Η κυρία Ξαφά και τα νεοφιλελεύθερα Δίκτυα

Το κοινό στοιχείο που έχουμε με την κυρία Ξαφά είναι ότι και οι δύο είμαστε παιδιά των fifty’s. Κατά τα άλλα, διαβάζοντας το βιογραφικό της, κατανοώ ότι είμαστε από διαφορετικούς πλανήτες.

Μάλλον ο «Ε.Τ.» είμαι εγώ, γιατί ως παιδί αγροτικής οικογένειας έζησα μακριά από την «μεγάλη πραγματικότητα» που βίωναν οι συνομήλικοί μου του Κολωνακίου, του Ψυχικού, της Πολιτείας και της Εκάλης.

Άλλωστε πώς να «φωτιστούμε», με το φως των λύχνων, περιμένοντας τη ΔΕΗ;

Πέραν τούτου τι να σου κάνουν τα δημόσια σχολεία με τους «προβληματικούς» εκπαιδευτικούς του δημοσίου απέναντι στα ακριβά ιδιωτικά των «Illuminati» και τα δημόσια πανεπιστήμια απέναντι στο Αμερικάνικο Κολλέγιο της Ελλάδας (Deree).

Είχαν κατά καιρούς πέσει στην αντίληψή μου οι απόψεις της κυρίας Ξαφά οι οποίες ήταν ιδιαιτέρως διαφωτιστικές για την σταθερή της τοποθέτηση υπέρ της αναδιανομής εισοδημάτων.

Εννοείται πάντα «υπέρ της παραγωγής και της παραγωγικότητας» σύμφωνα με τις ντιρεκτίβες του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας ενώ το γεγονός ότι η αναδιανομή ενίσχυε τις ανισότητες και εξουθένωνε την μεσαία τάξη «ήταν απλώς ατυχής σύμπτωση».

Δεδομένου τούτου δεν έδινα και ιδιαίτερη σημασία στις κατά καιρούς δημόσιες παρεμβάσεις της.

Τυχαία τις τελευταίες ημέρες έπεσε στην αντίληψή μου η αντίδρασή της σε άρθρο του Θ. Ρουσόπουλου.

Με αφορμή αυτό είδα τις αναρτήσεις της στο twitter και ομολογουμένως με εντυπωσίασε το μένος της κατά του Καραμανλή.

Γνωρίζω ότι υπάρχει μια «συνομοταξία» νεοφιλελεύθερων και «εκσυγχρονιστών» που τρέφουν «άκρως φιλικά αισθήματα» για τον Καραμανλή αλλά συνήθως τα «στρογγυλεύουν».

Η κυρία Ξαφά όμως δεν κρατάει τα προσχήματα αποκαλύπτοντας το «πάθος» της.

Για παράδειγμα, χρησιμοποιώντας την άποψη του Σ. Μάνου ότι ο Κ. Καραμανλής «απέφευγε να λαμβάνει υπ’ όψη του τα αντικειμενικά δεδομένα» επικροτεί η ίδια, σχεδόν θριαμβολογώντας:

«Ακριβώς! Κάπως έτσι χρεοκόπησε τη χώρα και όταν δεν πήγαινε άλλο απέδρασε, πετώντας την καυτή πατάτα στον επόμενο».

Αλλά αφού αναφερθήκαμε στον κύριο Μάνο –γέννημα θρέμμα και αυτός των «υψιπέδων» της Εκάλης- να θυμίσουμε ότι αυτός το 2004 τίμησε το σοσιαλιστικό ψηφοδέλτιο του Παπανδρέου (ΠΑΣΟΚ).

Η βασική ενόχληση της κυρίας Ξαφά όμως προκλήθηκε από: «την απόπειρα» του κυρίου Ρουσόπουλου «να πει κάτι θετικό για τον πρώην ΠΘ Κ. Καραμανλή» κατά την εκτίμηση του οποίου ο Κ.Κ.

«Ήταν ανεκτικός έναντι της σκληρής δημοσιογραφικής κριτικής».

Αναρωτιέται λοιπόν η κυρία Μ.Ξ. «Αν ίσχυε αυτό γιατί επέλεξε να μεταθέσει την ευθύνη για την κρίση σε ένα τεχνοκράτη που δήθεν «φούσκωσε» το έλλειμμα;».

