Ιστορικά συμπεράσματα από τους τάφους στο Τατόι

Αριστερά ο τάφος της βασίλισσας Σοφίας, αδελφής του Γερμανού Αυτοκράτορα και σύζυγος του Κωνσταντίνου. Ήταν ο άνθρωπος κλειδί της επιρροής της γερμανικής πρεσβείας και του αδελφού της στο Παλάτι μαζί με τη λεγόμενη Μικρή Αυλή (Μεταξάς, Δούσμανης, Έσλιν, Στρατηγός κλπ).

Στη μέση ο τάφος του μοιραίου Κωνσταντίνου. Δείτε στο τέλος κάποια στοιχεία.

Δεξιά: Ο πλέον συμπαθητικός βασιλιάς, που οι βασιλικοί έχουν υποβαθμίσει συνειδητά και ο τάφος του υπάρχει στο Τατόι, ήταν ο Αλέξανδρος ο Α’.

Ο Αλέξανδρος αντικατέστησε τον άχρηστο και καταστροφικό φιλογερμανό πατέρα του Κωνσταντίνο Α’ μετά την έξωσή του από την εξουσία τον Ιούνιο του 1917.

Ο Αλέξανδρος επανέφερε τον φιλοβρετανικό προσανατολισμό του παππού του Γεωργίου Α’ με αποτέλεσμα να υπάρχει για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια συναντίληψη της μοναρχίας και του εκλεγμένου πρωθυπουργού.

Και εάν δεν έχανε τόσο άδικα τη ζωή του ένα μήνα πριν τις εκλογές του Νοεμβρίου του ’20, η ιστορία θα μπορούσε να είχε εξελιχθεί διαφορετικά και για τη Μικρά Ασία και για τον Πόντο.

Εν τω μεταξύ, ενώ είχε ανακηρυχθεί βασιλιάς τον Ιούνιο του 1917, ο πατέρας του και όλη η συμμορία των βασιλικών συμβούλων δεν του αναγνώρισε τον τίτλο γιατί ήθελε να επανέλθει κάποια στιγμή στο θρόνο ο Κωνσταντίνος.

Όπως και έγινε το Δεκέμβρη του 1920, με αποτέλεσμα πρώτο την οριστική εγκατάλειψη του Πόντου και τη Μικρασιατική Καταστροφή στη συνέχεια.

Γι’ αυτό και δεν έγραψαν στον τάφο «Βασιλεύς της Ελλάδος 1917-1920», αλλά απλώς «βασιλόπαις».

Το πολύ ενδιαφέρον που δείχνει το χολερικό πνεύμα του Κωνσταντίνου και των συμβούλων του είναι ότι άλλαξαν οι ίδιοι την αρχική επιτύμβια πλάκα που έγραφε «Αλέξανδρος Α’ Βασιλεύς των Ελλήνων» με αυτή που βλέπετε και γράφει «βασιλόπαις»…

Όσον αφορά τον Κωνσταντίνο, ο ρόλος του ήταν αμφιλεγόμενος στους Βαλκανικούς Πολέμους και καταστροφικός στην περίοδο του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου (1915-Ιούνιος 1917) και της Μικρασιατικής Εκστρατείας (Νοέμβριος 1920-Σεπτέμβριος 1922).

Παρότι οι φιλοβασιλικοί υποστηρίζουν ότι η νίκη στους Βαλκανικούς Πολέμους και τα πολεμικά κέρδη οφειλόταν στο Παλάτι, η πραγματικότητα είναι διαφορετική.

Η συμμετοχή της Ελλάδας στη βαλκανική συμμαχία το 1912 έγινε αποκλειστικά και μόνο γιατί επικράτησε χάρις στον Στρατιωτικό Σύνδεσμο η μεγαλοϊδεατική και ευφυής στρατηγική του ξενομερίτη (εκ Κρήτης) Βενιζέλου.

Το παλαιοκομματικό κατεστημένο ήταν αντίθετο στη συμμετοχή στον πόλεμο.

Από τον Μεταξά έως τον Δραγούμη είχαν έντονες επιφυλάξεις.

Ευτυχώς που τότε δεν κατείχαν την εξουσία. Ειδάλλως τα σημερινά σύνορα θα ήταν στην ίδια θέση με αυτά του 1911. Δηλαδή στην Ελασσόνα.

