Πόντος: Ο εφιάλτης και τρόμος της Τουρκίας

101 χρόνια μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης, η Τουρκία ζει καθημερινά με τις νευρώσεις της Συνθήκης των Σεβρών του 1920.

Μιας συνθήκης νόμιμης που υπέγραψε και η επίσημη Τουρκία αλλά ακυρώθηκε μετά την προδοσία των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων τον Αύγουστο του 1922 και το επακόλουθο Ολοκαύτωμα στην Σμύρνη που έφερε την Λωζάνη ως μοιραίο συμβιβασμό.

Η Ελλάδα έκτοτε αναγκάστηκε να εγκαταλείψει κάθε συζήτηση για τα αιώνια Ελληνικά χώματα στην άλλη πλευρά του Αιγαίου, περιορίστηκε στα εσωτερικά της ζητήματα και μίκρυνε.

Η πορεία της σμίκρυνσης της Ελλάδας ήταν συνεχής.

Ώσπου έγινε μέρος της φύσης της Εθνικής της στρατηγικής.

Κατοχή, Εμφύλιος, ανώμαλη πολιτική περίοδος εν μέσω Ψυχρού Πολέμου αποδυνάμωσαν την Ελλάδα τόσο πολύ ώστε να χάσει την Ελληνική Κοινότητα στην Κωνσταντινούπολη Ίμβρο Τένεδο, να χάσει την μισή Κύπρο και το μέλλον άδηλο.

Όμως η Τουρκία δείχνει ότι έχει ακόμα εφιάλτες στην εθνική της κατασκευή.

Νευρώσεις, υπέρμετρους φόβους και ασυνάρτητες στρατηγικές που αποκαλύπτουν κενά σοβαρά στην κατά τα άλλα στιβαρή και εθνικιστική της επιθετική συμπεριφορά.

Την απασχολεί έντονα ο Πόντος.

Καθώς είναι η μόνη περιοχή της επικράτειας της που υφίστανται συνθήκες πόλωσης και ενδιαφέροντος από μεγάλη μερίδα πολιτών της Ελλάδος.

Σε καμία άλλη περιοχή της σημερινής Τουρκίας όπου ζούσαν Έλληνες πριν το 1923 δεν τίθενται ζητήματα στην νεότερη διπλωματική ιστορία των δύο χωρών ειδικά από το 1990 μέχρι σήμερα.

Ούτε στην Ανατολική Θράκη, στην Ιωνία στην Σμύρνη, στην Καππαδοκία.

Μόνο στον Πόντο ειδικά στην Τραπεζούντα αλλά και ευρύτερα.

Οι λόγοι είναι αρκετοί.

Από την Τραπεζούντα κατάγεται ένα σημαντικό μέρος της Τουρκικής κοινωνίας που έχει προηγούμενη Ελληνική καταγωγή, Ελληνοφωνία, προηγούμενη Ορθόδοξη Πίστη.

Πολλοί ζουν στην Τραπεζούντα, άλλοι έχουν μεταναστεύσει σε Κωνσταντινούπολη, Προύσα, Γερμανία, Ολλανδία, Γαλλία και αλλού.

Στο τέλος όμως όλοι αυτοί γυρνούν στα χωριά τους και διατηρούν τον δεσμό με τις μητροπόλεις τους .

Παράλληλα οι Ελλαδίτες Πόντιοι εδώ και 30 χρόνια μαζικά έχουν οργανώσει κύμα επιστροφής στα εδάφη του Πόντου μέσω κυρίως θερινών εκδρομών.

Όλοι αυτοί έχουν χωριά των προγόνων τους.

Οικίες και χωράφια, κειμήλια και τάφους δικών τους ανθρώπων.

Επίσης έχουν αναπτύξει δεσμούς με τους ιθαγενείς γηγενείς Ποντίους που μιλούν την ίδια γλώσσα, χορεύουν τους ίδιους χορούς με το ίδιο μουσικό όργανο την Λύρα.

Αυτά τα στοιχεία έχουν αποδεχθεί ότι είναι πολύ βασικά στην όσμωση και στην συλλειτουργία με κοινούς κώδικες επικοινωνίας.

Επί της ουσίας ένας ξενομερίτης θα ήταν αδύνατον να ξεχωρίσει σε ένα τοπικό γλέντι στην Τραπεζούντα ποιός είναι ο κατέχων Ελλαδικό διαβατήριο και ποιός Τουρκικό.

Αυτό είναι που τρομάζει την Τουρκία.

Η αποδοχή των κοινών κωδικών επικοινωνίας μεταξύ αυτών των δύο ομάδων μπορεί να λειτουργήσει αποδιοργανωτικά για την επίσημη κρατική αφήγηση σε αυτά τα εδάφη γιατί οι Ελλαδίτες δεν θα απολέσουν το δικαίωμα στην ιστορία τους την παράδοση των προγόνων τους και την επίγνωση των γεγονότων που τους εμπιστεύτηκαν οι γονείς και παππούδες τους .

Οι τοπικοί όμως κάτοικοι είναι πιθανόν ένα μέρος τους τουλάχιστον να αναθεωρήσουν όσα γνώριζαν από το σχολείο και την επίσημη κρατική αφήγηση.

