Κατηγορήθηκε για εμπρησμό ο Χάρης Βαρθακούρης, γιος του Γιάννη Πάριου

Στο εδώλιο, κατηγορούμενος για εμπρησμό, κάθησε ο Χάρης Βαρθακούρης.

Την αποκάλυψη έκανε μάλιστα ο ίδιος ο τραγουδιστής και γιος του Γιάννη Πάριου, μέσω Facebook, με αφορμή τη φονική πυρκαγιά στην ανατολική Αττική.

«Πριν από 5 μήνες κλήθηκα αυτεπάγγελτα με την κατηγορία του εμπρησμού εξ αμελείας. Δεν θα σας κρύψω ότι έτρεμα από το φόβο μου κι ας με καθησύχαζε ο δικηγόρος μου ότι τέτοιες υποθέσεις “είναι ρουτίνα”», έγραψε μεταξύ άλλων ο Χάρης Βαρθακούρης.

Γιατί όμως; Διαβάστε ολόκληρο το μήνυμά του:

Τι να πει κανείς; Δεν υπάρχουν λόγια…

Όταν, κατά σύμπτωση, πάλι μήνα Ιούλιο (του 2014), κάηκε το σπίτι μας ενώ, ευτυχώς, λείπαμε οικογενειακώς διακοπές, παρόλο που η έκθεση της πυροσβεστικής ανέφερε ότι δεν φέραμε καμία ευθύνη, πριν 5 μήνες κλήθηκα αυτεπάγγελτα με την κατηγορία του εμπρησμού εξ αμελείας.

Δεν θα σας κρύψω ότι έτρεμα από το φόβο μου κι ας με καθησύχαζε ο δικηγόρος μου ότι τέτοιες υποθέσεις «είναι ρουτίνα».

Ήταν η πρώτη (κι εύχομαι η τελευταία) φορά που είδα αίθουσα δικαστηρίου από κοντά.

Απεδείχθη όντως μια τυπική διαδικασία 10 λεπτών και το μόνο που κρατάω από αυτή την εμπειρία είναι ότι κρίθηκα αθώος.

Γιατί το γράφω όλο αυτό:

διότι ακόμα και σε μια, αποδεδειγμένα, (με πραγματογνωμοσύνη της πυροσβεστικής) φωτιά που δεν έφταιγε κανείς παρά μόνο η… κακιά στιγμή (συνεχείς αυξομειώσεις τάσης, πολλές διακοπές ρεύματος, εκείνο το καλοκαίρι τουλάχιστον, βάλε ισως ελαττωματικά καλώδια, φυσιολογική φθορά από το χρόνο κτλ) το κράτος έψαξε να βρει κάποιον να του αποδώσει ευθύνες. Στην τελική, ακόμα και που δεν έφταιγα, είχα ήδη «εκτίσει την ποινή μου» χάνοντας μέσα σε λίγες ώρες τους κόπους μιας ζωής.

Τίποτα όμως που δεν αντικαθίσταται,

μόνο -και χτυπάω ξύλο- υλικά αγαθά.

Στην περίπτωση της τραγωδίας την περασμένη Δευτέρα, πώς γίνεται να μην φέρει ευθύνη κανείς; Πώς γίνεται αυτοί που είναι στις καίριες θέσεις να νίπτουν τας βρωμοχείρας τους; Πώς μπορούν να ισχυρίζονται ότι έκαναν εγκαίρως ο,τι ήταν δυνατό ή προβλεπόμενο;

Είναι τουλάχιστον άκομψο, όταν έχει χαθεί ΕΣΤΩ ΜΙΑ ζωή, να λες, μέσες-άκρες, “κάναμε ότι ξέραμε και μπορούσαμε, οπότε είμαστε εντάξει με τη συνείδησή μας”.

Δεν συζητάω για την περίπτωση που οι ζωές είναι πολλές δεκάδες, που έφυγαν άδικα και μαρτυρικά, στα καλά καθούμενα, στις διακοπές τους, εν μέσω καλοκαιριού, ανεμελιάς και ξεκούρασης.

Πώς γίνεται να μην παραιτείται ένας,

ΕΣΤΩ ΕΝΑΣ (!!) ΑΠΟ ΕΥΘΙΞΙΑ ρε αδελφέ;;;

Τέτοια εμμονή και καψούρα με την «καρέκλα»; Τέτοια προσκόλληση στην εξουσία; Στην Ιαπωνία θα είχε ήδη κάνει, δημοσίως, χαρακίρι όλοκληρη η κυβέρνηση με πρώτο τον πρωθυπουργό.

Τελικά δεν φταίει κανείς; Μόνο οι καιρικές συνθήκες, η άναρχη και αυθαίρετη δόμηση και οι…πράκτορες της Στάζι και της KGB;
Θέλω να ξέρω για να μη συγχίζομαι χωρίς λόγο, αν μη τι άλλο!

Για μια ακόμα φορά, βαθύτατα, ειλικρινέστατα και θερμότατα συλλυπητήρια σε ολο τον κόσμο που έχασε συγγενείς, φίλους, γνωστούς, γείτονες, συμμαθητές, συναδέλφους αλλά πολύ πολύ περισσότερο σε γονείς που έχασαν τα παιδιά τους. Πονάει η καρδιά μου γι’αυτους τους ανθρωπους και δεν υπάρχουν λόγια παρηγοριάς. Ολες αυτές οι αθώες ψυχούλες είναι τώρα αγγελουδάκια κι εύχομαι να αναπαυθούν εν ειρήνη.

Ποτέ ποτέ ποτέ ξανά να μη συμβεί τέτοιο κακό, πουθενά και σε κανέναν…. παρά μόνο σε αυτούς που έβαλαν τις φωτιές (επιτρέψτε μου και συγχωρείστε με)