Συγκινεί η χήρα του Μικρούτσικου πέντε μέρες μετά τον θάνατό του

Ραγίζει καρδιές η συγκινητική ανάρτηση που έκανε στο Facebook, η χήρα του Θάνου Μικρούτσικου, Μαρία Παπαγιάννη.

Ευχαριστώντας όλο τον τον κόσμο, η Μαρία Παπαγιάννη αναφέρθηκε στην απέραντη αγάπη του κοινού αλλά και τη δική της για τον σπουδαίο μας δημιουργό που έφυγε από τη ζωή στις 28 Δεκεμβρίου.

«Θάλασσα η αγάπη του κόσμου για τον Θάνο.

»Κι εγώ μόνο να τον αγαπώ ήξερα, αυτός άνοιγε δρόμους.

»Είμαι σίγουρη ότι θα μου δείξει πάλι την πόρτα για την ζωή.

»Σας ευχαριστώ όλους πολύ», έγραψε η σύζυγος του Θάνου Μικρούτσικου, ανεβάζοντας μια φωτογραφία του που τον δείχνει να αγναντεύει το Λυβικό πέλαγος από το ησυχαστήριό του στην Κρήτη.

Ο Θάνος Μικρούσικος «έφυγε» από τη ζωή το Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2019 σε ηλικία 72 ετών, χάνοντας τη μάχη με τον καρκίνο.

Ο σπουδαίος μουσικοσυνθέτης τους δυο τελευταίους μήνες περίπου, νοσηλευόταν στο νοσοκομείο Μετροπόλιταν καθώς η κατάσταση της υγείας του είχε επιδεινωθεί.

Στο σπαρακτικό επικήδειο λόγο της, η Μαρία Παπαγιάνη αποχαιρέτησε το σύντροφο της ζωής της λέγοντας:

«Πέρασαν 26 χρόνια από τότε που συναντηθήκαμε.

»Από τότε που με πρόσεξες εσύ, γιατί εγώ σε είχα στο μυαλό μου πολλά χρόνια πριν.

»Όταν μαθήτρια ακόμα ανακάλυπτα τα Πολιτικά και τον Μπρεχτ.

»Από την πρώτη φορά που συναντηθήκαμε, νεαρή δημοσιογράφος εγώ, ο αγαπημένος μου συνθέτης εσύ, έγινες η εμμονή μου.

»Ήθελα να είμαι μαζί σου. “Αν καταφέρουμε το όλον του ενός”, μου έλεγες.

»“Ήλιε μου, Φεγγάρι μου. Μην σε νοιάζει τίποτα αφού έχουμε γίνει ένα. Θα είμαι πάντα εκεί. Αυτό που ζούμε είναι σπάνιο. Τον απόλυτο έρωτα, την απόλυτη αγάπη, την απόλυτη ευτυχία. Θέλει πολλές ζωές και εμείς το καταφέραμε”, μου έλεγες.

»Και εγώ έτρεμα. Μην κουραστείς. Και εσύ γέλαγες και χόρευες και τραγουδούσες και έλεγες πως κανένας δεν μπορεί να σε νικήσει γιατί τα είχες ήδη όλα.

»Τη μουσική σου, την αγάπη, τους φίλους, τα παιδιά σου, το σπίτι σου κι εγώ να μην σε χορταίνω ποτέ. Έκανες σπίτι σε μια αετοφωλιά για να σε έχω μόνο δικό μου.

»Εδώ θα έρθουμε σου έλεγα όταν κουραστείς από όλα. Αλλά κουράζεται ο άνεμος; Πάνω στη σκηνή η αγάπη του κόσμου σου έδινε φως.

»Αγάπη μου, δεν ξέρω αν θα γιατρέψω ποτέ την πληγή μου, ξέρω όμως ότι με μπόλιασες με τη χαρά της ζωής και της δημιουργίας.

»Αντίδοτο σε κάθε μιζέρια, κάθε μικρότητα, κάθε αναβολή. Σου υπόσχομαι πως πάντα θα πορεύομαι στο δρόμο σου και θα ονειρεύομαι ότι κάποτε θα πετάξω και θα σε φτάσω».