταν τυχεροί που ήταν εκεί το παιδί και προσπαθούσα να εξομαλύνω την κατάσταση. Αν ήμουν μόνη μου θα τους εξηγούσα το όνειρο», είπε για να διαμαρτυρηθεί μάλιστα στη συνέχεια επειδή, όπως ανέφερε, δεν οδηγήθηκε σε δίκη για τη συμπεριφορά της στην Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία μετά τη σύλληψή της.

Ανέφερε μεταξύ άλλων στο δικαστήριο:

«Έβριζα από την πρώτη στιγμή, βιαιοπράγησα εναντίον τους. Τους είπα να τους μεταβιβάσουν πως όσα χρόνια κι αν περάσουν θα βγω και θα τους ξεριζώσω την καρδιά. Γιατι έκλεισαν το παιδί σε ψυχιατρείο ενώ ήταν υγιές κι αν δεν γνώριζαν πως θα πέθαινα από την απεργία πείνας και δίψας θα το κρατούσαν μέσα. Ο πόλεμος έχει αξίες, αυτοί δεν έχουν. Εγώ στο δικό τους παιδί αυτό δεν θα το έκανα».

«Θα τους έριχνα»

Η Ρούπα ανέφερε πως ήθελε να είναι κατηγορούμενη γι’ αυτά που συνεβησαν στην Αντιτρομοκρατικη. Ανέφερε συγκεκριμένα:

«Όταν με συνελαβαν με το παιδί… έγινε σειρα παραβάσεων και συνέχεια τους έβριζα για όσα έκαναν στο παιδί. Βιαιοπράγησα ενώπιον αστυνομικών όταν είδα να διαλύουν το χέρι της συγκρατούμενής μου. Χτύπησα αστυνομικό, έκανα απόπειρα να χτυπήσω και τον επικεφαλής.

Αν δεν είχαμε κανει απεργία πείνας και η Αθανασοπούλου κι είναι τιμή της, με χαρά μου θα πέθαινα για το παιδί για να μην καθίσει μια μέρα παραπάνω στο ψυχιατρείο ένα υγιές παιδί που μια μέρα παραπάνω να καθόταν θα κατέληγε σε ίδρυμα. Ήταν η κορύφωση του πολέμου που κάνω με το κρατος. Εγώ δεν θα το έκανα στο δικό σας παιδί.

Οι πόλεμοι εχουν αξίες. Ο πόλεμος που κάνουν αυτοί δεν έχει καμία αξία… Τους έβριζα συστηματικά από την πρώτη στιγμή που με έπιασαν και βιαιοπραγούσα συστηματικά. Και δεν έκαναν τίποτε γιατί αυτή δεν ήταν η Αντιτρομοκρατική που ξέραμε. Αυτή ήταν μια διαλυμένη Αντιτρομοκρατική. Την Αντιτρομοκρατική αυτή εγώ τη διάλυσα. Ήμουν στα χέρια τους άοπλη και δεν μπορούσαν να κάνουν τιίοτε, γνώριζαν πολύ καλά με ποια είχαν να κάνουν… Γνώριζαν οτι μπορώ να πάω μέχρι το θάνατο, ότι η δράση μου είχε μεγάλο κοινωνικό έρεισμα. Παρ’όλο που δεν μπορεί να εκδηλωθεί γιατί απουσιάζει ένα επαναστατικό κίνημα, γιατί πάντα η δράση του Επαναστατικού Αγώνα ήταν βαθιά κοινωνική κι ο κόσμος το εισέπραττε.

Θα τους είχα ρίξει. Υπηρετούν μια χούντα όπως κι εσεις… Όταν με έπιασαν μου έλεγαν ότι υπάρχουν καποιοι που κερδίζουν και κάποιοι που χάνουν. Είπα στον Χαρδαλιά της Αντιτρομοκρατικής ότι έκανε μεγάλη μαλακία που με έπιασε. Θα τους έριχνα. Μου είπε: “το ξέρω ότι θα τους έριχνες”. Εγώ έχασα το παιδί μου, δεν έχω κάτι άλλο να χάσω. Αυτός που χάνει είναι η κοινωνία. Το πρόβλημά μου ειναι οτι δεν είμαι έξω να πραγματώσω το σχέδιό μου, να ρίξω αυτό το καθεστώς».

