Τελικά ο μικρός Γιωργάκης είπε κάτι σωστό…

Είκοσι χρονιά οργανωμένο μέλος του ΠΑΣΟΚ. Χρόνια και καλά και κακά…

Εμείς είμαστε που από το συνέδριο του 1996 και μετά ήμασταν κάτι σαν τα “άλιεν” του κινήματος!

Περιθωριοποιημένοι, συκοφαντημένοι, απαξιωμένοι…

Όλοι εμείς, που κάναμε το λάθος να δηλώνουμε πίστη στις αρχές της 3ης Σεπτέμβρη, για ανεξαρτησία, δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη, όλοι εμείς που δηλώναμε ότι είμαστε με το ΠΑΣΟΚ της κοινωνίας και όχι των συγκροτημάτων, όλοι εμείς που δηλώναμε ότι το ΠΑΣΟΚ αποτελεί ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ με στόχο στρατηγικό την αλλαγή των παραγωγικών σχέσεων και τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, όλοι εμείς που δηλώναμε όραμά μας μια κοινωνία συμμετοχική και δίκαιη και αδιαφορούσαμε για το χρηματιστήριο και τα φαντς, όλοι εμείς που δεν δηλώναμε εκσυγχρονιστές και… σημιτικοί αλλά σοσιαλιστές και πιστοί στον μεγάλο μας ηγέτη, τον Ανδρέα Παπανδρέου ήμασταν οι γραφικοί αναχρονιστές, απροσάρμοστα, έναν αιώνα πίσω και άλλα τέτοια χαριτωμένα…

Σήμερα, δεκαπέντε χρόνια μετά, τώρα που ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας του λαού μας παίρνει πια διαστάσεις δραματικές και γίνεται με όρους επιβίωσης για το έθνος μας και τους πολίτες της, σήμερα που το μήνυμα για μια άλλη κοινωνία είναι πιο επιτακτικό, σήμερα που η ανεξαρτησία μας διακυβεύεται καθημερινά και η κυριαρχία μας έχει πια πάψει να υφίσταται, σήμερα που οι αρχές και οι άξιες της Τρίτης Σεπτέμβρη φαντάζουν περισσότερο επίκαιρες πάρα πότε, σήμερα που εμβληματικές μορφές σαν τον Ανδρέα λείπουν, σήμερα που τα ξεφτισμένα μηνύματα των νεογιάπις οδήγησαν τη χώρα μας στο χείλος της καταστροφής, που ο δήθεν εκσυγχρονισμός τους αποδείχθηκε κατακόμβη για τα όνειρα άλλα κυρίως για την προοπτική του λαού μας, σήμερα που αποδεικνύεται περίτρανα ότι όλη αυτή η απάτη ήταν ένα καλοστημένο σχέδιο για να αλώσουν τη δημοκρατική παράταξη και τη δυναμική της και να ελέγξουν έτσι την πατρίδα μας και τους πόρους της, σήμερα τα λαμόγια ξαναθυμήθηκαν τον Ανδρέα Παπανδρέου.

Για να μπορέσουν να σταθούν, για να μπορέσουν να ακουστούν, για να σταθεί κάποιος έστω να τους μιλήσει, επικαλούνται τον μεγάλο μας ηγέτη, ταυτίζουν τη δική του εποχή με τη δική τους και δηλώνουν ότι αποτελούν συνέχεια του!

Ε, λοιπόν ως εδώ!

Ανεχθήκαμε τα πάντα ως συνοδοιπόροι μέσα στο ίδιο κόμμα…

Ανεχθήκαμε τη χυδαιότητα σας…

Ανεχθήκαμε τη σπέκουλά σας…

Ανεχθήκαμε να σας βλέπουμε να μεταλλάσσετε τον πολιτικό μας φορέα σε κεντροδεξιό παραμάγαζο!

Αλλά δεν πρόκειται να ανεχθούμε να αλλοιώνετε και την Ιστορία!

Δεν πρόκειται να ανεχθούμε να σας βλέπουμε να προσπαθείτε να συμψηφίσετε και να ενοποιείτε τις δυο εποχές.

Η χρυσή δεκαετία του Ανδρέα Παπανδρέου δεν έχει καμία σχέση με τη μίζερη, κοντόφθαλμη και αδιέξοδη εκσυγχρονιστική σας εκδοχή.

Τα Ίμια δεν έχουν καμία σχέση με τον Μάρτη του 1987.

Η Ελλάδα της συμμετοχικής δημοκρατίας δεν έχει καμιά σχέση με την Ελλάδα των συγκροτημάτων (Τεγόπουλος, Λαμπράκης, Μπόμπολας και σια).

Η Ελλάδα της ανάπτυξης δεν έχει καμιά σχέση με το φιάσκο του χρηματιστηρίου.

Η Ελλάδα της πρωτοβουλίας των έξι δεν έχει καμία σχέση με το “ευχαριστούμε τους Αμερικανούς”.

Η Ελλάδα άσυλο της PLO και των Παλαιστινίων δεν έχει καμία σχέση με την Ελλάδα της παράδοσης του Οτσαλάν.

Αφήστε το παραμύθι και τραβήξτε τον δρόμο σας! Έτσι κι αλλιώς είστε πολύ κοντά στο όραμά σας για μια ενιαία, ομοούσιο και αδιαίρετη κεντροδεξιά. Δεν πρόκειται όμως όσο ζούμε να σας επιτρέψουμε τα ιστορικά, κοινωνιολογικά, πολιτικά και ιδεολογικά άλματα! Εσείς από κει και εμείς με παρακαταθήκη την Τρίτη του Σεπτέμβρη από δω!

Τελικά ο μικρός Γιωργάκης μέσα στην αστείρευτη βλακεία του είπε και κάτι σωστό.

Από τον πατέρα του πήρε μόνον το επίθετο του! Όλα τα άλλα ο μακαρίτης τα άφησε σε μας!