«Οθωμανικές αγάπες» και Νέα Αριστερά

Δεν έτυχε μεγάλης δημοσιότητας αλλά ίσως έχει μεγάλη σημασία. Ο Ερντογάν συναντήθηκε με τους εκπροσώπους της μουσουλμανικής (Ελληνικής σύμφωνα με τις συνθήκες) μειονότητας στην Πρεσβεία της Τουρκίας.

Στην αντιπροσωπεία μετείχαν μεταξύ άλλων οι μη νόμιμοι για την Ελλάδα «μουφτήδες» αλλά και βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου.

Προφανώς αυτό αποτελεί πρόκληση αλλά έχουμε συνηθίσει να κρύβουμε τα σκουπίδια κάτω από το χαλί.

Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός της παρουσίας των μουσουλμάνων βουλευτών αφού αποτελεί κοινό μυστικό η εξάρτησή τους από την «Υψηλή Πύλη» και τις «συμβουλές» του προξενείου.

Αυτό που προκαλεί έκπληξη είναι οι «επιλογές» στρατοπέδου στον εμφύλιο του ΣΥΡΙΖΑ.

Μεταξύ των παρισταμένων στην Τουρκική Πρεσβεία –υποθέτω ότι οι υποκλίσεις δεν θα ήταν υποδεέστερες εκείνης του Υπουργού των Εξωτερικών της Ελλάδος- αναφέρονται και οι δύο βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που προσχωρήσαν στο εγχείρημα της «Νέας Αριστεράς».

Προφανώς το γεγονός αυτό μάλλον δεν είναι τυχαίο.

Ούτε μπορεί απροβλημάτιστα να αποδοθεί στην «ανεξάρτητη βούληση» των συγκεκριμένων βουλευτών και τις αμέτρητες και δυσδιάκριτες, αποχρώσεις του κόκκινου με τις οποίες οι «συνιστώσες» χρωματίζουν την ανία τους.

Όπως φυσικά δεν είναι τυχαίο και το γεγονός ότι στις τελευταίες εκλογές του Ιουνίου η Ν.Δ. -παρά την συντριπτική υπεροχή της πανελλαδικά- στους νομούς Ξάνθης και Κομοτηνής κέρδισε μόνο δύο έδρες.

Συγκεκριμένα ενώ στο σύνολο της χώρας κέρδισε 158 έδρες συγκεντρώνοντας το 40,56% των ψήφων στους νομούς Κομοτηνής και Ξάνθης πήρε μόνο τις 2 από τις 6 έδρες.

Τις άλλες 4 κέρδισαν από δύο ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ εκλέγοντας μουσουλμάνους βουλευτές.

Τα δύο κόμματα δηλαδή με αθροιστικό ποσοστό 29,67% (ΣΥΡΙΖΑ 17,83% και ΠΑΣΟΚ 11,84%) «κέρδισαν» τα δύο τρίτα (2/3) των εδρών στους συγκεκριμένους νομούς. Τυχαίο; δεν νομίζω. Όπως θα έλεγαν, υποθέτω, και στο προξενείο, «δεν έτυχε, πέτυχε».

Αν, στις εκλογές του Ιουνίου, μπορεί εύλογα να υποθέσει κάποιος ότι επιδιωκόταν η αποδυνάμωση της Ν.Δ. και μια κυβέρνηση ευάλωτη -είτε συνεργασίας είτε ασταθής λόγω οριακής πλειοψηφίας- το ερώτημα για τις τωρινές επιλογές των δύο μουσουλμάνων βουλευτών δεν έχει εύκολη απάντηση.

Αυτό που πρέπει να θεωρείται απίθανο είναι ότι πίσω από την απόφασή τους κρύβεται η βούληση των πολιτών τους οποίους υποτίθεται ότι εκπροσωπούν.

Εκ των πραγμάτων βέβαια η κίνησή τους αποδυναμώνει την αξιωματική αντιπολίτευση ενισχύοντας την κυβέρνηση.

Είναι όμως απίθανη εκδοχή με δεδομένη την συντριπτική υπεροχή της κυβέρνησης και το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και χωρίς την διάσπαση θα έδινε αγώνα επιβίωσης, ως κόμμα εξουσίας, δίχως σοβαρές πιθανότητες να επανακάμψει.

Δύο, πιο ευλογοφανή σενάρια είναι αυτά που, σύμφωνα με το πρώτο στόχος είναι προετοιμασία του εδάφους ώστε στην επόμενη φάση να ενισχυθεί το ΠΑΣΟΚ καθιστάμενο εκ νέου σοβαρός διεκδικητής της εξουσίας, ενώ σύμφωνα με το δεύτερο στόχος είναι η εκλογή μουσουλμάνου ευρωβουλευτή στις προσεχείς εκλογές.

Ο δεύτερος στόχος είναι πιο εύκολο να επιτευχθεί -από μια συντεταγμένη κοινωνική ομάδα- μέσα από ένα κόμμα με οριακά ποσοστά όπως αναμένεται να είναι η Νέα Αριστερά.

Σε κάθε περίπτωση και τα δύο αυτά σενάρια δεν φαίνεται, προς το παρόν, να συγκεντρώνουν σοβαρές πιθανότητες επιτυχίας.

Όμως, όπως έχει αποδειχθεί κατ’ επανάληψη στο παρελθόν, ο πολιτικός χρόνος είναι ελαστικός και το πολιτικό τοπίο ασταθές και επιρρεπές σε θεαματικές όσο και απρόσμενες μεταμορφώσεις.