Οι «πισινοί» του τύπου

Τον Αύγουστο του 2008 η Ντέμπορα Μακάρθυ, ανώτατο στέλεχος της πρεσβείας στην Αθήνα διαβεβαίωνε την Ουάσιγκτον:

«Έχουμε σχέδιο ακύρωσης της ψήφισης του South Stream από την ελληνική Βουλή.»!!!

Στο ίδιο έγγραφο σημείωνε ότι: «Η πρεσβεία αποφάσισε να σημειώσει κατ’ ιδίαν στις δημοσιογραφικές επαφές μας ότι η χώρα δεν είναι ώρα να προχωρήσει οποιαδήποτε συμφωνία σχετικά με τον South Stream»!!! («Οι Απόρρητοι Φάκελοι Καραμανλή», Μ. Κοττάκης).

Με ποιο ακριβώς δικαίωμα είχαν «σχέδιο ακύρωσης» μιας συμφωνίας που θα ψήφιζε η Ελληνική Βουλή;

Ποια μέσα περιελάμβανε αυτό το σχέδιο;

Εξαγορές και εκβιασμούς βουλευτών;

Απευθείας από την πρεσβεία ή μέσω των γνωστών «νταβατζήδων»;

Εκεί κολλούσαν οι «δημοσιογραφικές επαφές»;

Θα πρέπει να είναι κάποιος αθεράπευτα αφελής για να μην θεωρεί αναμενόμενες τις επιθέσεις που θα δέχονταν Καραμανλής και Σαμαράς μετά την κοινή τους παρουσία στο Πολεμικό Μουσείο την 1η Ιουλίου κατά την παρουσίαση του βιβλίου του Κοττάκη.

Το περιεχόμενο των ομιλιών δεν θα είχε καμία σημασία αφού, ιδιαίτερα ο Καραμανλής, είναι στο στόχαστρο από την πρώτη ημέρα της εκλογής του στην ηγεσία της ΝΔ τον Μάρτιο του 1997.

Το ΒΗΜΑ υποδέχθηκε την εκλογή έχοντας τον αηδή πρωτοσέλιδο τίτλο «κλωνοποίηση» με το σχετικό φωτογραφικό ενσταντανέ.

Ένας από τους πλέον σταθερούς «ακρίτες» κατά του Κ.Κ. είναι ο «πισινός» αρθρογράφος των ΝΕΩΝ ο γνωστός και μη εξαιρετέος Ι. Πρετεντέρης.

Στις 3/7ου υπό τον τίτλο «ΠΡΩΗΝ» εξαπολύει μια σφοδρή «θερινή» επίθεση και στους δύο ομιλητές.

Την ίδια μέρα η εφημερίδα κυκλοφόρησε με τον πρωτοσέλιδο τίτλο: «ΤΟ ΑΝΤΑΡΤΙΚΟ ΤΩΝ ΠΡΩΗΝ ΘΑ ΕΧΕΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ»;

Την επομένη, 4/7ου πάλι ο Ι.Π. στο άρθρο του με τίτλο «ΠΡΩΗΝ» σημειώνει μεταξύ άλλων:

«Και πάλι καλά που δεν ζήτησε ο Καραμανλής να βοηθήσουμε τον Πούτιν.

»Διότι τον άκουγε και ο Σαμαράς που δεν το έχει σε τίποτα μετά την Τουρκία, τη Βόρεια Μακεδονία και την Αλβανία να κηρύξει τον πόλεμο και στον Ζελένσκι»!!!

Στις 11/7ου επανέρχεται, σε άρθρο του υπό τον τίτλο «ΑΖΗΜΙΩΤΟ», σημειώνοντας:

«…αρκεί να μαζέψει ο Πούτιν τους βασιβουζούκους του και να μας αδειάζει τη γωνία [….] γιατί τότε ούτε ο Καραμανλής θα ανησυχούσε «μήπως υπερθεματίζουμε σε φιλοπόλεμη συμπεριφορά»»!!!

Ένας άλλος «πισινός», ο Ιάσων Τριανταφυλλίδης της ΕΦ.ΣΥΝ., γράφει την Παρασκευή 5/7ου ένα «πνευματώδες» άρθρο, προφανώς άκρως ικανοποιημένος από τον εαυτό του και τον τίτλο που επέλεξε ως ειδικός τηλεοπτικός κριτής νέων ταλέντων: «Δυο πρώην πρωθυπουργοί σαν τους αδελφούς Κατσάμπα»!!!

Στο άρθρο μεταξύ άλλων, αντιστοίχως σοβαρών, αναλύσεων διατυπώνει με βεβαιότητα και την εκτίμηση ότι:

«για πρώτη φορά ένας Έλληνας πρωθυπουργός στις προεκλογικές του εξαγγελίες “φόβισε” τον κόσμο για το πόσο σκληρά μετρά θα πάρει, σχεδόν βάζοντάς τους με το ζόρι να τον καταψηφίσουν, ώστε να βγει, όπως νόμιζε, αλώβητος από το παιχνίδι. Πηγαίνοντας σπίτι του»!!!

Μετά από αυτήν την αποκάλυψη, που επιτέλους μου άνοιξε τα μάτια, καταλαβαίνω γιατί ο ΓΑΠ την ίδια περίοδο διακήρυσσε, με την αμέριστη αρωγή των συγκροτημάτων και των «λειτουργών» τους ότι «λεφτά υπάρχουν».

