Μίνα Αρναούτη: Προσεύχονταν να πέθαινα και να ζούσε ο Παντελίδης

Συνέντευξη έδωσε η Μίνα Αρναούτη, η νεαρή κοπέλα που βρισκόταν στο μοιραίο τζιπ του Παντελή Παντελίδη. Η Μίνα μιλάει στην Εφημερίδα Freddo και ρίχνει φως στα πιο σκοτεινά σημεία του τροχαίου δυστυχήματος που άλλαξε τη ζωή της, αλλά και έκοψε το νήμα της ζωής στο γνωστό κι αγαπημένο τραγουδιστή.

«Θα πάρω ειδική άδεια για να περνάω από τον έλεγχο των αεροδρομίων»,  λέει. «Σίδερα και στα πλευρά, στην πλάτη, στο στήθος και φυσικά στα άνω και κάτω άκρα. Εγώ και ο Robocop», λέει η Μίνα και συνεχίζει: «Γιατί μόλις φύγω από δω θα πάω με αεροπλάνο στην Μυτιλήνη και όχι με το καράβι που κάνει 12 ώρες», επισημαίνοντας ότι για να γίνει αυτό θα πρέπει να πάνε καλά οι φυσιοθεραπείες και να λυγίσει το δεξί γόνατο.

“Θα πούμε ότι θες”

«Θα πούμε ότι θες» λέει, «γιατί θέλω να δώσω το δικό μου μήνυμα από εδώ μέσα. Αλλά να ξέρεις, ότι δεν έχω δυνάμεις να νευριάσω ή να στενοχωρηθώ με τα ψέματα που γράφονται και λέγονται. Ό,τι σου πω, θα είναι σα να κάθεται και ο Παντελής εδώ και να τα λέμε παρέα, γιατί παρέα ξεκινήσαμε εκείνη την βραδιά, παρέα πήγαμε μια βόλτα στον άλλο κόσμο και Κάποιος αποφάσισε εγώ να γυρίσω, αλλά εκεί θα ξαναπάω κάποτε, οπότε δεν έχω να κρύψω τίποτα».

«Ξύπνησα μετά από 45 μέρες από το τροχαίο, σοκαρισμένη, χωρίς να συνειδητοποιώ που βρίσκομαι, μέσα σ’ ένα δωμάτιο με μηχανήματα και γιατρούς. Ήθελα να μιλήσω αλλά ήμουν διασωληνωμένη και δεν μπορούσα. Κάθε προσπάθεια μου ήταν μάταιη και εκνευριζόμουν.

Κάποια στιγμή είδα τη μητέρα μου. Μου μίλαγε και δεν μπορούσα να απαντήσω. Ήταν οι στιγμές φριχτές. Κάποια στιγμή με έβγαλαν από εκεί και με έβαλαν σ’ άλλο δωμάτιο με μηχανήματα, στη Μ.Α.Φ όπως  μου είπαν. Εκεί αντάλλαξα τα πρώτα λόγια με τη μητέρα  μου, ήμουν γεμάτη απορίες. Θυμήθηκα το ατύχημα και ρωτούσα πώς είναι ο Παντελής και η Φρόσω.

Μου είπε η μητέρα μου ότι η Φρόσω είναι εκτός νοσοκομείου και ότι ο Παντελής είναι στο νοσοκομείο όπως εγώ. Βλέπεις, οι γιατροί φοβόντουσαν, όπως μου είπαν μετά,  πώς θα αντιδράσει ο οργανισμός μου στο άκουσμα του θανάτου του Παντελή.

Όταν τελικά το έμαθα, συγκλονίστηκα. Δεν το πίστευα. Ήταν τραγικό. Η τραγικότητα αυτή επιτάθηκε από τη βαριά σωματική και ψυχική μου κατάσταση λόγω του ατυχήματος. Είμαι κλεισμένη τόσους μήνες σ’ ένα δωμάτιο, με συνεχείς επεμβάσεις,  βαριά φάρμακα και συνεχείς πόνους, ακίνητη, ανάσκελα, χωρίς να μπορώ να αυτοεξυπηρετηθώ» περιγράφει η ίδια.

«Κάποια στιγμή νοικιάσαμε τηλεόραση και αργότερα μου έφεραν το κινητό μου. Ένιωσα ότι αποκτώ ξανά κάποια επαφή με τον έξω κόσμο.

Σοκαρίστηκα και στενοχωρήθηκα με κάποια δημοσιεύματα και σχόλια εις βάρος μου. Δεν τα περίμενα. Ηταν άδικα. Είναι πραγματικά ασύλληπτο πως  κάποιοι παρερμηνεύουν τα γεγονότα. Εκείνες οι φωτογραφίες που κυκλοφόρησαν από το σπίτι- λέσχη ήταν για μένα φρικτές.

Δύο στιγμιότυπα όλα κι όλα κι έφταναν σε συνδυασμό με τη δήθεν κατάθεσή μου, ότι βρισκόμουν σ άλλο δωμάτιο, να δημιουργηθεί μια εσφαλμένη εικόνα σε βάρος μου. Ζήτησα να βγει όλο το βιντεοσκοπημένο υλικό από το σπίτι-λέσχη, εσωτερικά και εξωτερικά, γιατί προφανώς υπήρχαν κάμερες που ήταν κρυφές.» σημειώνει.

Για το βράδυ πριν το πρωινό της 18ης Φεβρουαρίου λέει: «Εκείνο το βράδυ είχα ρεπό από το Novantantre ( καφετέρια-μπαρ- ρεστοραν) όπου εργαζόμουν από τον Οκτώβριο και κάποια στιγμή αφού συναντηθήκαμε όλοι μαζί, εγώ η Φρόσω και ο Παντελής, καταλήξαμε μετά από πρόσκληση του Παντελή, σ ένα σπίτι στο οποίο ήθελε να παίξει χαρτιά.

Εγώ και η Φρόσω καθίσαμε στο σαλόνι, μαζί μας κάθισε λίγο και ο Παντελής και μετά πήγε στο τραπέζι για χαρτιά. Στη διάρκεια των ωρών που ήμασταν εκεί, πηγαινοερχόμασταν και στο τραπέζι που έπαιζαν χαρτιά, παρακολουθούσαμε περιστασιακά το παιχνίδι και αστειευόμασταν .

Κάποια στιγμή το παιχνίδι τελείωσε και ο Παντελής σηκώθηκε να φύγει αφού είχε χάσει χρήματα. Δεν έδειχνε μεθυσμένος, ούτε παραπατούσε. Μάλιστα, αστειεύτηκε και τους είπε ότι τα χρήματα που του κέρδισαν να τα πετάξουν λουλούδια στην πρεμιέρα του! Μετά φύγαμε και έγινε το μοιραίο. Δε θέλω να το περιγράψω ξανά. Είναι επώδυνο.»

Στο ερώτημα για το τροχαίο αναφέρει: «Ήταν ένα τροχαίο όπως χιλιάδες άλλα και ο ένας ήταν πιο τυχερός από τον άλλον. Μακάρι να ήταν και ο Παντελής τυχερός. Μακάρι να μην ήμουν όλους αυτούς τους μήνες εδώ. Ο κόσμος βγάζει εύκολα συμπεράσματα χωρίς να σκέφτεται πολύ ή σκεπτόμενος συναισθηματικά, γιατί ο Παντελής ήταν αγαπητός σε όλους μας. Κάποιοι προσεύχονται να πεθάνω ή να είχα πεθάνει ή να πέθαινα εγώ και να ζούσε ο Παντελής. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν Θεό; Κι αν έχουν, τι Θεό έχουν;».