Όμως η απόφοιτος του Deree και στέλεχος του ΔΝΤ δεν γίνεται να αγνοεί ότι κατά του «τεχνοκράτη» κυρίου Γεωργίου δεν κινήθηκε ούτε ο τέως πρωθυπουργός ούτε η Ν.Δ. αλλά δύο διορισμένα από το ΠΑΣΟΚ στελέχη της ΕΛΣΤΑΤ, ο αντιπρόεδρος κύριος Λογοθέτης και η καθηγήτρια κυρία Γεωργαντά.

Δεν γίνεται να αγνοεί επίσης ότι ο κύριος Γεωργίου (πρώην στέλεχος του ΔΝΤ), διορισμένος από το ΠΑΣΟΚ εκ των υστέρων (Αύγουστος του 2010), «έραψε το κοστούμι του ελλείμματος» (Τα Δίκτυα) στα μέτρα της κρίσης που δημιούργησε ο Παπανδρέου οδηγώντας την χώρα στην χρεωκοπία, στα μνημόνια και το ΔΝΤ.

Επιβεβαιώνοντας την «αγάπη» της η Μ.Ξ. «εγκαλεί» με ανάρτησή της τον Υπουργό Οικονομικών γιατί κατά την άποψή της: «αρνείται να απαντήσει στην ερώτηση του Γ. Παλαιολόγου αν ο Γεωργίου αποκατέστησε την αξιοπιστία των, ενώ ο ίδιος χρησιμοποιεί τα στοιχεία Γεωργίου!

»Η κυβέρνηση δεν παίρνει θέση για να μην στεναχωρήσει τους Καραμανλικούς».

Ακόμα και να ήταν έτσι, που δεν είναι, θα έπρεπε και λόγω ηλικίας να θυμάται μια γνωστή φράση του Γεωργίου Παπανδρέου, «Οι αριθμοί ευημερούν αλλά οι πολίτες πένονται».

Οι στατιστικοί αριθμοί λοιπόν «είναι αξιόπιστοι» –μέχρι πότε άραγε- αλλά η κοινωνία υποφέρει.

Βεβαίως το γεγονός ότι στελέχη του ΔΝΤ (Ολιβιέ Μπλανσάρ, Ασόκα Μόντι, Πολ Τόμσεν, κ.α.) ομολογούν, εκ των υστέρων, τα λάθη τους καθόλου δεν ανακουφίζει τους πολίτες οι οποίοι 13 χρόνια μετά πληρώνουν ακόμα βαρύ τίμημα.

Άλλωστε τόσο η κυρία Μ.Ξ. όσο και οι λοιποί νεοφιλελεύθεροι της παρέας οφείλουν αρκετές εξηγήσεις.

Μπορούν να κάνουν την αρχή εξηγώντας, για παράδειγμα, ποια κοινωνική αναγκαιότητα εξυπηρετούσαν οι σχεδόν έξη χιλιάδες διορισμοί στην ΔΕΗ την περίοδο 90-93 όταν, η κυρία Μ.Ξ. υπηρετούσε «ως Ανώτερη Οικονομική Σύμβουλος και Διευθύντρια του Οικονομικού Γραφείου του Έλληνα Πρωθυπουργού, Κωνσταντίνου Μητσοτάκη», ο «Οδοιπόρος για τα Σούσα» Σ. Μάνος ήταν «Τσάρος» της οικονομίας και ο Ανδριανόπουλος αρμόδιος Υπουργός (Βιομηχανίας).

Στην συνέχεια μπορούν, υποθέτω εύκολα, να μας εξηγήσουν σε τι οφείλεται η εκτίναξη του χρέους από το 64,8% του ΑΕΠ το 1989 στο 99,2% το 1993 (European Commission, 2013).

Μπορούν επίσης να μας πουν αν είχε δίκιο ή όχι ο Αντρέας όταν είπε: «Είτε το έθνος θα εξαφανίσει το χρέος, είτε το χρέος θα αφανίσει το έθνος» (Υπουργικό Συμβούλιο, 2/12/1993).

