Η νίκη των Ρεπουμπλικανών στις ενδιάμεσες εκλογές για τη Γερουσία συνοδεύεται τις τελευταίες ημέρες από μια υπερπροσπάθεια των μέσων μαζικής ενημέρωσης – σε όλα τα γεωγραφικά μήκη και πλάτη του πλανήτη μας- να διαιωνίζουν την εικόνα ενός προέδρου ο οποίος έχει αποτύχει σε όλα. Κάτι που είναι εξαιρετικά άδικο για τον Μπαράκ Ομπάμα.
Η αμερικανική δεξιά είναι πολύ πιο ρατσιστική από όσο μπορεί κάποιος να φανταστεί.
Μια σημαντική μειοψηφία των Αμερικανών απλά δεν έχει ποτέ “χωνέψει” την εκλογή και επανεκλογή ενός μαύρου στο Λευκό Οίκο.
Αυτοί λοιπόν κατέφυγαν στους Ρεπουμπλικάνους που έκαναν ότι μπορούσαν για να εμποδίσουν τον σφετεριστή Ομπάμα να κάνει οτιδήποτε.
Με συνεργούς τα ΜΜΕ, πολλά χρήματα και τεράστια ψέματα, κατάφεραν να δαιμονοποιήσουν τον Πρόεδρο ακόμη και αν χρειάστηκε να αποκλείσουν δικές τους ιδέες και πρωτοβουλίες όπως το Οbamacare!
Οι Ρεπουμπλικανοί επένδυσαν στην παραπληροφόρηση και την στρατηγική του φόβου, με την «απειλή» του Έμπολα και τον αγώνα κατά του Ισλαμικού Κράτους ως τα δυνατά χαρτιά τους.
Λες και θα μπορούσαν να κάνουν κάτι παραπάνω; Όχι, αλλά στο φαντασιακό του μέσου Αμερικανού η υπερδύναμη οφείλει να επιστρατεύει το Superman και όλα να λύνονται δια μαγείας.
Κάποιες από τις αναλύσεις των τελευταίων ημερών για το δυσοίωνο μέλλον του προέδρου και την ανικανότητα του ως ηγέτης είναι για γέλια και για κλάματα.
Σε μια συνέντευξη του σε γαλλικό ραδιοφωνικό σταθμό (RTF), ο Γάλλος βουλευτής της δεξιάς Πιερ Λελούς ( Pierre Lellouche) που φαίνεται ότι διαθέτει εξαιρετικό χιούμορ, τολμά μια σύγκριση του προέδρου Φρανσουά Ολάντ με τον πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα.
Σύμφωνα με τον κ. Λελούς και οι δυο Πρόεδροι είναι εξαιρετικά αντιπαθείς στο λαό και η δημοτικότητά τους έχει “πιάσει πάτο”.
Σίγουρα το γεγονός ότι μόνο το 44% (νούμερο που θα έστελνε στον 7ο ουρανό τον Ολάντ) των Αμερικανών έχουν θετική εικόνα για τον πρόεδρο των ΗΠΑ που βρίσκεται στη μέση της δεύτερης θητείας του (σύμφωνα με μια πρόσφατη δημοσκόπηση της Washington Post-ABC News) είναι κάτι που θα πρέπει να προβληματίσει την ομάδα του Ομπάμα.
Από την άλλη, το 13% του προέδρου Ολάντ (σύμφωνα με το τελευταίο βαρόμετρο του IFOP που δημοσιεύθηκε από την JDD) που βρίσκεται στη μέση της πρώτης θητείας του, είναι κάτι που θα πρέπει να προβληματίσει την πολιτική ηγεσία της χώρας.
Οι ενδιάμεσες εκλογές για τη Γερουσία στις ΗΠΑ και οι Δημοτικές Εκλογές και Ευρωεκλογές στη Γαλλία, όπου η δεξιά θριάμβευσε (στην πραγματικότητα βέβαια θριάμβευσε η ακροδεξιά αλλά αυτό φαίνεται δεν αφορά το βουλευτή) αποτελούν για τον κ. Λελούς ένα είδος τιμωρίας για τους δυο προέδρους.
Στην εκλογική ιστορία των ΗΠΑ, ο Ομπάμα δεν είναι ο πρώτος πρόεδρος που τιμωρείται με αυτό τον τρόπο – ο Ρέιγκαν αλλά και ο Κλίντον, το 1994, είχε χάσει με μεγάλη διαφορά.
Αυτό βέβαια δεν εμπόδισε τη νίκη του κόμματός τους στις προσεχείς προεδρικές εκλογές. Αντιθέτως στην πολιτική ιστορία της Γαλλίας το φαινόμενο Ολάντ είναι μοναδικό.
Ο εμπνευσμένος ρήτορας του 2008 με το αμίμητο “Yes we can” έχασε σε αυτές τις εκλογές από τον ίδιο του τον εαυτό.
Οι προσδοκίες που είχε δημιουργήσει στους Αμερικανούς ήταν τέτοιες που τα επιτεύγματά του μπορεί να συνέβησαν για πρώτη φορά στις ΗΠΑ, όπως τα 10 εκατομμύρια Αμερικανών που απέκτησαν ασφάλεια υγείας, αλλά δεν ήταν αρκετά για να πείσουν τους ψηφοφόρους.
Τα τελευταία δυο χρόνια της θητείας του θα είναι δύσκολα. Ο πιο ισχυρός άνθρωπος στον κόσμο θα πρέπει να δώσει μεγάλο αγώνα για να προστατεύσει τις μεταρρυθμίσεις που έκανε μέχρι σήμερα και να υλοποιήσει τις υποσχέσεις του για μια ανοιχτή μεταναστευτική πολιτική και μια προοδευτική περιβαλλοντική πολιτική.
Εμείς, τι περισσότερο να πούμε πέραν του : Yes you can Μπαράκ Ομπάμα!