Διότι ο Χριστιανισμός υπήρξε παλιότερος στην περιοχή, οι Τούρκοι «κατέλαβαν» την Τραπεζούντα άρα δεν «είναι από εδώ», η γλώσσα είναι Ελληνική του παππού στο σπίτι και όχι μια «Τουρκική διάλεκτος» και τελικά το Διαδίκτυο δίνει πολλές πληροφορίες που δεν ήταν γνωστές με αποτέλεσμα κάθε κάτοικος να αρχίσει να κάνει ερωτήματα και να ψάχνει την προσωπική του αλήθεια.

Σε μια εποχή (2010) που η Τουρκία χρειαζόταν την Ευρωπαϊκή Ένωση έδωσε άδεια για να τελεστεί Πατριαρχική Θεία Λειτουργία στην Παναγία Σουμελά στην Τραπεζούντα.

Πλέον τα πράγματα άλλαξαν δραματικά.

Η Τουρκία δεν χρειάζεται την Ευρώπη και άρον άρον κόβει κάθε δεσμό της Μητροπολιτικής Ελλάδας με την Τραπεζούντα.

Ακριβώς για τους λόγους που προαναφέρθηκαν.

Είναι βέβαιο ότι η επίσημη Αθήνα δεν έκανε ούτε πρόκειται να ενεργήσει σε αυτό το θέμα.

Θα αποδεχτεί το αφήγημα του «εσωτερικού δικαίου».

Κανένα κόμμα στην Ελλάδα δεν έχει επεξεργασμένη πολιτική ούτε για την Τουρκία ούτε για τις επιμέρους συνιστώσες της όπως ο Πόντος που είναι το πιο σημαντικό κομμάτι της.

Αποτελεί λοιπόν ιερή ηθική υποχρέωση των Ελλήνων του Πόντου να δομήσουν την δική τους στρατηγική στο ζήτημα.

Διότι δεν συγχωρείται η απουσία ενδιαφέροντος για τον χώρο που υπήρξε ιστορική κοιτίδα 3000 ετών και εντός του οποίου διαπράχθηκε μια στυγερή γενοκτονία.

Οφείλει η Ποντιακή Κοινότητα να οργανωθεί με σχέδιο και ανθρώπινο δυναμικό για να παρουσιάσει ένα πλαίσιο που αφορά τον Πόντο.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση καταρχήν είναι ένας χώρος προνομιακός για μια πρωτοβουλία εθνικοτοπικών οργανώσεων να οργανωθεί μια πάγια συζήτηση και ενημέρωση των θεσμικών οργάνων της στα ζητήματα θρησκευτικής ελευθερίας, ανθρωπίνων δικαιωμάτων, γλωσσικής επάρκειας, προστασίας των μνημείων κλπ.

Η Ποντιακή Κοινότητα δεν μπορεί να περιμένει την επίσημη Αθήνα με όλο το πολιτικό της διακομματικά προσωπικό να ασχοληθεί σοβαρά με το θέμα.

Το βλέπουμε κάθε μέρα.

Ότι είναι αδύνατον καθώς έχουμε φτάσει στο σημείο να υφίσταται άρνηση ταυτότητας Ποντίων που ήρθαν από τον Πόντο έχουν κάνει τεστ DNA σε οικογενειακό περιβάλλον Ελλήνων ότι ανήκουν δηλαδή σε συγκεκριμένη Ελληνική οικογένεια που χωρίστηκε στη Γενοκτονία έχουν βαφτιστεί Ορθόδοξοι και αντιμετωπίζουν κίνδυνο απέλασης.

Άρα ΜΟΝΗ η Ποντιακή Κοινότητα.

Αυτό δημιουργεί υποχρεώσεις συνεννόησης στο εσωτερικό της .

Άμεσης άρσης κάθε προηγούμενης διαλυτικής διαίρεσης, επούλωσης παλιών ουλών και πληγών, Ένωση όλων των δυνάμεων με τους αρίστους επικεφαλής και συσπείρωση όλων στο κοινό στόχο διότι οι καιροί είναι πολύ επικίνδυνοι και οδεύουμε στην εξαφάνιση.

Δεν θα παραμείνουμε απαθείς στην πορεία αυτή ούτε επίμονοι στην παλιά διχόνοια.

Να τελειώσει ο εγωισμός,η φιλαυτία.

Η υπόθεση του Πόντου που πονά την Τουρκία είναι υπόθεση όλων μας.

Μπορεί να βοηθήσει την χώρα να αλλάξει πορεία στα Ελληνοτουρκικά.

Να παρασύρει θετικά και άλλες Εθνικοτοπικές οργανώσεις και τελικά όλα τα κόμματα να αλλάξουν επιτέλους γραμμή στα της Τουρκίας.

Η χώρα αντιμετωπίζει υπαρξιακό κίνδυνο από την Τουρκική επιθετικότητα και αναθεωρητικό πλαίσιο.

Εμείς οι Έλληνες του Πόντου που έχουμε κυτταρικά τον ορισμό των φυλάκων του Έθνους ως Ακρίτες δεν είναι δυνατόν να ολιγωρούμε.

Οφείλουμε να δράσουμε!
Τώρα!