Η συντριβή της Νέας Αριστεράς και η Πατριωτική Αριστερά του λαού και της πατρίδας

Η συντριβή στις κάλπες των Ευρωεκλογών της φράξιας της Νέας Αριστεράς και της WOKE ατζέντας, που ανερυθρίαστα αυτός ο συρφετός αριστεροφιλελέδων και «εκσυγχρονιστών» προπαγανδίζει και διαδίδει, επιβεβαιώνει το σαφέστατο μήνυμα, που ήταν εδώ και καιρό γνωστό στους φιλίστορες, ότι ένας είναι ο δρόμος της νίκης για τη δημοκρατική παράταξη, ο δρόμος που ακολούθησε ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο δρόμος της πατριωτικής Αριστεράς, δηλαδή του σοσιαλπατριωτισμού.

Ο σοσιαλπατρωτισμός ήταν και συνιστώσα των φιλοδυτικών Φιλελεύθερων του Ελ. Βενιζέλου και μάλιστα με κοινοβουλευτική εκπροσώπηση.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ενώ οι σοσιαλιστές ήταν με τον Ελ. Βενιζέλο και τη Μεγάλη Ιδέα, οι κομμουνιστές της εποχής, είχαν τότε επίκεντρό τους τη Θεσσαλονίκη, συνεργάστηκαν εκλογικά, κοινό ψηφοδέλτιο, με τη φιλογερμανική μοναρχική δεξιά, ως Ηνωμένη Αντιπολίτευση, για να ανατρέψουν τον Βενιζέλο, να φέρουν πίσω τον φιλογερμανό βασιλιά και να μας οδηγήσουν στην ήττα της Μικράς Ασίας, στη μικρασιατική καταστροφή και τη γενοκτονία των Ελλήνων της Ανατολίας, για την οποία ο Αβραάμ Μπεναρόγια ήταν ιδιαίτερα υπερήφανος που βοήθησε να συντελεστεί.

Μόνο η πατριωτική Αριστερά ανήκει σε αυτόν τον τόπο και στον ελληνικό λαό. Κι έρχεται από πολύ παλιά, από τα βάθη των αιώνων η πατριωτική Αριστερά, προφανώς δεν περίμενε τον Μαρξ για να «γεννηθεί».

Οι «φιλελέδες αριστεριστές» αργά ή γρήγορα καταλήγουν στη λήθη της ιστορίας, έχοντας ωστόσο πλήξει ή ακόμα και ζημιώσει τα συμφέροντα του λαού και της πατρίδας, έχοντας υπηρετήσει αλλότριες ατζέντες σε «συνεργασία» με την κοτζαμπάσικη εγχώρια δεξιά, προσφέροντας «επιχειρήματα» πολεμικής στην κοτζαμπάσικη δεξιά, προβάλλοντας και διαδίδοντας «αριστερίστικα», δήθεν «δικαωματίστικα», τσιτάτα, που αν και περιθωριακά υπερπροβάλλονται από τα ΜΜΕ του συστήματος και τα οποία διατυπώνονται αναίσχυντα και με πομπώδη τρόπο ενάντια σε κάθε λογική, ενάντια στον ορθό λόγο.

Παράλληλα οι «αριστεριστές», σαν τους «σανδαλάκηδες» της Νέας Αριστεράς, είναι οι «χρήσιμοι ηλίθιοι» και βέβαιοι τροφοδότες της αποτρόπαιας και πατριδοκάπηλης ακροδεξιάς.

Η Αριστερά, από την πρώτη της στιγμή στη Γαλλική Επανάσταση είναι φορέας και πολιτικός εκφραστής του ορθού λόγου και όχι της πολιτικής ορθότητας.

Η Αριστερά μπορεί να είναι μόνο πατριωτική. Αλλιώς δεν είναι Αριστερά, είναι απλά ένα σκυλολόι ψυχασθενών και μισθοφόρων πεμπτοφαλαγγιτών που εξυπηρετεί τα συμφέροντα της παρασιτικής ολιγαρχίας.

Διαθέσιμη βιβλιογραφία εάν ζητηθεί.