Η Φανή, ο Στράτης και οι «τσιφτετέλληνες»

Την Άνοιξη του ’74 η Φανή ήταν αδιάφορη ή συμπαθούσα την χούντα. Το Σεπτέμβριο, κυκλοφορούσε με το σήμα του Λένιν στο πέτο προειδοποιώντας τον Β.Α. ότι στην ΟΝΝΕΔ «μπορεί να τον κάνουν πράκτορα».

Δηλώνοντας στην Γενική Συνέλευσή: «εμείς (!) δεν φοβηθήκαμε τα τανκς, θα φοβηθούμε τον Καραμανλή»!

Το «συνολάκι Φανή» φορέθηκε πολύ στα Πανεπιστήμια το ’74.

Η Αριστερά, με ολίγον από ΠΑΣΟΚ, σάρωσε.

Το «Κέντρο» εξαφανίστηκε. Αν η Φανή ήταν μεμονωμένη περίπτωση δεν θα άξιζε την αναφορά και τον σχολιασμό.

Δυστυχώς για την πολιτική παιδία των Ελλήνων κάθε άλλο παρά μεμονωμένο φαινόμενο ήταν.

Όταν ο Μίκης το ‘74 δήλωσε «Καραμανλής ή τανκς» εξέφραζε την αγωνία των συνειδητών δημοκρατών που γνώριζαν ότι μόνο ο Καραμανλής μπορούσε να φέρει την δημοκρατία.

Το 54,37% της ΝΔ δεν οφείλει τίποτε σε εκείνη την δήλωση.

Ήταν αποτέλεσμα της επιλογής μιας κοινωνίας που δεν είχε χάσει, ακόμα, το μέτρο και τον προσανατολισμό της.

Να θυμίσουμε και τα υπόλοιπα αποτελέσματα: ΕΚ-ΝΔ 20,42%, ΠΑΣΟΚ 13,58%, ΕΑ 9,47%, λοιποί 2,16%.

Τρία χρόνια μετά η πολιτική τοποθέτηση των Ελλήνων είχε μεν διαφοροποιηθεί αλλά όχι ουσιαστικά.

Τα αποτελέσματα: 41,84% , ΠΑΣΟΚ 25,34, ΕΔΗΚ 11,95%, ΚΚΕ9,36%, ΕΠ 6,82%, ΗΛΙΟΥ 2,72%, ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ 1,08%, λοιποί 0,89%.

Είχε ξεκινήσει η μετάβαση από την εποχή της Φανής στην εποχή του Στράτη.

Το αθροιστικό αποτέλεσμα ΝΔ, ΕΠ, και Μητσοτάκη (49,74%) άγγιζε το 50%.

Το «συνολάκι Φανή» δεν συγκινούσε το εκλογικό σώμα.

Αλλά ερχόταν στην μόδα το «συνολάκι Στράτης». Ο μύθος των «μη προνομιούχων» καταπινόταν αμάσητος.

Ο Στράτης, αφού παρακολούθησε επί τριετία τα μαθήματα της 1ης Γυμνασίου, το 1975 –σε ηλικία 26 ετών- «αξιοποιήθηκε» κατά τα ειωθότα από βουλευτή της ΝΔ με τον διορισμό του σε ΔEΚΟ.

Περί Αριστεράς και Δεξιάς ο Στράτης γνώριζε τα αριστερά και τα δεξιά του άκρα.

Έως το 1982 η Πολιτεία ανταμείβοντας τα αναντικατάστατα προσόντα του τον αντάμειβε με τον μισθό τριών Λυκειαρχών!

Αλλά εν τω μεταξύ ο λαός εφορμούσε για να καταλάβει την εξουσία υπό το άσμα Avanti popolo pantiera verde.

Φυσικά ο Στράτης ως «μη προνομιούχος» και «προοδευτικός» συμμετείχε στην «μεγάλη πορεία» που έφερε το «λαό στην εξουσία» και φυσικά το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση. Το «συνολάκι Στράτης» είχε γίνει της μόδας.

Το «αφήγημα», ότι το ’81 ελευθερώθηκε η Δημοκρατία την οποία κρατούσε δέσμια η κακιά Δεξιά, διαψεύδεται στις κάλπες επί 50 χρόνια.

Εκτός εάν οι «Φανές» και οι «Στράτοι» ήσαν «κοιμώμενοι αριστεροί δημοκράτες».

Φυσικά υπήρξαν και οι ηττημένοι του εμφυλίου. Υπήρξαν περιορισμοί και άνιση μεταχείριση.

Η μεγάλη πλειοψηφία του «λαού της Αλλαγής» δεν συγκαταλέγονται σε αυτούς.

Αυτό που δημιουργεί τον μύθο είναι η «δοσολογία» με την οποία αναμειγνύεται η αλήθεια με το ψέμα.

Είναι η διαστρέβλωση της αλήθειας του άλλου. Αλλά κάθε παραμύθι θέλει τον λύκο του.

Και για να γίνει η πράσινο-σκουφίτσα «Αλλαγή» πριγκίπισσα ήταν απαραίτητος ο «κακός λύκος».

Αφού λοιπόν «σκοτώθηκε ο κακός λύκος» το ρίξαμε, για να πανηγυρίσουμε το γεγονός, στο γλεντοκόπι.

Έτσι, όπως εκ των υστέρων ομολογήθηκε, «μαζί τα φάγαμε».

Ο Κωστόπουλος «μας ξεβλάχεψε» και ο Γιαννόπουλος ανέδειξε τα «πολιτιστικά κέντρα».

Μετά το «συνολάκι Φανή» και το «συνολάκι Στράτης» φορέθηκε το «συνολάκι τσιφτετέλληνας».

Αυτόν τραγούδησε το ’89 ο Σαββόπουλος. Να θυμηθούμε:

«Σειλινοί του κράτους που ξερνάει και να `τους, τσιφτετέλληνες». Ο λογαριασμός ήρθε 30 χρόνια μετά, πανάκριβος.