Η «λαγνεία» του Κέντρου και τα «σκόρπια»;

Το αποτέλεσμα των επαναληπτικών εκλογών του Ιουνίου κτύπησε ηχηρό καμπανάκι. Το πραγματικό μήνυμα των εκλογών καλύφθηκε από τον θόρυβο που έκανε ο θρίαμβος της ΝΔ με 40,56% έναντι μόλις 17,83% του ΣΥΡΙΖΑ.

Υπό την καταλυτική επήρεια των εντυπώσεων δεν δόθηκε από τους πολίτες ιδιαίτερη προσοχή σε δύο, τουλάχιστον, προειδοποιήσεις.

Κατ’ αρχήν στην «θηριώδη» αποχή του 46,26% και δεύτερον στο γεγονός ότι τρία κόμματα της Βουλής, εκ δεξιών της ΝΔ, συγκέντρωσαν ποσοστό 12,81%.

Αν σε αυτό το ποσοστό προστεθούν και τα ποσοστά των μικρότερων, συγγενών, σχηματισμών γίνεται εμφανής η δυσαρέσκεια μεγάλου τμήματος των συντηρητικών ψηφοφόρων η οποία καλυπτόταν από την συσπείρωση που δημιουργούσε η «απειλή» του ΣΥΡΙΖΑ.

Μετά τις περιφερειακές εκλογές -στις οποίες οι «αντάρτες» κέρδισαν τέσσερις στις πέντε περιφέρειες που διεκδικούσαν από τους «χρισμένους»- το καμπανάκι έγινε μεγάλη καμπάνα.

Εν όψει των Ευρωεκλογών ήταν εμφανής η επιτακτική ανάγκη παρεμβάσεων.

Η «λαγνεία» του Κέντρου που φαίνεται να κατέχει την ηγεσία της παράταξης μάλλον έχει εξαντλήσει τα όρια ωφελιμότητας της.

Τόσο σε επίπεδο προσώπων όσο και σε επίπεδο πολιτικών τα «ανταποδοτικά» οφέλη που προσφέρουν έχουν εξαντληθεί.

Ο κύριος Σημίτης, τα «ορφανά» του και οι μηχανισμοί διαπλοκής που ανδρώθηκαν επί των ημερών του έχουν εξαντλήσει τα «όπλα» και τις δυνατότητές τους.

Τα δεξιά «αντίβαρα» που δημιουργούν οι προερχόμενοι από το ΛΑΟΣ «αστέρες» δεν είναι ικανά να προσφέρουν σταθερή πορεία στο σκάφος.

Το ίδιο και ο πρώην πρόεδρος -που τους ενέταξε στην παράταξη- με τους όποιους εναπομείναντες «ακολούθους» του.

Ο κίνδυνος στις Ευρωεκλογές να υπάρξει ένα αποτέλεσμα που θα παίξει καταλυτικό ρόλο στην συνέχεια είναι περισσότερο από υπαρκτός.

Η «απώθηση» των «βαρβάρων» μακριά από τους «αρμούς» της εξουσίας αφήνει το πεδίο ανοικτό για διογκωθεί το κύμα διαμαρτυρίας εναντίον της «λαγνείας» που φαίνεται να ασκεί το Κέντρο στην ηγεσία.

Η ανάγκη να ελεγχθεί αυτή η διαμαρτυρία γίνεται επιτακτική.

Ένα μπαράζ συνεχών δημοσιευμάτων της –γραφικής μεν αλλά ασκούσας σημαντική επιρροή στο χώρο της ακροδεξιάς και της λούμπεν δεξιάς- Ελεύθερης Ώρας φέρει το ΛΑΟΣ να «επανέρχεται».

Σε πρωτοσέλιδο της 22/11/23 προαναγγέλλει: «Επανεκκίνηση του ΛΑΟΣ για μια νέα λαϊκή Δεξιά!», με τον ιδρυτή του να φέρεται ότι παραδίδει την σκυτάλη σε ένα νέο «άνθος».

Στις 28/11/23 επανέρχεται παρουσιάζοντας τον νέο δεξιό «μεσσία» ενώ στις 3/12/23 «αποκαθηλώνει» την «Ελληνική Λύση».

Να σημειωθεί ότι ο ηγέτης της τελευταίας βγήκε επίσης από τα σπλάχνα του ΛΑΟΣ αλλά φαίνεται ότι ακολουθεί ιδιαίτερη πορεία αρνούμενος να λειτουργήσει επικουρικά ή ως πολιτικός «τροφοδότης λογαριασμός».

Προφανώς τα πάρα πάνω δεν αποτελούν τίποτε άλλο από ισχυρές ενδείξεις ότι κάτι ετοιμάζεται εν όψει του Ιουνίου αλλά και για τις προσεχείς, όποτε αυτές προκύψουν, βουλευτικές εκλογές.

Όσοι έχουν επιφυλάξεις λόγω του λούμπεν χαρακτήρα της «Ε.Ω.» ας αναρωτηθούν όχι μόνο για το πλήθος των αντίστοιχων εντύπων που κυκλοφορούν αλλά και για το ποιος και γιατί τις συντηρεί.

Κυρίως όμως για την πολλαπλάσια δύναμη του λούμπεν καναλιού στο οποίο στηρίχθηκε η ύπαρξη του ΛΑΟΣ.

Το πραγματικό πρόβλημα, όμως, δεν είναι ούτε η αποχή ούτε τα «σκόρπια» της λούμπεν πολιτικής αλλά η αιτίες που τα δημιουργούν.

Όσον δε αφορά την συντηρητική παράταξη σε αυτές κεντρική θέση κατέχει η «λαγνεία», ή στην καλύτερη περίπτωση, ο «σεβντάς» του άδειου πουκάμισου που αποκαλείται Κέντρο.