“Σκοτώστε τους όλους, ο Θεός θ΄αναγνωρίσει τους δικούς του”

«Tuez-les tous, Dieu reconnaltra les siens» – «Σκοτώστε τους όλους, ο Θεός θ΄αναγνωρίσει τους δικούς του» ή αλλιώς «πέντε χρόνια φόβου»…

Τις τελευταίες μέρες, παρακολουθώντας τις εξελίξεις τόσο για τη διαπραγμάτευση με την Τρόικα όσο και την επίσκεψη στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ στο Λονδίνο, τη διαρροή του περιβόητου μέιλ από ξένο fund, τις απαντήσεις – διαψεύσεις του κυρίου Σταθάκη και του κυρίου Μηλιού, αλλά και διάφορες δηλώσεις του Σταύρου Θεοδωράκη, μόνο μια φράση μου ερχόταν επαναλαμβανόμενα στο νου: «πέντε χρόνια φόβου».

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά…

Πρώτον ακούσαμε δια στόματος κ. Χαρδούβελη ότι οι δανειστές δεν κάνουν πίσω: «Το πιο σκληρό και αδιάλλακτο ήταν το Ταμείο. Δεν κάνουν βήμα πίσω και δεν τους ενδιαφέρει ποιος είναι στην εξουσία και αν θα έχουμε εκλογές τον Μάρτιο». «Μπορεί να έχουμε ολοκληρώσει το 99% των δεσμεύσεων μας, όμως αυτοί θέλουν το 1%!».

Δεύτερον ακούσαμε τον κύριο Σταθάκη να διαψεύδει τα δημοσιεύματα σχετικά με τις επαφές του στο Λονδίνο, λίγο αργότερα ο κ. Μηλιός διαβεβαίωνε ότι οι Αγορές δεν φοβούνται τον ΣΥΡΙΖΑ ενώ αργότερα ο κ. Σκουρλέτης μας είπε ότι δεν περίμεναν εγκώμια από τα funds.

Τώρα που κρύβεται η αλήθεια και που το ψέμα προφανώς το αφήνουν στη φαντασία μας.

Από την άλλη ο Σταύρος Θεοδωράκης δήλωνε ότι «οι Ευρωπαίοι δεν παραμυθιάζονται πλέον».

Όλα τα παραπάνω συνιστούν μια βάναυση επανάληψη όσων ακούμε και βιώνουμε από την αρχή της οικονομικής κρίσης και της υπαγωγής της χώρας στο μνημόνιο που υπόρρητα καλλιεργεί την πεποίθηση στον κόσμο ότι οι ξένοι, οι Ευρωπαίοι, η τρόικα, τα funds βρίσκονται υπεράνω κριτικής, έχουν δίκιο σε όλα και ο κακός, πονηρός Έλληνας πρέπει χωρίς αντιρρήσεις να αποδεχθεί το ριζικό που του επιφύλασσαν, γιατί έτσι του αξίζει.

Εδώ και περίπου πέντε χρόνια παρακολουθούμε ένα ψυχολογικό θρίλερ και ζούμε με την αγωνία «τι θα γίνει στο τέλος».

Όμως αυτό το τέλος, καλό ή κακό όπως το φαντάζεται κανείς, δεν έρχεται ποτέ.

Παλινδρομούμε ανάμεσα σε ένα φαντασιακό success story και στις διαπραγματεύσεις με μια Τρόικα που κάθε φορά ζητάει όλο και περισσότερα και που αν δεν είμαστε συνεπείς ως είθισται να λέγεται θα υποστούμε τις συνέπειες και θα επέλθει η απόλυτη καταστροφή.

Ένα μεγάλο μέρος των ΜΜΕ προσπαθεί να μας παρουσιάσει ότι η Τρόικα και οι απαιτήσεις της είναι μονόδρομος.

Με αυτόν τον τρόπο επιχειρείται ένας ιδιότυπος ευνουχισμός της κριτικής σκέψης, μια λοβοτομή που βασίζεται ακριβώς σε αυτό που έγραψα παραπάνω.

Στην καλλιέργεια του φόβου συνεπικουρούμενη από μια τιμωρητική διάθεση που σε τελευταία ανάλυση μας άξιζε διότι ως λαός είμαστε απατεώνες.

«Μαζί τα φάγαμε»…

Οποιαδήποτε φωνή τολμά να σκεφτεί διαφορετικά, να σκεφτεί γενικώς, καταδικάζεται ως λαϊκίστικη, κάθε αντίδραση στοχοποιείται περίπου ως εχθρική ενέργεια που τη διαπράττουν πολίτες οι οποίοι ανήκουν σε «συντεχνίες», σε εκείνους που επιμένουν να συντηρούν το καθεστώς Σοβιετίας και τον κρατισμό, ενώ ο τρισκατάρατος συνδικαλισμός και οι απεργίες καταδικάζονται στο πυρ το εξώτερον.

Η καλλιέργεια του φόβου και του μίσους επιτυγχάνεται μέσω της στοχοποίησης διάφορων κοινωνικών ομάδων και στρέφοντας τη μια εναντίον της άλλης, υποδαυλίζοντας μέσα τους αισθήματα μίσους και φθόνου.

Τυπικό παράδειγμα: Όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι τεμπέληδες, τους πληρώναμε μια ζωή, εκείνοι φταίνε για το χάλι μας, άρα να απολυθούν.

Έτσι με παραπλανητικά κριτήρια οι πολίτες οδηγούνται στο να ασχολούνται με προβλήματα ελάσσονος σημασίας ως προς την κοινωνική τους βαρύτητα αγνοώντας τα μείζονα.

Η παρατεταμένη κακοποίηση της σκέψης και των συναισθημάτων έχει οδηγήσει ένα μεγάλο κομμάτι κόσμου να εκδηλώνει την ευχή να πάθουν κάτι οι άλλοι, ή τουλάχιστον να πάθουν το ίδιο κακό με τους ίδιους για να αισθάνονται καλύτερα.

Εκεί είναι όμως που χάνεται το δάσος.

Εκεί κερδίζει και η μη σκέψη την σκέψη.

Σε μια χώρα με 27% ανεργία, με το 35,7% των Ελλήνων να ζει κοντά στο όριο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού και με 20,3% να αδυνατούν να καλύψουν σημαντικά υλικά αγαθά, θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η δυστυχία μας δεν θα αμβλυνθεί εάν ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα.

Θα πρέπει να καταλάβουμε ότι η χώρα μας υφίσταται απώλειες, κατάρρευση του κράτους πρόνοιας, της παιδείας, των εργασιακών δικαιωμάτων, λόγω της εφαρμογής μιας πολιτικής που την υπαγορεύουν κάποιοι ισχυροί αδιαφορώντας για την ανθρωπιστική κρίση που προκαλούν.

Δεν είναι δυνατόν να αφήσουμε να επιβληθεί ένας νέο-δαρβινικός κόσμος όπως έγραψε και ο Ντάνιελ Κοέν στο βιβλίο του Homo Economicus όπου οι πιο αδύνατοι θα εξουδετερώνονται και θα παραδίδονται στην περιφρόνηση των νικητών.

Να μη φτάσουμε σε αυτό που είπε ο Αρνό Αμορί στους σταυροφόρους του, όταν πολιόρκησε την πόλη Μπεζιέ για να καταπνίξει την αίρεση των Καθαρών, «Tuez-les tous, Dieu reconnaltra lessiens» που σημαίνει «Σκοτώστε τους όλους, ο Θεός θ΄αναγνωρίσει τους δικούς του».

Όπου θεός βλέπε Τρόικα…