Αλλά και στη συνέχεια, λόγω της ανυπακοής και της ηλιθιότητας του Κωνσταντίνου λίγο έλειψε να χάσουμε τη Θεσσαλονίκη.

Όσον τα επόμενα του Εθνικού Διχασμού έχουν ήδη δημοσιευτεί τα γερμανικά και τα πάντα είναι πλέον γνωστά.

Είναι πασίγνωστο ότι η γερμανική κατασκοπεία ήλεγχε την ελληνική πολιτική ζωή και το Παλάτι.

Με αποτέλεσμα την εμμονική στράτευση των βασιλικών στη γερμανική υπόθεση από το 1915 έως τον Ιούνιο του 1917.

Ευτυχώς που τότε ανετράπη και εκδιώχθηκε η φιλογερμανική ηγεσία, στο θρόνο ανέβηκε ο αξιολογώτατος Αλέξανδρος Α’ και η Ελλάδα έστω και την τελευταία στιγμή μπήκε στον πόλεμο στο πλευρό των συμμάχων και τελικά κέρδισε την Δυτική Θράκη που έως σήμερα κατέχει.

Και αν δεν είχαν επιστρέψει στην εξουσία το Νοέμβρη του 1920 οι παλιοί φιλογερμανοί, οι Έλληνες είχαν αυξημένες πιθανότητες να εξασφαλίσουν και τα άλλα δύο κέρδη από τη συμμετοχή στον πόλεμο: Περιοχή Σμύρνης και Ανατολική Θράκη.

Και ίσως να υπήρχε μια ελπίδα και για τον Πόντο.

Επίσης το δεύτερο επιχείρημα των φιλοβασιλικών είναι ότι ο Κωνσταντίνος μας έσωσε από τη συντριβή, εάν η Ελλάς είχε πάρει μέρος στην εκστρατεία της Καλλίπολης (1915). Και σε αυτή την υπόθεση η αλήθεια βρίσκεται αλλού:

Περί της σημασίας και των δυνατοτήτων της εκστρατείας της Αντάντ στα Δαρδανέλια (επιχείρηση Καλλίπολης) η απάντηση βρίσκεται σε μια επιστολή του Κάιζερ στον γαμπρό του Τίνο τον Φεβρουάριο του 1915 όπου του γράφει τα εξής «οι σύμβουλοι μου με διαβεβαιώνουν ότι εάν η Ελλάς αρνηθεί να βοηθήσει τους επιτιθέμενους οι Τούρκοι έχουν μια πιθανότητα να αποτρέψουν την επίθεση».

Ο Γερμανός αυτοκράτωρ λέει χωρίς περιστροφές ότι εάν η Ελλάς έπαιρνε μέρος στην εκστρατεία, η Τουρκία θα είχε ηττηθεί τότε, το 1915, με αποτέλεσμα:

-τα συμμαχικά+ελληνικά στρατεύματα θα είχαν καταλάβει την Πόλη,

-θα είχε σταματήσει στην αρχή η Γενοκτονία των χριστιανικών πληθυσμών,

-θα είχε ανοίξει ευθεία γραμμή επαφής συμμάχων με τη Ρωσική Αυτοκρατορία (δηλαδή θα αύξανε η συμμαχική δυναμική στο Ανατολικό Μέτωπο) και

-το ποιο πιθανόν ήταν ο Πόλεμος να τελείωνε πολύ νωρίτερα.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι Γάλλοι θεωρούσαν τον Κωνσταντίνο ως το δεύτερο πιο μισητό πρόσωπο στην Ευρώπη μετά τον Καϊζερ.

Όλα αυτά τα επιχειρήματα των φιλοβασιλικών που προέρχονται από το Βαθύ μοναρχικό Κράτος του Εθνικού Διχασμού έχουν ένα και μόνο στόχο: να κάνουν ασαφή την εικόνα με την ελπίδα ότι οι τρομακτικές τους ευθύνες για τη μικρασιατική Καταστροφή να διαχυθούν σε όλους.

Ευχαριστώ τον Theophilos Kotsidis για τις φωτογραφίες από το Τατόι.