Η ίδια αναφέρε σε όσα σχεδιάζε να πράξει πριν τη σύλληψή της, λέγοντας στο δικαστήριο:

«Αυτά που σχεδίαζα αφορούσαν νευραλγικά σημεία του συστήματος που είναι ήδη αποσταθεροποιημένο από την κρίση. Γνωρίζαμε ότι θα δημιουργούσαμε ισχυρές αντανακλάσεις διεθνώς που θα τους έπαιρνε ο διάολος… Γι’ αυτό μπορώ να πω ότι ήταν επιτυχία που με πιάσαν, μπαίνουν εμπόδιο σ’ αυτό που θέλω να κάνω. Για αυτό και η ιστορία με το παιδί να μην υπήρχε πάλι θα τους έβριζα και θα τους χτυπούσα… Κάθονται τώρα επάνω τα κλιμάκια και ψάχνουν να βγάλουν άκρη τι θα έκανα. Δεν θα το βρουν γιατί δεν έχουν μυαλό, δεν θα βρουν το σχέδιο αν δεν το πω εγώ… Το βασικο ζητούμενο για την επανάσταση δεν είναι μόνο να τους αποσταθεροποιήσεις αλλα να κεφαλαιοποιήσεις την επιτυχία σου δημιουργώντας ενα κίνημα… Ο Επαναστατικός Αγώνας δεν τελειώνει… Αν δεν με πιάνατε και την αποσταθεροποίση θα είχαμε καταφέρει κι όλα θα τα είχαμε κάνει… Βγήκαμε στην παρανομία για να κάνουμε πράξη αυτό που είχαμε δηλώσει με την ανάληψη της πολιτικής ευθύνης, γι’ αυτό που προοριζόμαστε, εγώ γι’ αυτό ζω και αναπνέω, αλλιώς δεν υπάρχω, δεν θα το παρατήσουμε για κανένα λογο, αυτή ειναι η ιστορική μας αποστολή».

«Δεν θα περνούσαν τα μνημόνια»

Αναφερόμενη στην συμπλοκή στη Δάφνη κατά την οποία σκοτώθηκε ο Λάμπρος Φούντας το 2010 και στις συλλήψεις του Επαναστατικού Αγώνα που ακολούθησαν, η Πόλα Ρούπα υποστήριξε πως αν δεν είχαν γίνει τα παραπάνω η δράση του Επαναστατικού Αγώνα θα είχε αποτρέψει την… εφαρμογή των μνημονίων. «Έίχαμε σχέδιο να κάνουμε τα κοράκια να μην θέλουν να δώσουν δραχμή για στήριξη. Γιατί τα μνημόνια πάνε μαζί με τα πακέτα στήριξης. Τότε ήταν η αρχή των μνημονίων, ήταν σημαντική στιγμή, το σύστημα ήταν ευάλωτο. Ήταν η ευκαιρία να σταθούμε μπροστά και να μην επιτρέψουμε τη γενοκτονία που γίνεται σήμερα. Αυτή ήταν η επιτυχία τους. Όχι που έπιασαν μια επαναστατική οργάνωση. Αλλά που μπόρεσαν μετά να εφαρμόσουν το σχέδιό τους. Μπήκαμε μέσα και εφαρμόστηκαν όλα. Υπουργός της τότε κυβέρνησης έλεγε ότι ευτυχώς που μας έπιασαν γιατί μπορούσαμε να καταστρέψουμε το οικονομικό σύστημα».

Από την πλευρά του ο Νίκος Μαζιώτης λαμβάνοντας το λόγο στο δικαστήριο είπε: «Ο πόλεμός μας με το κράτος δεν πρόκειται να τελειώσει. Οι συλλήψεις δεν σημαίνουν τίποτε, θα συνεχίσουμε με άλλο τρόπο και κάποια στιγμή θα βγούμε, ο καθένας σε αυτό τον πόλεμο δείχνει τις αξίες του… Όταν κλείστηκε στο ψυχιατρείο ο γιος μου, μίλησα για τα παιδιά των ανταρτών του εμφυλίου… ό,τι γινόταν τότε έγινε και τώρα, το καθεστώς σας ειναι απόγονος αυτών των τακτικών να αρπάζουν τα παιδιά των αντιπάλων… Ο αγώνας θα συνεχιστεί μεχρι να πεθάνουμε βιολογικά, πολιτικά δεν είμαστε ηττημένοι. Ο αγώνας συνεχιζεται».