Ακόμα να αναλύσουν τα αίτια και να επιμερίσουν τις ευθύνες.

Δεν ισχυρίζομαι ότι φταίει κυρίως η τότε κυβέρνηση της ΝΔ. Ούτε ότι δεν υπάρχουν βασικές ευθύνες και εξηγήσεις για τον εκτροχιασμό της οικονομίας.

Άλλωστε έχω κατ’ επανάληψη προσπαθήσει να προσεγγίσω, όσο μου επιτρέπουν οι γνώσεις, η εμπειρία και η σκέψη μου τις «ρίζες του κακού» με κείμενα όπως: Η δυναμική του χρέους και η καταστροφική δεκαετία του 80, Το Ελληνικό δράμα και η χαμένη δεκαετία του 80, Ο μετεμφυλιακός και ο μεταπολιτευτικός κύκλος.

Όμως το πρόβλημα με τους κύκλους των νεοφιλελεύθερων είναι ότι αντιμετωπίζουν αντίστοιχες καταστάσεις με διαφορετικά κριτήρια.

Μάλιστα οι θέσεις και οι πράξεις τους, διαχρονικά, φανερώνουν μια προκατάληψη που δικαιώνει αυτό που ένα παλαιό στέλεχος της ΝΔ είχε τοποθετημένο μπροστά του, στο γραφείο του, ώστε με βεβαιότητα να το βλέπουν οι επισκέπτες: «Ουδείς ασφαλέστερος εχθρός των υπό σου ευεργετημένων»!

Δεν εξηγούνται διαφορετικά οι συνεχείς προσπάθειες υπονόμευσης, από την «ορχήστρα των έξη» το 1998, την δημιουργία οπερετικών κομμάτων (Ταύροι, ΚΕΠ, Δράση) και την κάθοδο σε εκλογές και Ευρωεκλογές με αποτελέσματα «Ανταρσίας», την συστράτευση με ιδεολογικούς αντιπάλους το 2000 (Κοντογιαννόπουλος) και το 2004 (Μάνος, Ανδριανόπουλος), για να αναφέρουμε μόνο μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα.

Όλοι αυτοί δεν αποτελούν παρά ένα μικρό δείγμα, την «κορυφή του παγόβουνου» των «φίλιων δυνάμεων» που συστρατεύονται με τα υπολείμματα του ΠΑΣΟΚ και τις εμπροσθοφυλακές του ΣΥΡΙΖΑ κατά του Καραμανλή.

Στην πραγματικότητα κατά της Κεντροδεξιάς και της Νέας Δημοκρατίας.

Γιατί μόνο αφελείς μπορεί να πιστεύουν ότι αν φορτωθεί ο Κ.Κ. με την ευθύνη της χρεωκοπίας η παράταξη και η παρούσα ηγετική ομάδα θα μείνει αλώβητη.

Μόνο αφελείς μπορεί να πιστεύουν ότι αν αναβιώσει η Κεντροαριστερά με οποιοδήποτε όνομα τα εξωθεσμικά συστήματα (διαπλοκή, κλπ) δεν θα συστρατευθούν με τους «νέους εκσυγχρονιστές».

Η κυρία Μ.Ξ. θεωρεί ότι «Η κυβέρνηση δεν παίρνει θέση για να μην στεναχωρήσει τους Καραμανλικούς», για την αξιοπιστία της ΕΛΣΤΑΤ μετά τον Γεωργίου.

Στην πραγματικότητα περίεργη και επικίνδυνη είναι η σιωπή της Ν.Δ. στον καταλογισμό της χρεωκοπίας στο ΠΑΣΟΚ.

Ίσως αυτό θέλουν τα Δίκτυα νεοφιλελεύθερα και άλλα.

Αν αυτό συμβαίνει είναι καιρός να σοβαρευτούν γιατί τα ποσοστά των «Ταύρων» και της «Δράσης» αποτιμούν το πραγματικό πολιτικό τους μπόι.

Όσο για τους «Καραμανλοφάγους» ας διδαχθούν από την προϊστορία της δεκαετίας του ’60.

Οι «πρόγονοί» τους αναγκάστηκαν, από την ιστορία, να «καταπιούν την γλώσσα τους».