Ήθελε να αναγκάσει τον Κ.Κ., αποκαλύπτοντας το ψέμα του, να παραμείνει πρωθυπουργός.

Όποιος είπε ότι το γελοίο σκοτώνει είχε άδικο ή αναφερόταν σε άλλη εποχή.

Ξεχωριστή μνεία όμως αξίζει ένα άλλο άρθρο υπό τον τίτλο, «Ποδόσφαιρο και πολιτική» (Η Καθημερινή, 14/7ου).

Στο άρθρο στο οποίο επιχειρεί να συγκρίνει το ποδόσφαιρο που παρακολουθεί ως, καθ’ ομολογία του, μη ειδικός με την πολιτική της Ε.Ε., στην οποία προφανώς θεωρεί ότι είναι ειδικός, ο Τάκης Θεοδωρόπουλος αναφέρει μεταξύ άλλων:

«Σκέφτομαι την παρέμβαση του Κ.Κ., ο οποίος χαρακτήρισε την Ε.Ε. “πολεμοχαρή”.

»Αναφερόμενος στον πόλεμο στην Ουκρανία.

»Και μάλιστα το είπε στο πλαίσιο μιας κριτικής που κατηγορούσε την κυβέρνηση Μητσοτάκη για απόκλιση από τις συστατικές αρχές της Ν.Δ., του κόμματος που έβαλε την Ελλάδα στην Ευρώπη, χάρη στο θείο του, χωρίς τον οποίο ο ίδιος θα ήταν απλό μέλος των ανώνυμων βουλιμικών.

»Λεπτομέρειες θα μου πείτε. Πόσοι δίνουν σημασία στο ρωσόφιλο συνταξιούχο;!!»

Αν απορείτε με την Γαλατική ευγένεια των διατυπώσεων του Τ.Θ. και για το «βάθος» των πολιτικών επιχειρημάτων του είναι γιατί ίσως δεν γνωρίζετε ότι ο «ποιητής» πέρασε τα τρυφερά του χρόνια, αμέσως μετά το λύκειο, στην εξορία των Παρισίων από το 1972 μέχρι το 1981 ταλαιπωρούμενος από τις «κακοτράχαλες» ανηφόρες της Μονμάρτης και από την διαβρωτική «υγρασία» της Rive gauche.

Προσωπικά δεν τον παρεξηγώ.

Κατανοώ ότι ίσως το κείμενο αυτό ήταν μια «ομολογία ημαρτημένων» αφού στο προηγηθέν της 4ης/7ου δεν ήταν αρκούντως δεικτικός (ή, μήπως καλύτερα, δηκτικός;).

Στο συγκεκριμένο άρθρο υπό τον τίτλο, «Ψυχαναλύοντας τους “πρώην”» (και ψυχαναλυτής μας προέκυψε ο ΤΘ) ο αρθρογράφος σημειώνει:

«Το βαθύ κράτος που τυραννά το Δημόσιο δεν είναι θέμα Δεξιάς ή Αριστεράς.

»Έχει τρόπους η κυβέρνηση να συγκρουστεί με τον Λεβιάθαν.

»Οι πρώην που απέτυχαν να το χαλιναγωγήσουν θα πρέπει να συνδράμουν τον Μητσοτάκη στη σύγκρουση μαζί του.

»Και να τον κατακρίνουν όποτε υπαναχωρεί απέναντι στην αδράνειά του.

»Οι παρεμβάσεις των δύο “πρώην” στο Πολεμικό Μουσείο δικαίωσαν τον χαρακτηρισμό τους ως “πρώην”».

Μας ενημερώνει ο ΤΘ ότι το «βαθύ κράτος τυραννά το Δημόσιο» και είναι ο «Λεβιάθαν», για να μας θυμίσει και τον Τόμας Χομπς.

Όμως φαίνεται ότι εκτός από το ποδόσφαιρο έχει και αλλού κενά ο ΤΘ.

Ο «Λεβιάθαν» θα έπρεπε να είναι μια αποτελεσματική, σύγχρονη και διαφανής κοινοβουλευτική δημοκρατία η οποία να εκπορεύεται από τον λαό και να εξυπηρετεί αποκλειστικά τα συμφέροντα του Έθνους και της κοινωνίας.

Ο «Λεβιάθαν» δηλαδή πρωτίστως είναι μια άρτια κοινοβουλευτική δημοκρατία η οποία δημιουργεί το κράτος-εργαλείο για την κοινωνία.

Αν η κυβέρνηση επιχειρούσε να δημιουργήσει αυτόν τον «Λεβιάθαν», για να αποκρούσει όσες πρακτικές των συμμάχων υποβιβάζουν την χώρα στο επίπεδο του προτεκτοράτου, για να εξουδετερώσει την δίχως πολιτική νομιμοποίηση εξουσία των «νταβατζήδων» και τέλος για να θεραπεύσει τις αδυναμίες της Δικαιοσύνης και του κράτους τότε ο αρθρογράφος θα είχε δίκιο.

Μέχρι τότε όμως δικαιούμαστε να αναρωτηθούμε: Σε τι «θεό» πιστεύει ο ΤΘ; Σε ποιον «θεό» αναπέμπει λιβανωτούς;