Δεν του κάθισε…

«Όλοι οι κεντρώοι θα ήταν έτοιμοι να συνεργαστούμε με ένα μεγάλο κομμάτι της ΕΡΕ που ήταν διαθέσιμο και να ξεφύγουμε από την παντοκρατορία του Καραμανλή».

Ο «αφηγητής» εκφράζει την απορία του για την επιλογή του Βασιλιά Παύλου η οποία, κατά την άποψή του, δεν επέτρεψε να ευδοκιμήσει το σενάριο της πολιτικής αναταραχής το 1958.

Ο «αφηγητής» λέει συγκεκριμένα: «Το περίεργο της ιστορίας είναι ότι αφού ο Καραμανλής έπεσε με την παρότρυνση των Αμερικανών […] ο Βασιλεύς, λοιπόν, “σκοτώνει, εκτελεί” τους δεκαοκτώ που είχαν φύγει, δίνοντας στον Καραμανλή τη διάλυση της Βουλής.

»Θα με ρωτήσετε, τι άλλο μπορούσε να κάνει; […] Όλοι οι κεντρώοι θα ήταν έτοιμοι να συνεργαστούμε με ένα μεγάλο κομμάτι της ΕΡΕ που ήταν διαθέσιμο και να ξεφύγουμε από την παντοκρατορία του Καραμανλή».

Φυσικά ο «αφηγητής» είχε δράσει και τότε. Αναλύοντας τις «διεργασίες» αναφέρει:

«Ο Ράλλης ήταν κολαούζος, τον επηρέαζε ο Παπαληγούρας τον Ράλλη, αλλά ποτέ δεν έπαιξε ρόλο βασικό στις εξελίξεις. […] Ο Παπαληγούρας ήταν πάντα το κύριο πρόσωπο της ανατροπής του Καραμανλή.

»Κατέβαινε κάτω στη Γλυφάδα […] και θυμάμαι συζητούσαμε πώς θα γίνει να ρίξουμε τον Καραμανλή».

Ο Παπαληγούρας, λοιπόν, συζητούσε με τον «αφηγητή» και με τον Κόκκα (έναν από τους «νταβατζήδες» εκείνης της εποχής) την ανατροπή Καραμανλή.

Φυσικά ο «αφηγητής» δεν βρίσκει τίποτε παράξενο σε αυτό.

Δεν τον ξενίζει ότι βυσσοδομεί ο ίδιος με έναν εκδότη και έναν «αποστάτη» για να ανατρέψουν τον Καραμανλή.

Ούτε αισθάνεται άσχημα που, όπως μαρτυρά ο ίδιος:

«Υποτίθεται, λοιπόν, ότι συνωμοτούσαμε για να ρίξουμε τον Καραμανλή» […] «Εγώ γνωρίζω ότι η Αμερικανική Πρεσβεία ήταν 100% πίσω από την ανατροπή του Καραμανλή.

»Ο Παπαληγούρας συνεννοείτο με τον Αμερικανό πρέσβη, ο οποίος τον ενθάρρυνε να ανατρέψει τον Καραμανλή».

Όλα αυτά του φαίνονται πολιτικά ηθικά και δημοκρατικά αθώα.

Το μόνο που τον παραξενεύει είναι το γεγονός ότι ο Βασιλιάς δεν διευκόλυνε τον σχηματισμό κυβέρνησης αποστατών αφού: «Όλοι οι κεντρώοι θα ήταν έτοιμοι να συνεργαστούμε με ένα μεγάλο κομμάτι της ΕΡΕ που ήταν διαθέσιμο και να ξεφύγουμε από την παντοκρατορία του Καραμανλή».

Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο «αφηγητής» πρωταγωνιστούσε σε σχέδια και μεθοδεύσεις ανατροπής του Καραμανλή.

Το 1955, η κυβέρνηση Καραμανλή πήρε ψήφο εμπιστοσύνης από την Βουλή (200 υπέρ).

Αυτήν την κυβέρνηση της ευρείας κοινοβουλευτικής στήριξης σχεδίαζε να ανατρέψει ο «αφηγητής».

Σύμφωνα με τα λεγόμενά του: «Ο Γεώργιος Μπακατσέλος, […] έδινε μάχη μαζί μου να χτυπήσουμε τον Καραμανλή από την αρχή, να μην τον αφήσουμε να ριζώσει.

»Και έλεγε ο Γιώργος κάτι απλό στον Σοφοκλή: “Πρόεδρε, να έχεις υπ’ όψιν σου ότι το οχυρό της φιλελεύθερης παράταξης είναι η Β. Ελλάδα, είναι η Μακεδονία. Ο Καραμανλής είναι νέος, Μακεδόνας, αν μας πάρει το μέτωπο αυτό, ήμαστε χαμένοι, θα κυβερνήσει η Δεξιά για πολλά χρόνια”.

»Αναζητούσε τρόπο να χτυπήσουμε τον Καραμανλή από την πρώτη στιγμή, τότε που ήταν ακόμα πολύ πιο τρωτός, ευάλωτος, […] Εγώ τότε σκέφτηκα ορισμένες κινήσεις που θα μπορούσαν να δώσουν θανάσιμο πλήγμα στον Καραμανλή από την πρώτη στιγμή».

Και τι σκαρφίστηκε τότε ο «ποιητής». Από τον ισχύοντα εκλογικό νόμο ξαναγίνονταν εκλογές αν ήταν κενές το 1/20 των εδρών, οπότε ο «αφηγητής» διηγείται: «σκέφτηκα ότι θα μπορούσαμε να κάνουμε αναπληρωματικές εκλογές, μόνον εάν παραιτούμασταν εμείς οι βουλευτές της Κρήτης όλης, που ήμασταν συνολικά δεκαπέντε.

»Και θα γινόταν αναπληρωματική εκλογή στην Κρήτη και στην Αθήνα υποχρεωτικά.

»Στη μεν Κρήτη θα κάναμε έναν εκλογικό περίπατο και θα ξαναβγαίναμε οι ίδιοι, στη δε Αθήνα θα δίναμε τη μάχη».

Όμως ο Σοφοκλής δεν τον άκουσε. αλλιώς θα είχαμε ξεμπερδέψει από τότε με τον Καραμανλή.

Ο οποίος να σημειωθεί πως εκτός του ότι «ήταν μέσα του σοσιαλιστής» είχε και «το κόμπλεξ του ανθρώπου που αισθανόταν λιγάκι παρακατιανός»!

Το σχέδιο ανατροπής του Καραμανλή δεν «κάθισε» του «αφηγητή» τότε.

Τώρα επιχειρεί, «Με τα δικά του λόγια», να θολώσει την ιστορία του. Μένει να δούμε αν θα του «καθίσει» τώρα. Αλλά μάλλον το διακύβευμα είναι η εξουσία. Όχι η ιστορία.